سلامت نیوز: به نظر می‌رسد هنوز باید خیلی فعالیت کنیم تا تصمیم‌گیران، نمایندگان و دولتمردان ما کمی از محیط زیست اطلاعات داشته باشند و بدانند که چه چیزی را امضا می‌کنند و ماجرای جنگل ابر تکرار نشود که تعدادی نماینده نامه‌ای را امضا کردند و بعد حرفشان را پس گرفتند. در این موضوع نه فقط حقوقدانان، که ما فعالان و روزنامه‌نگاران محیط‌زیست نیز راه درازی پیش رو داریم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه قانون، واقعیت آن است که در حوزه محیط زیست ما کمبود قانونی چندانی نداریم و اتفاقا قوانین خیلی خوبی هم داریم. از بیش از یک قرن پیش قانون حریم رودخانه‌ها را داریم. از سال 1354 قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست را داریم. قانون جنگل‌هایمان هم قدمت دارد و دلیلش هم آن است که مسئله محیط زیست مسئله جدیدی نیست، اما مشکل اصلی در قانون جای دیگری است.

یکم آنکه همان قدر که قانون برای حفاظت داریم نقضش را هم داریم. مثلا در قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست و در قانون برنامه سوم و چهارم توسعه برخی فعالیت‌ها را منوط به ارزیابی زیست محیطی کرده و تاکید کرده‌ایم حتما باید این ارزیابی انجام شود اما بعد یک تبصره گذاشته‌ایم که اگر دستگاه کارفرما با محیط زیست کنار نیامد رئیس جمهور شخصا تصمیم گیرنده خواهد بود. این یعنی اگر یک رئیس جمهور ملاحظات محیط زیستی را قبول نداشت، مثل دوره آقای احمدی‌نژاد، کل این قانون زیر سوال می‌رود.

دیگر آنکه قانون خوب داریم اما خودمان آن را قبول نداریم. مصداق آن که می‌گوید هر شب دعا می کنم بلایی سرت بیاید اما زیرلب می‌گوید خدایا بی‌اثر باشد. مجلس از سال‌های گذشته تصمیم گرفته است که در سه استان شمالی به دلیل حساسیت‌های محیط زیستی منطقه صنایع نفتی نداشته باشیم. بعد یک سری افراد ذی‌نفع قدرتمند با همکاری مجلس تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا آن قانون را نقض کنند و الان مشکل پتروشیمی گلستان، پالایشگاه میانکاله و ... را داریم. طبق نص صریح قانون این فعالیت‌ها ممنوع است. یعنی کسانی که قانون را تصویب کرده‌اند در رودربایستی این کار را کرده‌اند و اصلا نمی دانسته‌اند به چه چیزی رای می‌دهند. مثلا قانون خیلی شیک تنوع زیستی را داریم.

از کشورهای اولی هم بوده‌ایم که با رای مجلس به این کنوانسیون پیوسته‌ایم و آن را امضا کرده‌ایم اما احتمالا نمایندگان نمی‌دانسته‌اند که چه محدودیت‌هایی را برای خودشان تایید کرده‌اند چرا که بر اساس این قانون شما نمی‌توانید در زیستگاه حیات‌وحش دنبال اکتشاف نفت و گاز باشید و تالاب شادگان را نابود كرده و گاز را در پارک ملی کویر ذخیره کنید.  نکته بعدی آنکه محیط زیست هنوز اصلا جدی گرفته نشده است. دولت‌مردان ما گویا هنوز نمی‌دانند که محیط زیست یک مسئله جدی است. الان با بحران محصولات کشاورزی رو به رو شده‌ایم و دلیل آن محیط‌زیستی است. ما آب نداریم و خاکمان هر روز فرسوده می‌شود. خشکی تالاب‌ها و دریاچه‌های ما مستقیما روی سلامت مردم تاثیر می‌گذارد اما به نظر می‌رسد هنوز محیط زیست در قالب موضوعی جانبی برداشت می‌شود و شاهد آن هم سخنان آقای علی لاریجانی در سازمان محیط زیست است. ایشان گفتند 5 سال شکار را ممنوع کنیم اما کسی  به این دقت نکرد که جمله اول ایشان این بود که باید معدن کاوی کنیم تا بتوانیم محیط‌زیست را حفظ کنیم. اشتباه در تفکر مسئولان از همین جا ریشه می‌گیرد که فکر می‌کنیم باید پول در بیاوریم تا محیط زیست را حفظ كرده در صورتی که در اصل باید محیط زیست را حفظ كنیم تا بتوانیم پول دربیاوریم.

به نظر می‌رسد هنوز باید خیلی فعالیت کنیم تا تصمیم‌گیران، نمایندگان و دولتمردان ما کمی از محیط زیست اطلاعات داشته باشند و بدانند که چه چیزی را امضا می‌کنند و ماجرای جنگل ابر تکرار نشود که تعدادی نماینده نامه‌ای را امضا کردند و بعد حرفشان را پس گرفتند. در این موضوع نه فقط حقوقدانان، که ما فعالان و روزنامه‌نگاران محیط‌زیست نیز راه درازی پیش رو داریم.