سه‌شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۷
کد خبر: 131419

یکی از بزرگترین اشتباه ها در استفاده و انتخاب کفش این است که وقتی یک برنامه تمرینی مثل دویدن یا پیاده روی دارید به طرف قفسه کفش ها می روید و یک جفت کتانی را انتخاب می کنید. شاید فکر کنید این بهترین انتخاب است! اشتباه نکنید کفش کتانی بسته به نوع هدفی که انتخاب می کنید ممکن است کیفیت وحمایتی را که مورد نیاز پاهای شما است، نداشته باشد.

سلامت نیوز: یکی از بزرگترین اشتباه ها در استفاده و انتخاب کفش این است که وقتی یک برنامه تمرینی مثل دویدن یا پیاده روی دارید به طرف قفسه کفش ها می روید و یک جفت کتانی را انتخاب می کنید. شاید فکر کنید این بهترین انتخاب است! اشتباه نکنید کفش کتانی بسته به نوع هدفی که انتخاب می کنید ممکن است کیفیت وحمایتی را که مورد نیاز پاهای شما است، نداشته باشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران، اغلب کفش های کتانی گذشته از اینکه مناسب پیاده روی نیستند بلکه مشکل زا نیز هستند و ممکن است شما را به دردسر بیندازند. کفش های ورزشی ویژگی های متفاوتی نسبت به کفش پیاده روی دارند. هر چند کفش های کتانی که به بازار عرضه می شوند نیاز بسیاری از مشتریان را تامین می کنند اما بایدتوجه داشت همان طور که ورزشکاران نباید با کفش مخصوص پیاده روی ورزش کنند، کفش های ورزشی نیز برای پیاده روی و راه رفتن طولانی مدت گزینه مناسبی نیستند.

تفاوت کفش ورزشی با کفش پیاده روی
کفش های مخصوص دویدن باید سبک باشند و کف نرمی داشته باشند تا در هر بار اصابت پا به زمین فشار وارد بر کف پا را جذب کنند از سویی این کفش ها باید با پهنای کف پا تناسب داشته باشد. مثلاً ورزشکاری که پای پهن دارد نباید از کفش های نوک باریک استفاده کند. کفش های پیاده روی نسبت به کفش های دویدن نسبتاً سفت تر هستند. کفش هایی که برای دویدن طراحی شده اند، پایاسازی کناری در آن ها ساخته نشده است چرا که هنگام دویدن پاها به اطراف حرکت نمی کنند و فقط به طرف جلو گام برداشته می شود. منظور از پایاسازی کناری، ساق دار بودن کفش است. یعنی کفشی که محدوده بیشتری از مچ پا را حمایت کند. یک کفش ورزشی که برای دویدن ساخته شده فقط ثبات و حمایتی که در حال دویدن در پیست دوومیدانی نیاز است، فراهم می کند. کفش های بسکتبال و تنیس نیاز دارند تا از طرفین پایاسازی شوند. به این خاطر که هنگام ورزش در این نوع رشته های ورزشی پاها به اطراف زیاد حرکت می کنند.

تفاوت زیرسازی کفش ورزشی با کفش پیاده روی
کفش پیاده روی با کفش دویدن تفاوت دارد. دونده ها بیشتر روی جلوی پا فرود می آیند بنابراین هنگام دویدن در مسافت های طولانی، به کفشی نیاز است که لایه بیشتری در قسمت سینه پا داشته باشد در حالی که کفش های پیاده روی باید لایه سخت تری برای حمایت از پاشنه داشته باشند. دوندگان با هرگامی که بر می دارند سه برابر وزن بدن شان روی زمین فشار وارد می کنند. در حالی که کفش های واکر (کفش های پیاده روی)فقط یک و نیم برابر وزن بدن به زمین ضربه می زنند. کفش های ورزشی نسبت به کفش های واکر به زیر سازی بیشتری در قسمت پاشنه و نوک پا نیاز دارند. به همین دلیل است که سیستم زیر سازی هوا در این کفش ها زیاد است. واکر ها به زیر سازی کمتری بویژه در قسمت نوک پا نیاز دارند زیرا زیر سازی اضافی وزن بیشتری را به کفش اضافه می کند. برای اینکه پاها بعد از ضربه طولانی روی زمین احساس خستگی نکنند، زیرسازی مناسب در این کفش ها مهم است. گاهی ممکن است از کفی های کفش مسابقه یا کفش های خیلی سبک در داخل کفش های مخصوص پیاده روی استفاده شود در حالی که این کفی ها برای استفاده منظم و پیاده روی طولانی مدت به اندازه کافی زیرسازی نشده اند.

پاشنه مناسب برای کفش های پیاده روی
کفش های پیاده روی طوری طراحی شده اند که اختلاف ارتفاع پاشنه با نوک انگشتان پا حداقل است. هر چند قسمت بیرونی این کفش ها فریبنده است و برخی افراد ممکن است فکر کنند ارتفاع پاشنه این کفش ها از نوک کفش بالاتر است ولی در حقیقت پاشنه آنها در داخل کفش در سطح پایین قرار دارد چون واکرها هنگام گام برداشتن با پاشنه خود روی زمین ضربه می زنند و هیچ نیازی به یک پاشنه بلندتر ندارند. کفش پیاده روی یا کفش راحتی نباید پاشنه های زیاد تخت و صافی داشته باشد. واکر ها با پاشنه خود به زمین ضربه می زنند و پاشنه صاف مانع از نورد به جلو در هنگام راه رفتن می شود. یک کفش پیاده روی واقعی نباید پاشنه کاملاً صافی داشته باشد. کمر درد و درد در ناحیه عضلات پا ناشی از پوشیدن طولانی مدت کفش هایی با پاشنه های کاملاً تخت است.

انعطاف پذیری کفش ها
هر دو کفش ورزشی و پیاده روی باید انعطاف پذیر باشد. برای اطمینان از انعطاف پذیری کفش با نوک انگشت کفش را به پایین فشار دهید و ببینید کفش خم می شود یا خیر. بسیاری از طرح های کفش های ورزشی در قسمت میانی انعطاف پذیری بالایی دارند و برخی دیگر در قسمت جلوی پا انعطاف پذیر هستند. انتخاب این کفش ها با توجه به نیاز ورزشکاران متفاوت است اما کفش هایی که در قسمت میانی انعطاف پذیر هستند، برای ضربه به توپ مناسب نیستند.
قسمت جلوی کفش پیاده روی باید در ناحیه انگشتان پا خم شود تا از وارد شدن فشار به نوک انگشتان پا جلوگیری شود . متاسفانه بسیاری از کفش هایی که به بازار عرضه می شوند قابلیت انعطاف پذیری ندارند و برای قدم زدن نامناسب هستند. البته می توان کفش های ورزشی که در قسمت نوک پا خم می شوند را برای پیاده روی استفاده کرد. کفش های کنترل حرکت که اغلب برای دوندگان طراحی می شوند، انعطاف پذیری کمتری دارند. این کفش ها با هدف حفظ پا از چرخش بیش از حد در طول حرکت به جلو ساخته شده اند. دونده هایی که می خواهند چرخش پاهایشان را کنترل کنند، برای کاهش انعطاف پذیری از این کفش ها استفاده می کنند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha