سلامت نیوز: روزانه حدود ۲۵ میلیارد تومان از سرمایه ملی صرف دفع ۳۵ هزار تن زباله هایی می شود که ما ایرانی ها هر روز تولید می‌کنیم. این رقم در سال رقمی معادل 10 هزار میلیارد تومان می شود.

    زباله ها چگونه جمع می شود

به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری آنلاین، از زمان تشكیل اداره بلدیه در شهر تهران در سال1286، جمع‌آوری زباله و نظارت شهر یكی از وظایف اصلی آن اداره بود. در آن سال‌ها زباله‌ها توسط كارگران جمع‌آوری و در محل‌هایی در سطح شهر تلنبار و سپس به وسیله اسب و قاطر به حومه شهر ‌منتقل و تخلیه می‌شد. در سال‌های بعد وسیله انتقال زباله به گاری‌هایی تبدیل شد كه توسط اسب یا قاطر كشیده می‌شدند. درپی شكایات مردم از بوی نامطبوع و مناظر نازیبایی كه در محل‌های انباشت زباله وجود داشت، شهرداری محل‌های تلنبار زباله را محصور كرد و به‌اصطلاح چاردیواری درآورد. با ورود خودرو و كامیون، در سال‌های بعد كامیون‌هایی برای حمل زباله به‌كار گرفته شدند.

گرچه تخلیه و دفن زباله كم و بیش در اطراف تهران ادامه داشت، اما از سال1335 تهران دارای 2مركز دفن اصلی شد كه یكی، مركز دفن آبعلی در شمال شرق، ابتدای جاده آبعلی و دیگری، مركز دفن كهریزك، در جنوب شهر تهران، ابتدای جاده قدیم قم قرار داشت. در سال1349 شهرداری تهران، برای بهینه‌سازی‌ مدیریت زباله، احداث كارخانه‌ای را برای بازیافت پسماندهای آلی و تبدیل آنها به كمپوست، در دستور كار خود قرارداد. این كارخانه با ظرفیت پذیرش روزانه 500تن زباله احداث و در سال1351 راه‌اندازی شد.

برای مدیریت اجرا و راهبری این كارخانه تشكیلاتی ایجاد شد كه بعدا به اداره كود گیاهی تبدیل و مدیریت بازیافت و دفن زباله در تهران را عهده‌دار شد. مركز دفن آبعلی در سال1368، به‌علت برخی عوارض زیست‌محیطی تعطیل شد و از آن تاریخ مركز دفن زباله‌های شهری تهران منحصر به مركز دفن كهریزك شد كه به مركز دفن آرادكوه تغییر نام یافت و مركز دفن آبعلی منحصر به دفع پسماندهای ساختمانی و عمرانی شد. از سال1368 چاردیواری‌هایی كه در سطح شهر برای انباشت زباله درنظر گرفته بودند به‌تدریج به 14ایستگاه انتقال تبدیل شد.

در این روش جدید زباله‌ها به وسیله خودروهای باربر سبك جمع‌آوری و به ایستگاه‌های انتقال حمل و در ایستگاه‌های مذكور در كامیون‌های بزرگ (سمی تریلر) تخلیه و سپس سمی تریلرها زباله‌ها را به مركز پردازش و دفن منتقل می‌كنند، به این ترتیب تحولی در سیستم جمع‌آوری و حمل زباله ایجاد شد. با گسترش فعالیت‌ها و وظایف، اداره كود گیاهی نسبت به تدوین یك اساسنامه برای تشكیل یك سازمان مستقل اقدام و برای تصویب به وزارت كشور پیشنهاد كرد. اساسنامه سازمان تحت نام «سازمان بازیافت و تبدیل مواد» سال1370 به تصویب وزارت كشور رسید و برای اجرا به شهرداری تهران ابلاغ شد.

در سال1372 احداث یك كارخانه بازیافت مواد آلی و تولید كمپوست در دستور كار قرار گرفت كه عملیات احداث آن در سال1377به پایان رسید و راه‌اندازی شد. سازمان بازیافت و تبدیل مواد برای رسیدن به اهداف خود در سال1373 اقدام به تهیه طرح جامع مدیریت مواد زاید جامد برای تهران بزرگ كرد كه این طرح در فروردین‌ماه1376 تهیه و تحویل داده شد. در سال‌های بعد كارخانجات و واحدهای بازیافت و پردازش دیگری شامل كارخانجات بازیافت و پردازش پسماندهای ساختمانی و عمرانی احداث شد. با تصویب قانون مدیریت پسماندها در اردیبهشت‌ماه1383 در مجلس شورای اسلامی مدیریت پسماند وارد مرحله جدیدی شد.

    بازیافت در پایتخت

تهران در حال حاضر میزبان 8.5 میلیون نفر جمعیت است. روزانه 7هزارو500 تن زباله در این شهر تولید می‌شود و تولید سالانه پسماند در پایتخت به 2.5میلیون تن می‌رسد. حدود 72درصد پسماند شهری را مواد آلی قابل تبدیل به كود كمپوست و تقریبا 22درصد نیز مواد خشك قابل بازیافت تشكیل می‌دهد. حدود 6درصد از پسماند شهر تهران را نیز مواد زاید غیرقابل بازیافت تشكیل می‌دهند. میزان پسماند بهداشتی پایتخت نیز به 75تن در روز می‌رسد.

    بی توجهی به ثروت ملی

در ایران با جمعیت حدود 75میلیون نفر روزانه بیش از 35هزار تن زباله تولید می‌شود كه هزینه‌های جمع‌آوری و دفع آنها تنها در شهرها روزانه حدود 25میلیارد تومان برآورد می‌شود. بخش عمده‌ای از زباله‌هایی كه در شهرهای كشور تولید می‌شود، زباله تر بوده و تقریبا 70 تا 75درصد زباله‌های تولیدی شهروندان كشور را تشكیل می‌دهد.

میزان مواد آلی كه در زباله‌های كشور وجود دارد، بر ارزش اقتصادی بازیافت زباله‌ها تأكید دارد. در یك مقایسه تطبیقی زباله‌های تولیدشده در ایران با چند كشور جهان به لحاظ ارزش اقتصادی زباله، بازیافت زباله در كشور را توجیه‌پذیر نشان می‌دهد. وجود مواد عالی در زباله‌های تولیدی كشور تقریبا درجهان بسیار زیاد است و این بیانگر بی‌توجهی شهروندان در تولید پسماند است و وظیفه مدیریت شهری شهرهای كشور است تا ارزش مواد دورریختنی و پسماند ‌تر و خشك را دوباره وارد چرخه اقتصاد كشور كند.