دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۸۵ - ۰۰:۰۰
کد خبر: 1330

داشتن فرزند یك نیاز ذاتی است كه كم و بیش در تمام انسان‌ها یافت می‌شود.

ناباروری سومین علت طلاق

عدم توانایی باروری و واكنش‌های اجتماعی رایج در جامعه نسبت به این افراد باعث می‌شود كه افراد نابارور دچار مشكلات روان‌شناختی جدی گردند.

شایع‌ترین واكنش زوج‌ها در مواجهه با ناباروری، از دست دادن حق انتخاب در زندگی یا حداقل بر یك جنبة مهم آن، یعنی تصمیم‌گیری در مورد تعداد افراد خانواده است. پاسخ‌های هیجانی و تطابقی منتج از ناباروری در افراد مختلف متفاوت است.

این قبیل واكنش‌ها، مانند بسیاری از هیجانات منفی، برداشت فرد را از شخصیت خود مختل می‌كنند و ناهنجاری‌های روانی فراوانی به دنبال دارند. واكنش‌های هیجانی با خصوصیات شخصیتی، قدرت انطباق‌پذیری، انتظارات، مسائل فرهنگی و روش‌های حمایتی جامعه ارتباط دارند.

زنان و مردان به اشكال متفاوتی با اضطراب ناشی از ناباروری روبه‌رو می‌شوند. 49 درصد زنان و 25 درصد مردان آن را بدترین تجربة زندگی خود عنوان كرده‌اند. زوج‌ها در مواجهه با ناباروری به ترتیب از مراحل ذهنی زیر گذر می‌كنند: تعجب و بهت، شوك، انكار، خشم، انزوا، احساس گناه، غم و اندوه، افسردگی و پذیرش.نگرش اطرافیان و باورهای فرهنگی جامعه، در كنار استرس ناباروری، بر اضطراب افراد می‌افزاید.

 از سویی دیگر درمان ناباروری درازمدت و هزینه‌بردار است و باید زوج‌ها را آماده كرد تا با خشم، خستگی و گاه شكست با  روش‌های مختلف درمانی كنار بیایند. در برخی زوج‌ها نیز احساس ناامنی و از بین رفتن حریم خصوصی ایجاد می‌شود.

در حال حاضر 2 تا 3 میلیون زوج نابارور در ایران زندگی می‌كنند كه سالانه حدود 100 هزار زوج نابارور به این تعداد افزوده می‌شود. در این میان می‌توان اعتیاد، ‌مصرف سیگار و مشروبات الكلی، بیماریهای مقاربتی و ژنتیكی را در مردان و اختلال در تخمك‌گذاری، آلودگی هوا، دیر ازدواج كردن، مصرف غذاهای آماده و حاوی افزودنی و همچنین خوردن میوه‌های مسموم را از شایع‌ترین علل ناباروری در زنان دانست.

 نازایی كه به نوعی یك بیماری خاص و مزمن است در حال حاضر در كشور ما یك بیماری لوكس تلقی شده و متأسفانه با وجود هزینه‌های بالای ناشی از دارو و تجهیزات پزشكی درمان آن تحت پوشش بیمه‌ها قرار نگرفته و همین امر موجب شده است كه با وجود امكانات مجهز درمانی در كشور تنها 20 تا 30 درصد از زوج‌های نابارور توانایی پرداخت هزینه‌های درمانی را داشته و تحت درمان قرار گیرند.

لذا ضروری است، نازایی یك بیماری خاص در كشور محسوب شود و حداقل 2 تا 3 سیكل درمانی آن تحت پوشش بیمه‌ها قرار گیرد. در غیر این صورت عدم حمایت دولت و فشارهای اقتصادی وارد بر زوج‌های نابارور آنها را از دست‌یابی به یك درمان مناسب محروم ساخته و افزایش آمار طلاق را به دنبال خواهد داشت.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha