برای بر طرف شدن آلودگی هوا باید چاره ای اندیشید ولی این مسئله چیزی نیست که در آزمایشگاه اتحادیه خودروسازان حل شود.

سلامت نیوز: برای بر طرف شدن آلودگی هوا باید چاره ای اندیشید ولی این مسئله چیزی نیست که در آزمایشگاه اتحادیه خودروسازان حل شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شانا، عواملی مانند کیفیت خودروها و موتوسیکلتها و بنزین پتروشیمی ها در کنار توسعه نیافتگی حمل و نقل عمومی، به پایان نرسیدن فازهای ٣٥ ماهه پارس جنوبی در موعد مقرر توسط دولت دهم، حذف نشدن خودروهای از رده خارج از چرخه حمل و نقل عمومی، حمایت جناحی و جریان سازی رسانه ای و جناحی و رسم خطوط قرمز برای منتقدانی که نسبت به آلودگی هوا و دیگر آلودگی ها در سالهای گذشته هشدار دادند و واردات کالاهای غیرسرمایه ای و بی توجهی به استانداردهای روز دنیا باوجود مصرف شدن بیش از ٧٠٠ میلیارد دلار درآمدهای نفتی را در طول دولتهای نهم و دهم باید از جمله عوامل موثر در وضع کنونی آلودگی هوا دانست که روز به روز به شدت آن افزوده می شود.

در این شرایط، به دلیل تعلل دولتهای قبل، خودروهای ما هر روز آلودگی بیشتری تولید می کنند و بنزین بیشتری می سوزانند، کارخانه ها و نیروگاههای ما به خاطر افزایش نیافتن ظرفیت تولید گاز، گازوئیل و نفت کوره بشتری می سوزانند، اتوبوسهای شرکت واحد هر روز پیرتر می شوند و بیشتر ما را خفه می کنند و روزنامه های گازوئیل سوز! هم در این میان بیشتر پایشان را روی گاز فشار می دهند!.
اما باید توجه کنیم که قطع سود هنگفت پتروشیمی ها از فروش محصولات خود در قالب بنزین در داخل کشور و اصرار آنها به تداوم روند اشتباه گذشته به دلیل کاهش قیمت محصولات پتروشیمی در بازارهای جهانی و قابل استفاده نبودن آن در صنایع تکمیلی داخلی، به پایان رسیدن مهلت برخی خودرو سازان داخلی برای استاندارد کردن تولیداتی که از کیفیتهای زیست محیطی لازم برخوردار نیستند و تلاش برای تطهیر عملکردهای غلط گذشته و فشار به دولت روحانی که یک ویرانه اقتصادی را تحویل گرفته است، نمی تواند دلیلی باشد برای نادیده گرفتن عدالت و صداقت در انتشار صحیح اخبار.
در این میان اما چیزی که بیشتر از همه انسان را رنج می دهد مدعی شدن متهمی است که یک دستش این ور دیوار استاندارد و شورای رقابت گیر است و دست دیگرش آنسوی دیوار در دست طلبکاران محیط زیست.
گویا اتحادیه تولید کنندگان اتوموبیل، کار نصب تصفیه کننده آلاینده دود بنزین ( کاتالیست کانورتور) را تمام کرده و کار استاندارد کردن خودرو های تولیدی اش تمام شده و حالا که به استاندارد یورو ٥ رسیده، آزمایشگاهی دایر کرده و می خواهد از خودروهای تولیدی اش در برابر بنزین با استاندارد پایین صیانت کند!.
برخی جراید و خبرگزاریهای محترم! هم در این زمینه خبر داده اند که بر اساس آزمایش اتحادیه تولیدکنندگان اتومبیل، بنزینهای وارداتی حاوی فلزات سنگین باعث افزایش ١١٨ درصدی ذرات معلق و افزایش ١٣٠ درصدی انتشار منواکسید کربن اگزوز خروجی خودروها شده است!
بر اساس این گزارش، نتیجه آزمایشهای اتحادیه تولیدکنندگان اتومبیل در خصوص انتشار آلاینده های بنزین حاوی ام.ام.تی. (یکی از انواع فلزات سنگین و ممنوعه) منتشر شده است تا علت سیاه شدن آسمان تهران مشخص شود.
این گزارش اتحادیه تولیدکنندگان خودرو در حالی است که به گزارش اتحادیه تولید کنندگان خودروهای روزآمد خارجی، مبدل کاتالیستی خودرو های آنها حدود ٩٥ تا ٩٩ درصد گازهای خروجی از اگزوز خودرو را به گازهای بی خطر برای محیط زیست بدل می کند.
قابل توجه این که مبدل کاتالیستی اگزوز خودرو که بین موتور و انباری اگزوز خودرو نصب می شود گازهای آلاینده خروجی از اگزوز خودرو را به ترکیبات ناآلاینده و بی ضرر برای محیط زیست بدل کرده و کاهش بسیار زیاد آلاینده های حاصل از احتراق سوخت را سبب می شود.
گازهای حاصل از احتراق در موتورها، بیشتر از گازهای منواکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربنهای نسوخته که آلاینده های جدی برای محیط زیست هستند، تشکیل می شوند.
در بیشتر واکنشها در مبدل کاتالیستی خودرو، اکسیدهای نیتروژن به نیتروژن که گازی بی اثر است و همچنین هیدروکربنهای نسوخته و منواکسیدکربن به آب و دی اکسید کربن که اثر چندانی بر محیط زیست ندارد و برای آن بی خطر است بدل می شود.
شرکتهای خودروسازی در ایران از سال ۱۳۸۲ نصب کاتالیست را در خودروهای داخلی آغاز کردند و قبل از این تاریخ خودروها فاقد این استاندارد بوده‌اند.

