سلامت نیوز:١٢٠هزار مدرسه در سراسر کشور وجود دارد، ولی تعداد مربیان بهداشت یکششم این رقم است؛ یعنی به ازای هر ٦ مدرسه، تنها یکمدرسه مربیبهداشت دارد.
به گزارش سلامت نیوز، اسما روانخواه پژوهشگر اجتماعی در روزنامه شهروند نوشت: در دنیای امروز افزایش چشمگیر بیماریهای پرخطر همچون هپاتیت و ایدز و نیاز به آموزش شهروندان برای جلوگیری از گسترش این بیماریها بهخصوص در آموزش و پرورش که بزرگترین جامعه تحتپوشش یعنی کودکان و نوجوانان ٧ تا ١٨سال را در مجموعه خود دارد، لزوم بکارگیری مربیان و معلمانبهداشت را در مسائل بهداشتی روز بهروز افزایش میدهد. از جنبهای دیگر، در جامعه ما نسبت به رعایت اصولی مسائل بهداشتی و اهمیت دادن به سلامت (چه جسمانی و چه روانی) حساسیت كمتری وجود دارد و در بسیاری از مواقع مراجعه به متخصص جای خود را به خوددرمانی داده است. بنابراین لازم است تا از سنین كودكی نسبت به رعایت برخی از اصول، رفتارها و هنجارهای بهداشتی حساسیت ایجاد شود و این امر میتواند در نهاد آموزش و پرورش بهعنوان یكی از اصلیترین متولیان جامعهپذیری صورت گیرد. اما در کشور ما این موضوع از سوی مسئولان مغفول مانده است.
كمبود مربی بهداشت در مدارس، معضلی است که در چند سال گذشته با آن روبهرو بودهایم. اخیرا معاون دفتر سلامت جمعیت، خانواده و مدارس وزارت بهداشت، یکی از مشکلات اساسی دانشآموزان بهویژه دختران را ضعف آموزشبهداشت دانست و تصریح کرد: ١٢٠هزار مدرسه در سراسر کشور وجود دارد، ولی تعداد مربیان بهداشت یکششم این رقم است؛ یعنی به ازای هر ٦ مدرسه، تنها یکمدرسه مربیبهداشت دارد. دکتر سیدتقی یمانی، با تأکید بر اهمیت و ضرورت نیاز به مربیانبهداشت، گفت: دولت و وزارت آموزش و پرورش باید روی سلامت دانشآموزان سرمایهگذاری کنند و در صورت بیتوجهی نسبت به این موضوع، دانشآموزان بسیاری بهسمت رفتارهای پرخطر میروند و سلامت خود را از دست میدهند. عوارضی مانند چاقی، افزایشوزن، اختلالات روحی و روانی، افزایش ابتلا بهبسیاری از بیماریها بهدلیل عدم آموزش پیشگیری یا سنجش بهموقع نیز از تبعات سوء فقدان مربیبهداشت در مدارس است.
یكی از نكات مهم و قابلاهمیت، آشنایی صحیح دانشآموزان از شرایط سن بلوغ است تا این دوره پر استرس را با فشار كمتری بگذرانند. با توجه به حساسیت و فیزیولوژی خاص زنان، عدمآموزش صحیح مسائل بهداشتی در سنین مدرسه برای آنها عوارض ماندگاری بهدنبال دارد. در جامعه امروزی همسو با گسترش شبكههای اجتماعی كه در زمینههای مختلف فعالیت میكنند، با حجم انبوهی از دادهها و نیازها روبهرو هستیم و با رویکرد سنتی نمیتوان در امر آگاهسازی دانشآموزان درمورد مسائل بهداشتی، جنسی یا بیماریهایی مانند هپاتیت و ایدز موفق شد؛ لذا باید اطلاعات را بهصورت هدفمند و برنامهریزیشده از کانال آموزشوپرورش بهدانشآموزان انتقال داد. اما آموزشوپرورش در این رابطه دارای محدودیتهایی است. در همین رابطه معاون دفتر سلامت جمعیت، خانواده و مدارس با اشاره به ضرورت و نیاز آموزشوپرورش به نیرویانسانی، تصریح میكند: آموزش و پرورش نیاز به نیرویانسانی متخصص و تغییر رویکرد و فضاسازی برای نیروهای غیربهداشتی دارد. حرف یک معلم بسیار اثرگذار است، اما مگر چقدر برای او فضا و فرصت ایجاد کردیم که به مسائل خارج از درس خود بپردازد؟ اگر معلمان سایر درسها، بتوانند تنها ٥ دقیقه از وقت کلاس خود را صرف آموزش و صحبت با دانشآموزان کنند، بسیاری از مشکلات حل میشود. یكی دیگر از مسائلی كه در این رابطه مطرح میشود، بحث ورود وزارت بهداشت به امر سلامت دانشآموزان است و توجه به این نكته كه واگذاری مسئولیتهای مختلف همچون حوزه سلامت به آموزش و پرورش با توجه به محدودیتهایی كه با آن روبهروست دارای اثرات مثبت است یا منفی؟ و آیا میتوان با آموزش معلمان كمبود مربیانبهداشت در مدارس را جبران كرد یا باید هرچه سریعتر نسبت به جذب این افراد اقدام کرد؟ حضور نیرویمتخصص بهعنوان مربیبهداشت در مدارس بهجهت همراهی با دانشآموزان در ارتباط با مسائل بهداشتی و همچنین آگاهسازی و آموزش صحیح آنان در مسائل مختلف بهداشتی دارای اهمیت بسیاری است و اعلام این آمار كه از هر ٦ مدرسه تنها یكی از آنها مربی بهداشت دارد، كمی نگرانكننده است.
نظر شما