سلامت نیوز: «اعتیاد دانش‌آموزی»؛ این موضوع به اندازه کافی تکان‌دهنده و حتی جذاب هست. ۱۳ساله‌ها پای منقل، اعتیاد پشت نیمکت، مواد به جای مداد و... ؛ برای اعتیاد دانش‌آموزی می‌شود تیتر‌های خوبی هم انتخاب کرد.
به گزارش سلامت نیوز،رسانه‌ها همیشه دنبال آمارهایی از اعتیاد دانش‌آموزی بوده‌اند و البته مسئولان هم همیشه از انتشار آماری در این‌باره خودداری كردهاند. آمار‌های رسمی موجود، قدیمی هستند و هیچ اشاره‌ای به جزئیات ندارند. مجموعه‌ای از مصلحت‌اندیشی‌ها باعث شده موضوع اعتیاد دانش‌آموزی به اندازه كافی مورد توجه قرار نگیرد و حتی گاهی فراموش شود. با این حال هر چند وقت یك‌بار كارشناسی یا مسئولی هست كه هشداری بدهد و دوباره توجه‌ها را به سمت دانش‌آموزانی جلب كند كه مشق دود می‌كنند. این بار زنگ خطر را یك نماینده مجلس به صدا درآورده است.
تغافل در آموزش و پرورش
محمداسماعیل سعیــدی، عضــو كمیسیون اجتماعی مجلس در گفت‌وگو با همشهری صریح و بی‌پرده از اعتیاد دانش‌آموزی حرف می‌زند و می‌گوید: وزارت آموزش‌وپرورش با گذشت بیش از 3دهه از پیروزی انقلاب اسلامی خیلی از قافله عقب است و مسئولان این وزارتخانه به جای تكذیب اعتیاد در بین دانش‌آموزان بهتر است به فكر راهكارهایی برای پیشگیری از اعتیاد در مدارس باشند.
اشاره این نماینده مجلس به «فرافكنی» بی‌شك به پاسخ وزیر آموزش و پرورش و حتی وزرای قبل از او به سؤال‌هایی درباره این موضوع برمی‌گردد. علی‌اصغر فانی پیش از این درباره معتاد شدن دانش‌آموزان گفته بود: «یك سوءتفاهم در این بخش ایجاد شده و آن اینكه بگوییم چه تعداد دانش‌آموز معتاد داریم؟ چرا كه معتقدیم دانش‌آموز به‌دلیل دانش‌آموز بودنش معتاد نیست، بلكه به‌دلیل داشتن خانواده آلوده ممكن است به این بلا گرفتار شده باشد اما چون دانش‌آموز است باید برای ادامه تحصیل به مدرسه بیاید».
اما حالا سعیدی به استناد آمار سن اعتیاد را 16سالگی می‌داند و می‌گوید: آیا می‌توان ادعا كرد افرادی كه در این سن معتاد شده‌اند هیچ كدام درس نمی‌خوانند و به مدرسه نمی‌روند؟ این گلایه را فرمانده نیروی انتظامی كه پیش از این دبیر كل سابق ستاد مبارزه با موادمخدر هم بود، حدود 3سال قبل اینچنین مطرح كرده بود؛ «آموزش و پرورش دانش‌آموزان معتاد را اخراج می‌كند و بعد می‌گوید معتاد نداریم. عمده معتادان ما ترك تحصیلی‌ها هستند. آن وقت بعضی‌ها می‌گویند یك بروشور هم بدهیم به دانش‌آموزان كه بعد هم آنها بریزند زیر پا و بروند.»
نماینده مردم تبریز در مجلس هم مانند بسیاری از كارشناسان و خبرنگاران در جست‌وجوی آماری از تعداد دانش‌آموزان معتاد است و می‌گوید: «وزیر آموزش و پرورش به جای اینكه در مسئله اعتیاد دانش‌آموزان فرافكنی كند، به‌طور صریح بگوید چه تعداد از دانش‌آموزان معتاد هستند یا موادمخدر را تجربه كردهاند؟به جای فرافكنی و تكذیب و... باید با مردم صریح صحبت كنیم و واقعیات را به آنها توضیح دهیم؛ چرا كه با فرافكنی و تكذیب و... مشكلی حل نمی‌شود. بایدمشكلات را با مردم در میان بگذاریم تا مردم در جریان مسائل باشند و اگر نتوانستیم كاری را انجام دهیم از مردم عذرخواهی كنیم». پاسخ این پرسش را نه وزیر آموزش‌وپرورش كه مسئولان ستاد مبارزه با موادمخدر حدود 5ماه قبل اعلام كردند.
