سلامت نیوز:هیچ زمان ضریب اشتغال تخت نباید صددرصد باشد. زیرا خدای نکرده اگر زمانی اتفاقی در شهر بیفتد و نیاز فوری به امداد باشد و تمامی تخت‌های بیمارستان اشغال باشد، فاجعه بوجود می‌آید. این موارد مشکلاتی است که پیرامون این قضیه ممکن است اتفاق بیفتد. بهترین راه آن است که تمامی بیمارستان‌ها موظف به مدیریت تخت‌های بیمارستانی شوند. یعنی مدیریت ورود بیمار داشته باشند. اورژانس نمی‌تواند مدیریت ورود بیمار داشته باشد، چرا که اورژانس برای موارد ضروری است. ولی ورودی بخش‌های بستری را می‌توان مدیریت کرد.

دکتر حسین کرمانپور، مدیر اورژانس بیمارستان سینا در روزنامه سپید نوشت: بعد از اجرایی شدن طرح تحول سلامت، در اورژانس‌های بیمارستانی درصد افزایش بیماران خیلی چشم‌گیر نبوده است. اینکه گفته می‌شود اورژانس‌های کشور بعد از طرح تحول سلامت شلوغ شده، به دلیل افزایش بیماران نبوده است؛ بلکه اتفاق دیگری در این بین افتاده است. از آنجا که به دلیل اجرایی شدن طرح تحول سلامت و پایین آمدن قیمت درمان برای مردم ضریب افزایش بیماران در بخش‌های بستری بیشتر شده است، بنابراین ضریب اشغال تخت‌های بیمارستانی نسبت به گذشته افزایش بالایی پیدا کرده است. استقبالی که مردم از طرح تحول سلامت نشان دادند به دلیل پایین آمدن قیمت‌ها، بسیار قابل ملاحظه و رضایت‌بخش بوده است. البته این رضایت همگانی است و نباید مردم را از خودمان جدا بدانیم. با اجرایی شدن این طرح باید ضریب تخت بخش‌های بیمارستانی بالا رفته و زمان بستری بیماران طولانی‌تر شود. این موضوع باید در بخش‌ها اتفاق بیفتد، نه در اورژانس. اورژانس محل عبور است. یعنی استاندارد حضور بیمار در اورژانس حدود 6 تا ‌‌نهایت12ساعت است و قرار نیست که بیمار بیش از این ساعت در بخش اورژانس بماند. حال با توجه به اینکه بخش‌های بیمارستانی پر شده است و ترخیص نیز دیر به دیر صورت می‌گیرد، بنابراین به نحوی بیمار به سمت اورژانس پس زده می‌شود. یعنی بیماری که باید اورژانس را به مقصد بخش ترک کند، به?دلیل پر بودن بخش‌ها، زمانی بیش از استاندارد لازم در اورژانس می‌ماند و این خود باعث اشغال تخت‌های اورژانس می‌شود.

با توجه به این موضوع، میزان پذیرش در اورژانس تغییر می‌کند و نه تنها بالا نمی‌رود که گاهی پایین‌تر از حد مورد‌نظر نیز می‌رسد. علت آن، عدم پذیرش بیمار به دلیل نبود تخت کافی در اورژانس است و این نبود تخت کافی به دلیل زیاد ماندن بیمار در اورژانس است. با این توصیف می‌توان گفت که رسیدگی به بیماران نیز کاهش پیدا می‌کند. زیرا به دلیل کمبود تخت مجبور به اضافه کردن تخت در اورژانس هستیم. این در حالی است که هر بیمارستان تعداد تخت مصوب شده‌ای دارد. به طور مثال تعداد تخت مصوب اورژانس بیمارستان سینا 30تخت است که در صورت نیاز مجبور به اضافه کردن برانکار یا تخت در اورژانس هستیم. در این وضعیت است که کارایی و خدمت‌رسانی اورژانس نیز کاهش پیدا می‌کند. اورژانس باید چالاک باشد و به بیماران رسیدگی کند. این افزایش تخت مقداری از چالاکی پرسنل اورژانس را می‌کاهد. خدمات اورژانس، پرستاران و پزشکان حاضر در اورژانس بسته به تعداد تخت مصوب هستند. از آنجا که تعداد تخت‌ها افزایش پیدا نکرده است، تعداد پزشک و پرستار و خدمات اورژانس نیز افزایش نداشته است. نیروی خدمه و کار بیمارستان به شدت خسته می‌شود. رسیدگی مورد انتظار انجام نمی‌شود. خدمات ارائه شده برای تخت مصوب، نه تنها به خاطر افزایش تخت اورژانس، بلکه به خاطر مشکلات تخت‌های بخش بیمارستانی دچار نقصان شده است.

