سلامت نیوز: آشوراده، تنها جزیره ایرانی دریای مازندران، به عنوان جزیره ای استراتژیک و تاریخی، همزمان بخشی از ذخیره گاه زیست کره است که به عنوان میراثی جهانی مورد توجه جهانیان نیز قرار دارد.

جزیره ای که در طول 85 سال اشغال رسمی توسط روسیه در فاصله سال های 1836 میلادی تا 1921 میلادی همواره مورد توجه دولتمردان ایرانی قرار داشته و حتی صدر اعظم لایق قاجار، روانشاد امیرکبیر بزرگ نیز بارها به طور رسمی اشغال بیگانه را مورد اعتراض قرار داده و برای بازگشت آن به مام میهن اهتمام ورزیده است.

به گزارش سلامت نیوز، میر مهرداد میرسنجری استادیار منابع طبیعی و محیط زیست در روزنامه ابتکار نوشت: هم اکنون اما این جزیره بکر و زیبا در معرض سود جویی ثروتمندانی قرار گرفته که به بهانه توسعه گردشگری سودای سودجویی فردی و برج سازی در این جزیره را در سر می‌پرورانند.
برای طرح های گردشگری در جزیره آشوراده گفته شده قرار است هتل بیست طبقه، مرکز تجاری، میدان تیراندازی، بازارهای متعدد، زمین گلف و تنیس، باغ پرندگان، موزه، پارک بازی، رستوران، سفره خانه، پلاژ بانوان و آقایان، قایقرانی، جاده و... احداث شود، رویدادی که اکثر قریب به اتفاق دغدغه مندان محیط زیست ایران و حتی بسیاری از متخصصان بین‌المللی محیط زیستی اکوسیستم های دریایی جهان را به شدت نگران کرده و آن را استارت واگذاری سایر مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست می‌دانند. در حقیقت برای گام نخست واگذاری عرصه های محیط زیست طبیعی کشور، چه چیزی بهتر از بهانه سرمایه گذاری اقتصادی و برای توجیه برج سازی در جزیره ای بکر و دست نخورده، چه دستاویزی بهتر از " طرح توسعه گردشگری"؟
در همین میان، از میان سخنان اخیر مدیر کل محیط زیست گلستان، نیات شوم مافیای طبیعت خوار نیز از پرده برون افتاده است. این که آنان در صدد بودند "آشوراده را طی قرار دادی 99 ساله ( بخوانید برای همیشه) به مالکیت خود در آورند".
طمع ورزی به آشوراده بار نخست در سال 1382خورشیدی مطرح شد، زمانی که یک شرکت گردشگری مدعی مالکیت 380هکتار از اراضی آشوراده شد. مدیر آن شرکت ادعا کرد که اسناد مربوطه را دریافت کرده است. این درحالی بود که میانکاله و آشوراده از سال‌1349 خورشیدی به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده اعلام شده بود و ارائه هرگونه سندی مبنی بر مالکیت این منطقه یا بخشی از آن فاقد وجاهت قانونی بوده است.با وجود این، در سال 1384، همین طبیعت خواران، با این ادعا که می‌خواهند آشوراده را تبدیل به کیش دوم کنند، توانستند موافقت سازمان حفاظت محیط‌زیست را که ریاست آن بر عهده دکتر معصومه ابتکار بود را به دست آورند.
سپس با روی کار آمدن دکتر فاطمه واعظ جوادی، رییس جدید سازمان حفاظت محیط‌زیست با طرح واگذاری آشوراده به بهانه توسعه گردشگری قاطعانه مخالفت کرد و با پیگیری از طریق مراجع قضایی و سازمان بازرسی کل کشور اجرای طرح گردشگری در آشوراده غیرقانونی اعلام و در سال 1386 خورشیدی، جزیره آشوراده به سازمان حفاظت محیط‌زیست بازگردانده شد.
طبیعت بکر و زیبای آشوراده تا سال 1390 نفس به آسودگی می‌کشید تا این که با انتصاب محمد جواد محمدی‌زاده به ریاست سازمان حفاظت محیط‌ زیست، مالک یکی از شرکت‌های فرآورده‌های لبنیاتی (!!!) مدعی مالکیت آشوراده، با این توجیه که می‌تواند 50هکتار از اراضی آشوراده را تبدیل به منطقه گردشگری کند...
در آن زمان با حمایت‌های مسوولان وقت سازمان حفاظت محیط‌زیست، آشوراده تا آستانه واگذاری پیش رفت تا این که مخالفت شدید بدنه کارشناسی سازمان حفاظت محیط‌زیست و فشار رسانه‌ها مانع تغییر کاربری آشوراده شد و بدین‌ترتیب یک‌بار دیگر، آشوراده از نابودی توسط سوداگران پول در امان ماند.
نکته عجیب و قابل تامل در آن زمان این که یکی از منتقدان جدی واگذاری آشوراده، شخص خانم معصومه ابتکار بود که در آن مقطع زمانی ریاست کمیته محیط‌ زیست شورای شهر را برعهده داشت!!!

هم اکنون با حمایت های قاطعانه خانم ابتکار به عنوان رییس سازمان حفاظت محیط زیست، در حالی، توافقنامه واگذاری آشوراده به دلالان برج ساز( با نام گردشگری) در حال نهایی شدن است، که در اجرای آن برخلاف قوانین و مقررات کشور و نظر اکثریت قریب به اتفاق استادان و متخصصان محیط زیست کشور عمل شده است.
قابل توجه این که به موجب ماده یك و ماده شش قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، وظیفه سازمان محیط زیست حفاظت، پیشگیری و ممانعت از هر نوع آلودگی و اقدام مخربی است كه منجر به از بین رفتن تعادل اكولوژیك طبیعت می‌شود.
هم چنین به موجب ماده قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، این سازمان قائم مقام قانونی دولت در مناطق چهارگانه است و حق واگذاری این مناطق را ندارد. ماده 16 تأکید می‌کند که مناطق تحت مالکیت سازمان محیط زیست غیرقابل انتقال است و ماده 8 همین آیین نامه نیز هر گونه فعالیت حتی در حد بوته‌کنی را در این مناطق ممنوع دانسته است.
از این رو، صرف نظر از این كه در رخداد اخیر، اجرای طرح گردشگری در این منطقه مستلزم تغییر كاربری منطقه بوده و در نتیجه اقدام اخیر سازمان حفاظت محیط زیست غیرقانونی است.
  کوتاه سخن این که با توجه به این نکته که علاوه بر اکثریت قریب به اتفاق متخصصان دانشگاهی و گروه های مردمی طرفدار محیط زیست، بسیاری از مدیران و کارشناسان بدنه سازمان حفاظت محیط زیست نیز همدل و همزبان با فعالان محیط زیستی، به صورت غیر علنی دغدغه مندان حفاظت محیط زیست را تشویق به دفاع از نجات آشوراده و تلاش برای لغو واگذاری آشوراده می‌نمایند، موید این است که قطعا همه ما در برابر نسلهای آینده مسوولیم.