سلامت نیوز: آخرین گزارش وزارت بهداشت از وجود حدود ٢٥ هزار بیمار دیالیزی در كشور خبر داده است. چندی قبل هم خبری به نقل از معاون درمان وزارت بهداشت منتشر شد كه از افزایش تعداد بیماران كلیوی ابراز نگرانی می كرد و هشدار می داد كه در صورت تداوم بی توجهی شهروندان به سلامت فردی و ادامه روند سبك زندگی ناسالم، تا ١٠ سال آینده یك سوم مهمانان تخت های بیمارستانی كشور، بیماران دیالیزی خواهند بود.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: نرخ افزایش تعداد بیماران نارسایی حاد كلیه در ایران حتی از آمار جهانی هم فراتر رفته و در حالی كه آمار جهانی از افزایش ١٥ الی ١٧ درصدی تعداد این بیماران در كشورها می گوید، نتیجه بررسی های انجمن خیریه حمایت از بیماران كلیوی حكایت از افزایش ١٧ الی ٢٠ درصدی این بیماران در ایران دارد و هشدار می دهد كه سالانه ٣ الی ٥ هزار نفر به جمع بیماران دچار نارسایی حاد كلیه اضافه می شود.
عضو هیات امنای این انجمن هم هشدار می دهد كه تعداد بیماران مبتلابه نارسایی حاد كلیه در آینده نه چندان دور و حداكثر تا ٥ سال آینده به بیش از دو برابر افزایش خواهد یافت. در حالی كه بنا بر گزارش این انجمن هم اكنون ٥ الی ٩ میلیون بیمار مبتلابه دیابت (كه بیش از نیمی از آنها هم از بیماری خود مطلع نیستند) و بیش از ١٠ بیمار مبتلابه پرفشاری خون از مستعدترین افراد برای ابتلابه نارسایی حاد كلیه هستند، داریوش آرمان در گفت وگو با «اعتماد» می گوید كه تعداد اندكی هم به دلیل ژنتیك و ابتلابه كلیه پلی كیستیك گرفتار نارسایی حاد كلیه می شوند اما تعداد این افراد در مقابل مبتلایان دیابت و پرفشاری خون و چاقی آنقدر اندك است كه باید همچنان وزن كفه ترازو را به سمت بیمارانی غیر از مبتلایان كلیه پلی كیستیك سنگین دید.
نگرانی متولیان سلامت از تعداد رو به افزایش بیماران كلیوی و نیازمند دیالیز بیشتر از این بابت تشدید شده كه با وجود هشدارهای مكرر درباره لزوم كنترل عوامل خطر ساز سلامت، شاهد بی توجهی مردم به معاینات و آزمایش های ادواری و مستمر برای رصد این عوامل هستند. معاون بهداشت وزارت بهداشت در هر مناسبتی تلاش می كند با اعلام آمار درباره بیماران مبتلابه چاقی و پرفشاری خون و دیابت، زنگ خطر را در گوش مردم به صدا در بیاورد اما ظاهرا صدای این زنگ در هیاهوی سایه انداخته بر سر شهرها و روستاهایی كه در موج زندگی صنعتی گرفتار شده اند شنیده نمی شود. با وجود هشدار نسبت به اینكه ٤٠ درصد از بیماران دیالیزی به علت ابتلابه دیابت به جاده دیالیز رسیده اند، افزایش تعداد مبتلایان نارسایی حاد كلیه در حالی از سوی شهروندان نادیده گرفته می شود كه عوارض این افزایش كه بیش از محاسبه تعداد بیماران آسیب زاست، به نگرانی جدی برای نظام سلامت تبدیل شده است.