طرح تحول سلامت طرح خوبی است. هر طرحی که رضایت اکثریت ملت را در بر داشته باشد و در این شرایط سخت اقتصادی مردم را راضی نگه دارد، جای تحسین دارد و طرح خوبی است. حال نمی‌توان این طرح را برداشت یا نفی کرد، ولی می‌توان آن را تعدیل کرد.

یک مشکل دیگر در حال حاضر این است که بدلیل اینکه گروهی از بیماران طی چند سال گذشته به دلایل مالی و هزینه‌های بالای بهداشت و درمان، بیماری خود را پیگیری نکرده‌اند، حال با اجرایی شدن طرح تحول سلامت و تسهیل در درمان برای پیگیری بیماری‌های خود به بیمارستان‌های دولتی رجوع کرده‌اند.

گام اول در این بین آن است که اساتید و هیات علمی بیمارستان‌ها باید در پذیرش بیمار تعدیل ایجاد کنند و تخت‌ها را مدیریت کنند. باید در نظر گرفت، نمی‌توان تمام تخت‌های بیمارستان را پر کرد. همه دوستان در وزارت بهداشت نیز بر این باور هستند که بیمارستانی که ضریب اشتغال تخت در آن صددرصد باشد امری به واقع اشتباه است. هیچ زمان ضریب اشتغال تخت نباید صددرصد باشد. زیرا خدای نکرده اگر زمانی اتفاقی در شهر بیفتد و نیاز فوری به امداد باشد و تمامی تخت‌های بیمارستان اشغال باشد، فاجعه بوجود می‌آید. این موارد مشکلاتی است که پیرامون این قضیه ممکن است اتفاق بیفتد. بهترین راه آن است که تمامی بیمارستان‌ها موظف به مدیریت تخت‌های بیمارستانی شوند. یعنی مدیریت ورود بیمار داشته باشند. اورژانس نمی‌تواند مدیریت ورود بیمار داشته باشد، چرا که اورژانس برای موارد ضروری است. ولی ورودی بخش‌های بستری را می‌توان مدیریت کرد.

نکته دوم قابل ذکر آن است که آمبولانس‌های موجود در سطح شهر مدیریت ماموریت شوند. یعنی به صورت چرخشی کمک کنند. به طور مثال اگر امروز دو آمبولانس از بیمارستان سینا فرستاده شده ماموریت‌های بعدی از بیمارستان دیگری صورت بگیرد. این نوع چرخشی کار کردن کمک به مدیریت ورود بیمار می‌کند و در نتیجه فرصتی است برای ترخیص بیمار از اورژانس و یا داخل شدن بیمار به بخش‌های مورد نیاز.

نکته سوم و قابل ذکر در خصوص طب اورژانس است. طب اورژانس باید به گونه‌ای تربیت شود که بتواند بخشی از بیماران را خود به صورت مستقل ترخیص کند. یعنی تا حد امکان کمک شود و خدمات اورژانس بالا رود، آزمایشگاه و تصویربرداری در اختیار اورژانس مجهز‌تر شود تا نیاز به ورود به بخش‌های بیمارستانی کمتر شده و مشکل بیمار در‌‌ همان اورژانس حل شود. این‌‌ همان کاری است که ما در حال حاضر به صورت بازخوردی انجام می‌دهیم. نمی‌توان گفت طرحی باید بیاید که اورژانس‌ها خلوت شود. بلکه با راهکارهایی این‌گونه باید مشکل حل شود. این موضوع قابل تاکید است که تغییری در ورودی اورژانس‌ها اتفاق نیفتاده است بلکه تغییرات در خروجی است.

به نظر می‌رسد طرح تحول سلامت حدود 3 سال با این گونه بحران‌ها روبرو است. یعنی باید بیمارانی که در پشت سد درمان ایستاده‌اند به مرور دوره درمان خود را سپری کنند و این سیر صعودی رجوع به بیمارستان کم‌کم به سیر نزولی تبدیل شود. اگر بودجه بهداشت مشکلی پیدا نکند و مجلس نیز حمایت‌های لازم را به عمل آورد، شاید در افق 6ساله آینده، سیر نزولی مراجعه بیمار به بیمارستان، روند قابل قبول و نرمالی پیدا کند.