گابریل فیشر استاد زن رشته روانپزشكی و روان درمانی دانشگاه علوم پزشكی وین امروز در یك نشست خبری كه به همت ستاد مبارزه با مواد مخدر در حاشیه سمینار بین‌المللی كاهش آسیب اعتیاد برگزار شد، افزود: بنده با دیدن برنامه‌های كاهش آسیب اعتیاد در ایران متوجه شدم كه توانایی علمی پزشكان، پرستاران و مددكاران اجتماعی در ایران برای كنترل اعتیاد و عوارض آن بسیار بالاست.
وی ادامه داد: برنامه درمان جایگزین با متادون و بوپرنورفین به صورت علمی در ایران اجرا می‌شود و ایران با اجرای برنامه كاهش آسیب اعتیاد در زندان‌ها كه با توزیع سرنگ و سوزن و جدانكردن زندانیان معتاد انجام می‌شود با انجام تست ایدز از زندانیان، از جمله موفق‌ترین برنامه‌های كاهش آسیب زندان‌ها در دنیاست كه حتی در آمریكا نیز چنین موفقیتی در زندان‌ها به دست نیامده است و شاید فقط از این نظر اسپانیا تجربه موفقیت آمیزتری نسبت به ایران داشته باشد.
الكس وداك، مدیر خدمات الكل و مواد بیمارستان وینسنت استرالیا نیز در این نشست گفت: معتادان در زندان‌ها حتماً باید در كنار سایر زندانیان باشند، جدا كردن ‌آنها این خطر را ایجاد می‌كند كه این تصور و احساس كاذب ایجاد شود كه خطری سایر زندانیان را تهدید نمی‌كند و از اجرای برنامه‌های كنترلی و كاهش آسیب پرهیز كنیم در حالی كه در هر صورت بیماری ایدز و هپاتیت در بین زندانیان منتقل می‌شود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: استفاده از دستگاه خودپرداز سرنگ، سوزن و كاندوم مزایا و معایت خاص خود را دارد، مزیت و نقطه قوت آن این است كه خدمات توزیع سرنگ و سوزن را 24 ساعته می‌كند و امكان برخورداری محرمانه معتادان را از این وسایل فراهم می‌كند و گر چه ممكن است هزینه اولیه خرید آنها زیاد باشد اما در بلند مدت هزینه آن زیاد نیست، نقطه ضعف آن هم این است كه توزیع این وسایل با حضور مددكاران امكان مشاوره و خدمات بیشتری مانند معاینه و درمان معتادان را فراهم می‌كند.
وی گفت: در استرالیا حدود دو دهه قبل بیماری ایدز و هپاتیت از طریق همجنس‌بازان یكباره افزایش قابل توجهی پیدا كرد كه موجب نگرانی همه شد، در سال‌های دهه 80 در هر سال 4 هزار نفر از این طریق به ویروس ایدز مبتلا می‌شدند اما از سال 1990 با اجرای برنامه كاهش آسیب طی 12 سال و با هزینه كردن 100 میلیون دلار توانستیم از بروز 25 هزار مورد ابتلا به ایدز و 21 هزار مورد ابتلا به هپاتیت جلوگیری كنیم.