خسرو برازندگان ـ سرپرست گروه پژوهشی مواد غذایی پژوهشگاه استاندارد ـ در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب توضیح داد: استاندارد چای عمدتا از دو جنبه میزان استفاده از آفت‌كش‌ها و كیفیت خاك كشت چای‌ اهمیت دارد.

وی گفت: چای تولیدی در ایران از نظر میزان آفت‌های آن مشكل چندانی ندارد، اما به ادعای وزارت بهداشت، ممكن است كه فلزات سنگین از طریق خاك وارد چای شوند كه به همین دلیل وزارت بهداشت خواستار گنجاندن حدمجاز فلزات سنگین و استاندارد میكروبی در استاندارد ملی چای شده است.

این مقام مسوول افزود: معتقدیم كه برای تجدیدنظر در استاندارد ملی چای باید طرحی ملی تعریف شده و در آن از نظر همه مراكز تحقیقاتی و دانشگاه‌ها استفاده شود.

برازندگان خاطرنشان كرد: وزارت بهداشت پیشنهاد تعیین حدمجاز فلزات سنگین در چای را ارایه كرده و این در حالیست كه بسیاری از واحدهای تولیدی چای از وزارت بهداشت پروانه ساخت دریافت نكرده‌اند.

وی همچنین عنوان كرد: استاندارد بسته‌بندی و نشانه‌گذاری چای اجباری بوده و این دو استاندارد نیز در حال تجدیدنظر هستند.

در همین زمینه محمدعلی یوسفی ـ مدیركل استاندارد گیلان ـ نیز به خبرنگار ایسنا گفت: اگر وزارت بهداشت تا این حد نسبت به گنجاندن حد مجاز فلزات سنگین در استاندارد ملی چای معتقد است، پس چرا از 170 كارخانه تولید چای در استان گیلان فقط 23 واحد پروانه ساخت از وزارت بهداشت گرفته‌اند.

وی تصریح كرد: به نظر می‌رسد، ابتدا باید مشكل پروانه ساخت واحدهای تولیدی چای برطرف شده، سپس روی استاندارد ملی چای و تجدیدنظر آن متمركز شد.

این مقام مسوول در عین حال عنوان كرد: نتایجی هم وزارت بهداشت در مورد فلزات سنگین موجود در چای تولیدی در كشور ارایه كرده، چندان كافی نبوده و به نظر می‌رسد كه عجولانه دنبال تغییر استاندارد این محصول است.

یوسفی تاكید كرد: در تدوین و یا تجدیدنظر استاندارد چای باید از مراكز تحقیقاتی مانند مركز تحقیقات چای گیلان و دانشگاه‌ها استفاده شود.

مدیركل استاندارد استان گیلان با اشاره به این‌كه با اصل تجدیدنظر در استاندارد ملی چای مخالفتی نداریم، اضافه كرد: در زمینه كیفیت و استاندارد چای، راه نرفته زیاد داریم؛ به طوری كه از كل واحدهای تولید چای در استان فقط 5 واحد، پروانه كاربرد علامت استاندارد دریافت كرده‌اند.