قائم‌مقام دبیركل ستاد مبارزه با موادمخدر به خبرنگاران گفت: «یك درصد از دانش‌آموزان موادمخدر مصرف می‌كنند. البته این دانش‌آموزان معتاد نیستند بلكه به‌صورت تفننی اقدام به مصرف موادمخدر می‌كنند و هم‌اكنون مصرف شیشه و مواد روانگردان رو به افزایش است». اگر تعداد جامعه دانش‌آموزی را 12میلیون نفر درنظر بگیریم، به این ترتیب در ایران بیش از 120هزار دانش‌آموز مواد تجربه كرده داریم؛ یعنی یك استادیوم آزادی اضافه بر ظرفیت پر از دانش‌آموزانی است كه دست‌كم یك‌بار مواد كشیده‌اند.
یك كارشناس حوزه درمان اعتیاد با اشاره به آمارهایی كه مربوط به بیش از 7سال قبل است، می‌گوید: بر این اساس حدود 30هزار دانش‌آموز معتاد داشتیم كه به مراكز ترك اعتیاد مراجعه كردهاند وقتی براساس آمار رسمی 60درصدی دانشجویان معتاد گفته‌اند كه در دوران تحصیل در مدرسه به موادمخدر روی آورده‌اند، نباید تعجب كرد؛ چرا كه سن شروع اعتیاد در كشورمان پایین آمده و به دوران دبیرستان رسیده است. زمانی باید از تعداد زیاد دانشجویان و دانش‌آموزان معتاد در كشور تعجب كرد كه برای پیشگیری از اعتیاد در كشور كاری اساسی كرده باشیم. دكتر هومان نارنجی‌ها موضوع را اینطور توضیح می‌دهد: «وقتی ما نمی‌توانیم برنامه پیشگیری از اعتیاد را وارد مدارس كنیم و پوشش این برنامه در مدارس كشور ناقص است این یعنی دانش‌آموزان در قبال پیشگیری از اعتیاد هیچ واكسنی دریافت نمی‌كنند. »
این متخصص حوزه اعتیاد با یك حساب و كتاب به سادگی نشان می‌دهد برای توجه به این موضوع چقدر باید هزینه كنیم. او می‌گوید:« كل بودجه پیشگیری از اعتیاد در كشور 20میلیارد تومان است و اگر قرار باشد برای هر دانش یك هزار تومان برای این موضوع هزینه كنیم 14میلیارد تومان احتیاج است كه حتی با این رقم هم نمی‌توان اقدامی انجام داد».
آموزش و پرورش یا ستاد مبارزه با موادمخدر، هر كدام مسئول باشند، اصل صورت مسئله سرجایش هست. براساس یك شیوع شناسی مصرف موادمخدر كه در سال1390 انجام شد میزان مصرف مواد در گروه سنی 15تا 19سال معادل 13/56درصد بوده است؛ آیا كسی می‌تواند ادعا كند گرایش به مواد در این سال‌ها كمتر شده است؟ همه ماجرا همین است، آمار رسمی پنهان می‌شود، مسئولان تغافل می‌كنند، دانش‌آموزان در خطر اعتیاد هستند و بخشی از مدیریت آموزش و پرورش همچنان سرگرم نظام آموزشی است كه «چند، چند، چند» باشد.
«اعتیاد دانش‌آموزی»؛ این موضوع به اندازه کافی تکان‌دهنده و حتی جذاب هست. ۱۳ساله‌ها پای منقل، اعتیاد پشت نیمکت، مواد به جای مداد و... ؛ برای اعتیاد دانش‌آموزی می‌شود تیتر‌های خوبی هم انتخاب کرد.
نظر شما