سلامت نیوز: تالاب‌خواری پس از دریا و جنگل‌خواری رسم جدید زمین‌خواران شمال شده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان، تالاب مرزون‌آباد یکی از زیباترین اکوسیستم‌ها و بهشتی تالابی در بابل در حال بلعیده شدن از سوی سودجویان است. آب‌بندانی که چون تصفیه‌خانه خودرو، دامان خود را بر دشت سبز مرغزار روستای مرزون‌آباد بابل گشوده بود درحال تبدیل شدن به خاطره‌ای در آلبوم‌هاست.
آب‌بندانی چسبیده به غرب شهر بابل به نام مرزون‌آباد که روزگاری با وسعتی حدود ۴۵۰ هکتار که گیاهان نایاب تالابی چون انواع نیلوفر و آلاله آبی، جلبک‌ها و نیزارهای پوشیده از انواع پرندگان بومی و مهاجر چون حواصیل، آبچیلیک، میلا، مرغ ماهی‌خوار، شاهین، مرغابی و مرغ دریایی و همچنین گونه‌های ماهیان نادر و در حال انقراض را در خود جای داده بود. این آب‌بندان در غرب شهر بابل در ارتفاع ۳۰ متری از سطح آب‌های آزاد واقع شده، طول آب‌بندان در حدود 5/2 کیلومتر و عرض آن یک کیلومتر و عمق آن حداکثر 5/1 متر است که از جاذبه‌های بکر توریستی بوده و در کمتر جایی می‌شد چنین نعمت زیبای را مشاهده کرد. حال اما این تالاب زیبا توسط زمین‌خواران در حال بلعیده شدن است و این روح نقاش چیره‌دست این مرز وبوم را آزرده است.
آب‌بندانی که بولدوزرها آن را از هر سو نشانه رفته‌اند تا گونه‌های طبیعی زندگی را در آن تهی کنند و آن را تنها تبدیل به حوضچه‌ای برای پرورش مصنوعی ماهیان خاص و پرسود آن هم با تغذیه ماشینی و استفاده از انواع غذاهای شیمیایی و کودهای حیوانی کنند. بخش زیادی از این آب‌بندان زیبا هم‌اکنون در اثر بهره‌برداری غیراصولی تنها تبدیل به حجمی از آب شده که بوی تعفن آن انسان را آزار می‌دهد و دیگر خبری از گونه‌های نایاب جانوری و گیاهی در آن نیست.
کارشناسان محیط زیست مشکل عمده این آب‌بندان را که اکنون به استخری شبیه شده، واگذاری بخش‌هایی از این تالاب به اشخاص غیربومی می‌دانند که برای سودجویی بیشتر و بدون توجه به شیوه‌های صحیح علمی، سودشان را در تغذیه شیمیایی ماهیان و بهره‌برداری هرچه بیشتر از حوضچه‌های پرورش ماهی می‌بینند و اکثر موجودات طبیعی این باتلاق به همین دلیل از بین رفته‌اند.
صادق پرچ، دهیار روستای درویش خیل بابل در پاسخ به این سوال که متولی این آب‌بندان چه کسی است و چه عواملی باعث از بین رفتن این آب‌بندان شده است، می‌گوید: این آب‌بندان برای آبرسانی به بخش کشاورزی هفت روستا سال‌ها پیش احداث شده بود و شریک‌شدن آن با هفت روستا باعث شده که اختلافاتی در این بخش به وجود آید و مانع از آن شده است که متولی خاصی را با اتفاق آرا انتخاب کنند.
او ادامه داد: به طور مثال کسی تا به‌حال نتوانسته مانع از شکار شکارچیان در این بخش شود و با وجود اینکه شکار ممنوع شده است با شکار در این بخش مواجه هستیم. همچنین خالقی، رئیس محیط زیست شهرستان بابل درباره تالاب مرزون‌آباد گفت: از آنجایی که این منطقه حفاظت شده نیست، محیط زیست به‌طور رسمی متولی آن نیست بلکه مردم متولی آن هستند و ما به‌عنوان ناظر در این بخش در نظارت با متخلفین برخورد قانونی انجام می‌دهیم.
او گفت: برای نجات چنین آب‌بندان‌هایی لازم است که این مناطق حفاظت شده باشند تا ما بتوانیم به‌صورت محصور از آن حفاظت کنیم. رئیس محیط زیست شهرستان بابل بیان کرد: در شهرستان بابل هیچ منطقه حفاظت‌شده‌ای وجود ندارد و این امر مانع از آن شده که محیط زیست آزادنه بتواند بر آن نظارت داشته باشد تا از چنین زیستگاه‌هایی مراقبت بیشتری کند.او این آب‌بندان را بعد از آب‌بندان بصرا، دومین آب‌بندان بزرگ این شهرستان عنوان کرد که زیستگاه مناسبی برای پرندگان وحشی چون اردک‌سانان و چنگر و حواصیل و ... بوده است.مهر نوشت؛ خالقی مشکل عمده در این بخش را نبود فرهنگ حفاظت محیط زیست عنوان کرد و ادامه داد: حفاظت از محیط زیست به متولی نیاز ندارد بلکه به فرهنگ غنی نیازمند است که باید برای مردم نهادینه شود که حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی حفاظت و صیانت از سرمایه ملی است.
نظر شما