سه‌شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۲۵
کد خبر: 131417

طبیعت گردی در مناطق حساس و حفاظت شده آن هم در منطقه یی كه دارای سه عنوان حفاظتی بین المللی است، باید بر اساس استاندارهای حفاظتی و مبتنی بر مشاركت جامعه محلی صورت گیرد.

سلامت نیوز: طبیعت گردی در مناطق حساس و حفاظت شده آن هم در منطقه یی كه دارای سه عنوان حفاظتی بین المللی است، باید بر اساس استاندارهای حفاظتی و مبتنی بر مشاركت جامعه محلی صورت گیرد.

به گزارش سلامت نیوز، میترا البرزی منش؛ كارشناس ارشد محیط زیست و مدیرعامل انجمن پاما در روزنامه اعتماد نوشت: كشور ایران سرزمین پهناوری است. از تمامی این سرزمین پهناور فقط ١٠ درصد آن برای حفاظت از ارزش های طبیعی هنوز بر جای مانده، حفاظت شده اعلام شده است.

 گرچه نتوانستیم میراث های طبیعی مانند شیر ایرانی و ببر مازندران را نجات دهیم اما اكنون كه آگاهی های زیست محیطی جامعه افزایش یافته است تلاش می كنیم با نقش كردن تصویر یوز پلنگ آسیایی، بر پیراهن تیم ملی، توجه ایرانیان و جهانیان را به ضرورت حفاظت از تنها زیستگاه های باقیمانده این گونه در ایران جلب كنیم. شیر ایرانی و ببر مازندران نابود شدند چون محل زندگی و قلمروی حیات شان از جانب ما انسان ها تصرف شد.

جزیره آشوراده بخشی از پناهگاه حیات وحش، ذخیره گاه زیستكره و تالاب بین المللی میانكاله است. وسعت جزیره آشوراده حدود ٦٧٠ هكتار است و با دریای خزر، تنگه چپق اوغلی كه آن را به بندر تركمن متصل می كند، خلیج گرگان و كانال خزینی كه آن را به شبه جزیره میانكاله پیوند می دهد محدود شده است. مستثنیات روستای آشوراده حدود ٢٥ هكتار است و در حال حاضر از جمعیت ١٤٠٠ نفری روستا به دلیل پیش روی آب دریا، فقط حدود ١٥٠ نفر در روستا ساكن هستند. علاوه بر مستثنیات اشخاص در روستای آشوراده تاسیسات و خدمات زیر بنایی مانند مسجد، دفاتر برخی ادارات دولتی تاسیسات و رستوران شیلات حدود ٢٠ هكتار، اردوگاه تابستانی آموزش و پرورش حدود پنج هكتار و طرح سالم سازی استفاده از دریا و دامداری خزینی نیز موجود است.

فضای اختصاص یافته به كاربری های بیان شده حدود ٥٠ تا ٦٠ هكتار یعنی ١٠ درصد جزیره است كه در شرایط كنونی هم دارای كاربری گردشگری است. در گذشته یی نه چندان دور بر اساس اقوال سالخوردگان پوشش گیاهی علفی آشوراده بسیار بلند بوده كه تا ركاب اسب می رسیده است و در سواحل این جزیره آخرین بازمانده های گیاهان ماسه دوست و شور پسند یعنی درمنه بومی خزر به نام Artemisia tschernieviana حضور دارد. این منطقه بهشت پرندگان ایران و جهان و زیستگاه بسیاری گونه های نادر است. هر ساله بسیاری از پرنده شناسان، عكاسان و طبیعت دوستان از سراسر ایران و جهان به بازدید این منطقه می روند كه حفظ طبیعت بكر آن فرصتی برای توسعه این گونه طبیعت گردی است.


اگر برای این جزیره توسعه نامتناسب همراه با ویلا، هتل و آپارتمان را رقم بزنیم این جزیره طبیعی و دارای پیشینه تاریخی ایران را از دست خواهیم داد و حیات طبیعی آن را نابود خواهیم كرد. در مطالعات طرح مدیریت میانكاله، كه سند فرادست برای هر گونه اقدام در این پناهگاه حیات وحش است، هیچ گونه ساخت و ساز سنگین در آشوراده مجاز دانسته نشده است و فقط ١٠ درصد وسعت جزیره برای بازدید طبیعت گردان با راه های ساده پیاده روی و كومه های پرنده نگری پیش بینی شده است. طبیعت گردی در مناطق حساس و حفاظت شده آن هم در منطقه یی كه دارای سه عنوان حفاظتی بین المللی است، باید بر اساس استاندارهای حفاظتی و مبتنی بر مشاركت جامعه محلی صورت گیرد.

طبیعت گردی، متكی به منتفع شدن مردم بومی و استفاده از خانه های روستایی به سازی شده برای بهره مندی اقتصادی مردم ساكن است. تنها ایجاد مسیر پیاده روی، دوچرخه سواری یا اسب سواری با كومه های ساده برای بازدید از پرندگان مهاجر و عكاسی و فیلمبرداری یا موارد مشابه می تواند در این جزیره پیشنهاد شود و طبیعت گردان را در فضایی آرام و بدون ازدحام به تماشای مظاهر طبیعی این جزیره دعوت كندد. برای اقامت و استفاده از بازار و خرید و سایر امكانات، شهرهای بندر تركمن، كردكوی، زاغ مرز و بندر گز وجود دارد، كه هم اكنون هم بازارهای مرزی و بومی در آنها دایر است. پس چرا می خواهیم آشوراده را به شهر تبدیل كنیم؟


برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha