یافته جدید:  همه می‌دانند كه پیاده‌روی تاثیر بسیار زیادی در افزایش ظرفیت تنفسی، ماهیچه‌ها و مفاصل دارد اما دو تحقیق اخیر نشان داده‌اند راه رفتن می‌تواند عملكرد مغز را هم ارتقا دهد.

توضیح:  دكتر گری اسمال، پروفسور روانپزشكی و كهن‌سالی كه در مؤسسه عصب‌شناسی و رفتارشناسی انسانی «سمل» UCLA فعالیت دارد، می‌گوید: راه رفتن یا هر ورزش تكرارشونده دیگری می‌تواند مغز را از طرق مختلفی تغییر دهد. قلب خون بیشتری پمپ می‌كند كه نه تنها عضلات، بلكه مغز را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. مغز شما به خون نیاز دارد، چراكه خون حاوی مواد مغذی و اكسیژن است كه برای سلول‌ها مفید است و مغز را سالم‌سازی می‌كند.

 وی می‌افزاید: همچنین انجام یك كار به‌صورت تكرار‌شونده می‌تواند سیستم عصبی مغز را تحریك كرده، باعث فعالیت بخش‌های مختلف مغز شود. البته همچنان كه بدن به مرور زمان، در انجام آن فعالیت ماهر می‌شود، ممكن است كیفیتش كاهش یابد اما محرك‌های دیگر می‌توانند مؤثر باشند.

مراحل تحقیق: در مطالعه‌ای، برنامه پیاده‌روی برای بیماران سكته مغزی ترتیب داده شد تا بتوانند بهتر و در مراحل بعدی، تندتر راه بروند. همچنین انجام حركات تكرارشونده باعث شد نواحی مختلف مغز آنها فعال شود.

محققان انتظار داشتند بیشترین میزان فعالیت را در قشر مخ ببینند كه مهارت‌های حركتی را كنترل می‌كند، اما در عوض بیشترین فعالیت در ناحیه زیر قشری دیده شد كه در راه رفتن، نقش اندكی دارد. البته دكتر اندرو لوفت، سرپرست این تحقیق می‌گوید: شاید ما این ناحیه را دست‌كم گرفته بودیم!

از حدود نیمی از 71 نفری كه به واسطه برخی ناتوانی‌های حركتی مورد مطالعه قرار گرفتند، خواسته شد تا روی یك دستگاه تردمیل سه بار در هفته، با سرعتی ملایم برای بیش از 40 دقیقه راه بروند، بقیه این افراد هم برای مدت مشابهی به انجام حركات كششی مشغول شدند.

تمام این افراد از نظر سرعت و ظرفیت تنفسی ابتدا و شش ماه بعد از ورزش‌ها مورد آزمایش قرار گرفتند سرعت گروه پیاده‌روها 51درصد افزایش یافت و این در حالی بود كه پیشرفت گروه ورزش‌های كششی، فقط 11درصد بود. همچنین تناسب اندام گروه پیاده‌روها افزایش یافت و ظرفیت تنفسی آنها حدود 18 درصد بهتر شد درحالی‌كه تناسب اندام گروه ورزش‌های كششی مقدار كمی كاهش یافت.

عكس‌های رزونانس مغناطیسی، فعالیت شدیدتری را در ناحیه زیرقشری گروه پیاده‌رو نشان داد كه باعث تعجب محققان شد. لوفت، پروفسور توانبخشی اعصاب در دانشگاه زوریخ در سوئیس می‌گوید: ما متوجه شدیم كه احتمال وقوع این تغییرات، نه تنها در لایه‌های سطحی مغز، بلكه در سطوح عمیق‌تر آن نیز وجود دارد.دكتر دنیل هانلی،   دستیار این مطالعه می‌گوید: حركت تكرارشونده‌ای كه به‌طور نمونه در هر جلسه فیزیوتراپی تكرار می‌شود، بسیار آهسته است. ما حركات تكراری زیادی را برای هر كدام از پاها انجام می‌دهیم چراكه فكر می‌كنیم این كار با تغییرات مغزی مرتبط است.

محققان معتقدند مغز حتی راه رفتن را دوباره یاد می‌گیرد یا خود را دوباره برنامه‌ریزی می‌كند تا نواحی آسیب‌دیده بر اثر سكته را  دوباره معالجه كند.