سلامت نیوز: یک روانشناس با تأکید بر اهمیت رفتار والدین با یکدیگر و تأثیر آن بر فرزندان گفت: وقتی بین فرزندان به ویژه 2 هم‌جنس تفاوت قائل شویم او حس بدی نسبت به خواهر یا برادرش خواهد داشت. به جای بازخوردهای ناسالم باید نقاط مثبت فرزندان خود را کشف کرده و آنها را برجسته کنیم. 

شهناز نوحی در گفت‌وگو با فارس، با اشاره به اینکه سلامت روان فرزندان در صورتی تأمین می‌شود که روابط والدین متعادل، سالم و شاد باشد، اظهار داشت: تا والدین روابط سالمی نداشته باشند رابطه آنها با فرزندانشان سالم نخواهد بود. بنابراین قبل از فرزندان باید نگران روابط والدین با یکدیگر باشیم. 

وی افزود: وقتی والدین در رعایت ادب، احترام و تأمین نیازهای یکدیگر خوب عمل کنند فرزندان نیز این رفتارهای پسندیده را می‌آموزند.

* تأثیر روابط والدین بر فرزندان

عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: والدین اولین الگوی تربیتی فرزندان هستند و فرزندان روابط آنها را در سیستم روانی خود ثبت می‌کنند. این موضوع موجب می‌شود تا تأثیر همسالان مقطعی بوده و به مرور کمرنگ شود و حتی پس از مدتی نیز از بین برود.

نوحی گفت: برخی فرزندان در جامعه تأثیر لازم را می‌گیرند اما در خانواده خود احترام کافی را دریافت نمی‌کنند. نبود روابط صحیح والدین با یکدیگر و فرزندان، ناخواسته بودن فرزند و  جنسیت آن گاهی موجب می‌شود تا ابراز علاقه والدین به فرزندان کم باشد.

وی افزود: این موضوع در نهایت موجب می‌شود تا بین فرزندان احساس حب و بغض نسبت به یکدیگر ایجاد شود بنابراین گام اول در روابط فرزندان با یکدیگر بازخوردی است که از خانواده می‌گیرند.

* تأثیر خلق و خو بر رابطه با هم‌شیرها

این متخصص حوزه بهداشت روان اظهار داشت: خلق و خوی فرزندان بر روابط آنها با خواهرها و برادرهایشان مؤثر است. برخی فرزندان از ابتدا دشوار و برخی اجتماعی هستند. رفتار متفاوت والدین با فرزندان موجب می‌شود تا آنها نسبت به یکدیگر بی‌علاقه شده و حتی با رفتارهای خود دشمنی‌شان را نسبت به یکدیگر نشان دهند.

* پاره کردن دفتر و خوردن خوراکی نشانه اعتراض

نوحی گفت: کودکان در سنین کودکی اولیه که قبل از 6 سالگی است نسبت به تفریح و خوراکی حساس هستند و چنانچه والدین برای یکی از فرزندان بیشتر از دیگری خوراکی بخرد نسبت به او حساس می‌شوند. رفتار اعتراض‌آمیز فرزندی که احساس می‌کند در حق او اجحاف شده است با پاره کردن دفتر، خراب کردن اسباب‌بازی و خوردن خوراکی خواهر یا برادرش تجلی پیدا می‌کند.

* ارزیابی مقایسه‌ای در مرحله دوم کودکی موجب احساس حقارت می‌شود

عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تصریح کرد: در مرحله دوم کودکی ارزیابی مقایسه‌ای بین خواهرها و برادرها موجب احساس حقارت به جای احساس شایستگی در فرزندان می‌شود که این موضوع در نهایت کشمکش را در پی خواهد داشت.

وی افزود: پیچیدگی این رفتار تا حدی است که فرزندی که توانمندتر است دیگری را تحقیر می‌کند و موجب کشمکش آن دو می‌شود.

نوحی ادامه داد: والدین تا نسبت به یکدیگر و فرزندان منصف نباشند نمی‌توانند انصاف را به فرزندان خود یاد دهند.

* تأثیر رفتار والدین بر شکل‌گیری هویت فرزندان

این متخصص حوزه بهداشت روان گفت: نوجوانی مرحله شکل‌گیری هویت است. در این سنین نوجوان 3 انتخاب بزرگ پیش رو دارد که انتخاب رشته تحصیلی، شغل و همسر است. خانواده‌هایی که کشمکش در آنها زیاد است و فرزندان تحت تربیت ناسالم قرار گرفته‌اند ممکن است در این انتخاب‌ها اشتباه رفتار کنند.

وی اظهار داشت: پسران و دختران در سنین نوجوانی نسبت به تصویر بدنی خود حساس هستند. 2 نظریه در مورد تصویر بدنی وجود دارد که یکی افسانه شخصی و دیگری همیشه روی صحنه بودن است. نوجوان فکر می‌کند که دیگران همیشه ظاهر او را قضاوت می‌کنند بنابراین به دنبال تأیید بیرونی است. اگر والدین او را تأیید نکنند ممکن است به تأیید افراد غریبه دل خوش کند.

نوحی افزود: تصویر بدنی به ویژه برای دختران و تأیید آن از سوی پدر اهمیت فراوانی دارد بنابراین پدران حتماً به دختران خود بگویند که چقدر زیبا هستند.

* فرزندان خود را تأیید، تحسین و تشویق کنید

این روانشناس تأکید کرد: رفتار والدین با فرزندان در مرحله نوجوانی موجب خودپنداشت سالم یا ناسالم آنها خواهد شد. اگر فرزندان نتوانند دریافت‌های خوبی به لحاظ تأیید، تحسین و تشویق داشته باشند مرزهای خانه برای ورود ویروس‌ها باز خواهد شد و فرزندان داده‌های دیگران را وارد می‌کنند و منشأ بزهکاری آنها در آینده خواهد شد.

این متخصص حوزه بهداشت و روان گفت: وقتی بین فرزندان به ویژه 2 هم‌جنس تفاوت قائل شویم او حس بدی نسبت به خواهر یا برادرش خواهد داشت به جای بازخوردهای ناسالم باید نقاط مثبت فرزندان خود را کشف کرده و آنها را برجسته کنیم تا بین اعضای خانواده علاقه و دوست داشتن بیشتر شود.

وی خاطر نشان کرد: رابطه خود همشیرها با یکدیگر موجب می‌شود تا مشکلات خود را با یکدیگر مطرح کرده و آنها را حل کنند که این رابطه ابتدا از روابط سالم والدین با یکدیگر و سپس با فرزندان شکل می‌گیرد.