 
به همین دلیل، آلایندگی این خودروها بیش از ۳۰ برابر دیگر خودروهاست و بر این اساس خروج خودروهای مدل ۱۳۸۲ به پایین در سازمان حفاظت از محیط زیست ارائه شد.
البته ذرات معلق موجود در فضای شهری ایران تنها به دلیل سوختن دیزل و بنزین برای حرکت خودرو ها نبوده و این امر به عوامل دیگری چون وجود صنایع آلوده کننده هوا در داخل و اطراف شهرها و همچنین ساخت و سازهای غیراستاندارد در اطراف شهرهایی مانند تهران هم مربوط می شود.
برابر آمار منتشره از سوی بانک جهانی در دوم جولای ٢٠١٣، متوسط غلظت ذرات معلق در مناطق شهری ( ذرات در اندازه ١٠ میکرومتر) در ایران در سال ٢٠١٠ حدود ٥٦ میکرو گرم در مترمکعب بوده است. این در حالی است که در این سال، متوسط غلظت ذرات معلق در مناطق شهری در ٢٨ کشور عضو اتحادیه اروپا تنها ١٨,٣٦ میکرو گرم در متر مکعب گزارش شده است ؛ یعنی تقریبا یک سوم ایران.
همچنین، برابر آمار منتشره از سوی مرکز مطالعات انرژی آمریکا، متوسط سرانه مصرف بنزین، در سال ٢٠١٠ در ایران با جمعیتی بالغ بر ٧٥,١ میلیون نفر، حدود ٣٠٨ لیتر بوده است. اما متوسط سرانه مصرف بنزین، در مجموع ٢٨ کشور عضو اتحادیه اروپا با جمعیتی حدود ٥٠٧ میلیون نفر، حدود ٢٤٧ لیتر بوده است. یعنی سرانه مصرف بنزین هر فرد در ایران ٦١ لیتر بیشتر است از سرانه مصرف بنزین هر فرد در کشورهای عضو اتحادیه اروپا.
این آمار وقتی معنا پیدا می کند که توجه داشته باشیم در کشورهای عضو اتحادیه اروپا با جمعیتی حدود ٥٠٧ میلیون نفر در سال ٢٠١٠، به ازای هر ١٠٠٠ نفر تعداد ٥١٧ وسیله نقلیه موتوری وجود داشته که از این مقدار ٤٤٠ دستگاه آن خودرو سواری بوده است، اما در این سال، در ایران با جمعیتی حدود ٧٥,١ میلیون نفر، به ازای هر ١٠٠٠ نفر تنها تعداد ١٢٨ وسیله نقلیه موتوری وجود داشته که از این تعداد ١١٣ دستگاه آن خودرو سواری بوده است.
یعنی علی رغم این که تعداد وسایل نقلیه موتوری و خودرو شخصی به ازای هر هزار نفر در کشورهای عضو اتحادیه اروپا تقریبا ٤ برابر ایران است، اما هم از سرانه مصرف بنزین کمتری نسبت به ایران برخوردارند و هم میزان آلایندگی خودرو ها در اروپا تقریبا یک سوم ایران است!.
اما چرا این اختلاف فاحش در بهره وری انرژی و ایجاد آلاینده ها در بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا و کشوری مثل ایران وجود دارد:
طی سالیان گذشته با بحران سوخت و افزایش هزینه ها و همچنین آلودگیهای زیست محیطی، خودروسازان جهان با ارائه تکنولوژیهای جدید سعی در اقتصادی تر کردن خودرو با هدف کاهش مصرف سوخت و حفظ محیط زیست (با انتشار کمتر آلودگیهای زیست محیطی حاصل از سوخت خودروها) کرده اند. در این میان اروپا و آمریکا با وضع قوانینی هدفمند و با برنامه ریزیهای منظم سعی دارند همه ساله اعداد و ارقام مصرف سوخت و انتشار آلاینده ها را به سمت بهبود آن ارتقا دهند.

آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا میزان استاندارد مصرف سوخت برای خودروها را تا سال ٢٠١٦ معادل ٣٥,٥ مایل بر گالن (٥.١ لیتر در هر کیلومتر) تعیین کرده و خودروها باید تا سال ٢٠١٦ به این میانگین مصرف دست یابند و این در حالی است که اروپا استانداردی مشابه را برای خودروهای خود وضع کرده اما سال رسیدن به آن را سال ٢٠١٥ تعیین کرده است و این نشان دهنده برتری نسبی اروپا در کاهش مصرف سوخت و به تبع آن انتشار آلاینده هاست.
در کنار اهرم قیمت سوخت و جریمه های سنگین برای آلوده کردن محیط زیست که تولید کنندگان و مصرف کنندگان خودرو را به تولید و استفاده از خودروهای کم مصرف تر و با استانداردهای زیست محیطی بالا تر ترغیب می کند، سیستم حمل و نقل عمومی نیز بی تاثیر نبوده، زیرا با افزایش هزینه های نگهداری خودروها، و در مقابل، بهبود کیفیت و گستردگی سیستم حمل و نقل عمومی، افراد به استفاده از ناوگان عمومی حمل و نقل بیشتر علاقه نشان می دهند که خود عاملی مهم در کاهش استفاده شخصی از خودروها می شود و به تبع آن سرانه مصرف سوخت در خودروهای شخصی کاهش می یابد.
در آخر این که همه قبول داریم که برای برطرف شدن آلودگی هوا باید چاره ای اندیشید ولی این مسئله چیزی نیست که در آزمایشگاه اتحادیه خودرو سازان حل شود! مگر آن که آنها به جای فرافکنی مشکلات تولید خود در این آزمایشگاهها برای کاهش مصرف و کاهش آلودگی خودروهای تولیدی خود تدبیری بیندیشند.


برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha