آمار نگران کننده ای از کودکان پیش دبستانی که داروهایی برای درمان بیش فعالی مصرف می‌کنند منتشر شده است و این خلاف راهبردهای پزشکی است که می گویند این داروها نباید برای کودکان زیر شش سال مورد استفاده قرار گیرد. علت افزایش بی رویه مصرف دارو در کودکان این است که کسانی که در بحث سلامت فعالیت می کنند به جای این که اقدامات روانشناسانه را پیشنهاد دهند، مستقیما به سراغ دارو می روند.

سلامت نیوز: آمار نگران کننده ای از کودکان پیش دبستانی که داروهایی برای درمان بیش فعالی مصرف می‌کنند منتشر شده است و این خلاف راهبردهای پزشکی است که می گویند این داروها نباید برای کودکان زیر شش سال مورد استفاده قرار گیرد. علت افزایش بی رویه مصرف دارو در کودکان این است که کسانی که در بحث سلامت فعالیت می کنند به جای این که اقدامات روانشناسانه را پیشنهاد دهند، مستقیما به سراغ دارو می روند.

به گزارش ایسکانیوز به نقل از گاردین، علی رغم این که موسسه ملی بهبود بالینی و سلامتی (Nice) توصیه می کند که در وهله اول باید  اقدامات  روانشناسانه امتحان شوند، بیش از یک پنجم روانشناسان آموزشی می گویند کودکان پیش دبستانی را می شناسند که به آنها داروهایی نظیر  ریتالین داده می شود.

این پژوهش، که هدفش بررسی  دارویی کردن  درمان رفتار  کودک است نشان می‌دهد که در سطح جامعه به نوعی «عدم تحمل تفاوت» وجود دارد، بنابراین به کودکانی که مطابق با عُرف رفتار نمی کنند، با این دید نگریسته می شود که مشکل دارند!

کودکان کم سن و سال به اجبار دارو مصرف می‌کنند

یک روانشناس آموزشی که در مطالعه ای که توسط بنیاد ِ آموزشِ دانشگاه لندن (IoE) و انجمن روانشناسی بریتانیا هدایت می شد شرکت داشت، در این مورد نوشت: «بزرگترین مشکل ما این است که خدمات سلامت روانی کودکان و بزرگسالان و گروه های پزشکی اطفال به گونه ای با کمبود نفرات مواجه هستند که مستقیماً به سراغ  تجویز دارو می روند و نسبت به راهبرد Nice کاملاً بی توجهی می کنند.»

ریتالین (Ritalin)، که رایج ترین نام تجاری برای مِتیل فِنیدات (methylphenidate) است، یک محرک ِ سیستم عصبی مرکزی است که برای درمان اختلال کاستی توجه (ADD) و اختلال بیش فعالی توأم با کاهش توجه (ADHA) به کار می رود.

راهبردهای Nice، که در سال 2013 اصلاح شد، بیان می کند : «برنامه های پرورش، آموزش پدر یا مادر مقدم ترین درمان والدین یا پرستاران کودکان پیش دبستانی است و  درمان دارویی برای کودکان پیش دبستانی با مشکل ADHD توصیه نمی شود.»

بخشی از یافته‌های پژوهشی دیگر که با مطالعه بر 136 روانشناس ِ آموزشی از 70 انجمن محلی در بریتانیا صورت گرفت نشان می‌دهد که  دیدگاه  آنان در مورد ارزیابی، تشخیص و درمان ِ ADHD با دارو اولویت دارد.

این پژوهش نشان داد که تجویز دارو به عنوان راه حل اصلی در درمان ADHD در نظر گرفته می شود: «به نظر می رسید که تجویز دارو عمده ترین درمان برای ADHD بوده باشد، علی رغم این که اول می بایست  راهبردهای Nice راجع به اقدامات روانشناسانه به کار گرفته می شد. »

«عوامل  سیستمی متعددی»، « برای افزایش میزان تشخیص و تجویز دارو» فشار ایجاد می کرد.