كمبود دستگاه های دیالیز به علت گرانی قیمت دستگاه ها و ناتوانی بخش خصوصی و دولتی از به روز كردن تعداد موجود دستگاه های دیالیز كه عموما با عمر ٢٠ الی ٢٥ ساله گرفتار فرسودگی و كهنسالی شده اند، ممنوعیت و ایجاد موانع بر سر راه واردات دستگاه های دیالیز طی سال های گذشته، كمبود تجهیزات مصرفی بیماران دیالیزی و هزینه هایی كه دیالیز بر دوش دولت و جامعه و نظام سلامت تحمیل می كند بیش از آنكه تعداد بیماران دیالیزی، چقدر و تا چه زمان دچار افزایش تصاعدی خواهد شد نگران كننده است.
آرمان در نگاه اجمالی به وضعیت موجود تخت های دیالیز و ضمن هشدار نسبت به كمبود جدی ٢ الی ٣ هزار دستگاه دیالیز و لزوم تامین فوری، آن هم صرفا برای رسیدن به یك استاندارد حداقلی می گوید: «در خوش بینانه ترین حالت باید به ازای دو بیمار دیالیزی، یك دستگاه فعال باشد كه در حال حاضر فقط حدود ٣ هزار و ٥٠٠ دستگاه دیالیز در كشور فعال است كه هر كدام دو الی ٣ شیفت كار می كند. اگر قایل به محاسبه تعداد دستگاه به ازای بیمار باشیم، این تعداد دستگاه برای ٢٥ هزار بیمار دیالیزی در واقع بیش از دو برابر ظرفیت و توان خود در حال فعالیت است كه حتما كیفیت دیالیز از این حجم بالای فعالیت متاثر خواهد شد. به خصوص كه این دستگاه ها طی سال های گذشته هم بازسازی یا نوسازی نشده و این عامل هم در كیفیت دیالیز موثر است. تا قبل از سال ٨٨ قیمت هر دستگاه دیالیز حدود ٥ میلیون تومان بود اما در فاصله سال های ٨٨ تا ٩٢، قیمت دستگاه ها به ٥٠ الی ٧٠ میلیون تومان افزایش یافت و این جهش چند برابری ضمن تشدید تحریم ها هم عامل دیگری بود كه كمبود دستگاه دیالیز حتی توسط نیكوكاران هم قابل جبران نباشد. البته دولت وقت هم برای جبران كمبود دستگاه های دیالیز قدمی برنداشت چنانكه بنا به اذعان مسوولان اجرایی وقت وزارت بهداشت، اعتبار ویژه هم در اختیار مسوولان قرار گرفت اما این اعتبارات به جای پرداخت برای خرید دستگاه دیالیز به مصارفی همچون پرداخت حقوق معوقه و حل سایر مشكلات اعتباری رسید.»
رایگان بودن دیالیز برای تمام بیماران در تمام مراكز درمان دولتی، خصوصی و خیریه و پوشش بیمه یی صددرصد برای دیالیز در حالی یك اتفاق مثبت تلقی می شود كه از سال ٦٥ اعزام بیماران كلیوی نیازمند پیوند كلیه به خارج از كشور هم متوقف شده و علت این اتفاق، پیشرفت دانش پیوند در كشور بوده كه به صرفه جویی قابل توجه ارزی و اقتصادی برای دولت و خانواده بیماران منجر شده است. با این حال به گفته معاون ارتباطات و امور بین الملل انجمن خیریه حمایت از بیماران كلیوی، در حالی كه هر بیمار دیالیزی باید ٣ بار در هفته و هر بار به مدت ٥ ساعت زیر دستگاه دیالیز باشد، هر بار دیالیز برای دولت حدود ٣٠٠ هزار تومان هزینه ایجاد می كند. با این حال فقدان مركز تخصصی درمان بیماری های كلیوی یكی از مشكلاتی است كه می تواند روند درمان، مراجعه و پیگیری بیماران را ناتمام بگذارد آن هم در حالی كه از سال ها قبل، ایجاد مراكز تخصصی برای بیماری های قلب و عروق، چشم، ریه و سرطان به یكی از الزامات نظام سلامت تبدیل شده است.
نظر شما