این پژوهش، که  به طور رسمی سال بعد منتشر خواهد شد، اعلام کرد که « با توجه به پیشگیری ها و اقدامات مؤثر در موارد مشکلات رفتاری، عاطفی و اجتماعی پیش دبستانی نیازی ضروری به بررسی سیاست های محلی درمان وجود دارد.»

دارو درمان موقت و کوتاه مدت است

ویویان هیل، مدیر آموزش روانشناسی حرفه ای در IoE، که به همراه هوراتیو تِرنِر از UCL این تحقیق را هدایت کرد، گفت: « این بسیار نگران کننده است که پی بردیم کودکان بسیار کم سن و سال که غالباً به درمان های دیگری دسترسی نداشتند، به اجبار دارو مصرف می کردند.»

هیل ادامه داد: « تقریباً مسلم است که این مشکل با این واقعیت مرتبط است که کل خدمات  سلامت روان کودکان به طور غیرقابل باور با کمبود بودجه مواجه است. خیلی سریع و ساده است که  وقتی یک راه از لیست حذف می شود، اقدامی دیگر جایگزین می شود.»

این روانشناس تصریح کرد: «کار کردن با یک کودک یا یک فرد جوان و خانواده هایشان در طولانی مدت هزینه بسیار بیشتری دارد، اما امن تر بوده و احتمال این که به نتایج بهتری منجر شود، بیشتر است. دارو  تاثیر کوتاه مدتی دارد و در زمان طولانی تفاوتی ایجاد نمی کند.»

روانشناسان آموزشی که در این پژوهش شرکت داشتند اذعان کردند: «عدم تحمل تفاوت»  شیوه ی نگرش بزرگسالان نسبت به یادگیری و رفتار کودکان را تحت تاثیر خود قرار داد. یکی از این روانشناسان نوشت: « این دیدگاه غالب در جامعه وجود دارد که کسانی که با یک محیط خاص سازگار نیستند، مشکل دارند!»

این گزارش اعلام کرد که «با توجه به خانواده ها و مدارسی که تمایل دارند از زیر مسئولیت رفتار کودکان و شکست های سیستمی در روندهای تشخیص فعلی شانه خالی کنند، » به جای پرداختن به عوامل محیطی بر عوامل «درونی- کودک» بیش از حد تأکید می شد. یکی از شرکت کنندگان گفت: « این یک توجیه راحت، مناسب و تأیید کننده است که با انداختن تقصیر به گردن ِ عوامل ِ درونی کودک، همه را تبرئه می کند.»

روانشناسان آموزشی گفتند که بواسطه عواملی که توانمندی ایشان را در مراقبت مؤثر برای کودکان دارای ADHD محدود می کند، دچار نا امیدی شدند. یکی از ایشان نوشت: «معمولاً وقتی پای ما به میان می آید که کار از کار گذشته است و قالب ِکار آن هم به صورت مسئله دار شکل گرفته، به گونه ای که تنها راه حل قابل درک دارو است».

این گزارش به این نتیجه رسید که روانشناسان آموزشی باید در ایجاد درک جامع تری از چشم اندازهای زمینه ای ADHD در میان خانواده ها بیشتر فعالیت کنند و به کار گرفته شوند، همچنین توصیه کرد که رویکردی جامع و متشکل از عوامل متعدد برای ارزیابی و درمان این اختلال ایجاد و اتخاذ شود.

یکی از سخنرانان وزارت بهداشت و سلامت  انگلستان در این مورد گفت: « تصمیم گیری راجع به نوشتن  نسخه به پزشکان بر می گردد، اما راهبردهای مستقل  واضحی برای درمان ADHD وجود دارد که تنها در موارد جدی و به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع، استفاده از داروها را تجویز می کند. سلامت روانی کودکان یک اولویت اصلی است، به همین علت یک گروه کار تشکیل داده ایم تا بررسی کنند که چگونه می توانیم بهترین مراقبت ممکن را ارائه دهیم و این بررسی 54میلیون دلار در راستای توسعه دسترسی به درمانهای روانشناسانه سرمایه گذاری کرد.»



برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha