سلامت نیوز:در بحث جمع‌آوری معتادان هنوز سیاست‌گذاری‌های  منسجم و مشخصی وجود ندارد و  برنامه‌ها هنوز معتاد محور است به این معنی که، تمام ساز و کارها یا بخش بزرگی از ساز و کارها پیرامون فرد معتاد برنامه‌ریزی می‌شود و تجربه‌های مکرر جامعه نشان داده که جمع‌آوری معتادان جواب نمی‌دهد.

به گزارش سلامت نیوز، ثریا عزیز پناه آسیب شناس و کارشناس حوزه اعتیاد در روزنامه آرمان نوشت: این سیاست سال‌هاست که دنبال می‌شود و بهتر است که  سیاست‌ها و برنامه‌ها را  به سمت حوزه اعتیاد ببریم و دو حوزه معتاد و اعتیاد را جدا سازی کنیم. در حوزه اعتیاد که  بحث بسیار وسیع اجتماعی است و گره می‌خورد به تجارت و باندهایی که در این حوزه هستند و از طرفی نهادهایی که در ارتباط با مسئله اعتیاد کار می‌کنند چرا که، این حوزه چند بخشی است و از ورود مواد تا مصرف و نحوه دسترسی و قیمت‌ها و گوناگونی مواد مخدر را شامل می‌شود. در اعتیاد به عنوان بحث و آسیب اجتماعی که نگاه کنیم متوجه می‌شویم که این حوزه نگاه ویژه‌ای را می‌طلبد و برنامه‌ها را باید به سمت پیشگیری ببریم .

من به عنوان فعال اجتماعی  برنامه‌های این حوزه را مشتاقانه دنبال می‌کنم  و پیگیر برنامه‌های مدون و قابل اجرا در حوزه پیشگیری اعتیاد هستم و معتقدم که باید برنامه‌های مدون پیشگیری را از مدارس شروع کنیم چرا که در آینده ممکن است همین کودکان در دام  اعتیاد بیفتند و با توجه به اینکه مناطق پرخطر کشوری و شهری مشخص است وظیفه آموزش و پرورش و دیگر نهادهاست تا به صورت جدی در حوزه پیشگیری متمرکز شوند. آموزش و پرورش با تحت پوشش  داشتن 12 میلیون دانش آموز وظیفه بزرگی در این حوزه دارد و می‌تواند در کنار دیگر نهادهای جامعه در این حوزه وارد شده و برنامه‌ریزی کند.

در کنار حوزه پیشگیری که مسئله بسیار مهمی است، حوزه حمایتی را باید جدی بگیریم و برنامه حمایتی  برای معتادان به تفکیک سن و جنسیت و استفاده مواد مخدر در نظر بگیریم. در حوزه حمایتی مکان‌ها مشخص است و تعداد معتادانی که مراجعه  می کنند و می‌توان اطلاعاتی در مورد سن معتادان ، شروع سن مصرف مواد ، نوع مواد مصرفی ، زمان درگیری با مواد که به تخریب معروف است به دست آورد و... که بخشی از این اطلاعات در دست نهادهای متولی  است و می‌توانند خلاء‌ها را با کارهای پژوهشی پر کنند. برای فعالان حوزه اجتماعی و جلوتر از ما برای متولیان رسمی کشور و تصمیم گیرندگان مشخص شده که با جمع آوری و نگهداری معتادان  برای یک مدت مشخص  اتفاق خاصی در حوزه اعتیاد نمی‌افتد مگر اینکه بیایند بگویند که برخی از معتادان را که بر اثر استفاده از مواد به بیماری‌های واگیر مبتلا شده‌اند. برای جلوگیری از سرایت این بیماری‌ها به افراد جامعه و خانواده معتادان جمع آوری کرده ایم.

آنچه مشخص است این است که جمع آوری معتادان هیچ تغییری در حوزه اعتیاد  ایجاد نخواهد کرد و نه تنها دولت ما که هیچ دولتی نمی تواند معتادان را در مکانی نگهداری کند. اینها مقطعی در جایی نگهداری شده و پس از مدتی هم آزاد می‌شوند؛حال می‌خواهد 500 نفر باشند یا 10 هزار نفر. افزایش ظرفیت معتادان از 10 هزار نفر نیازمند احداث  ساختمان ، تجهیز امکانات و پرسنل  مورد نیاز است و ابزار آلات خاص خود را می‌طلبد و  اینها راهکارهای عملی برای  ورود این حوزه نیست و  تمرکز روی خود معتاد ما را به جواب نمی‌رساند مگر اینکه، دولت همکاری با نهادهای مدنی را بپذیرد و در حوزه پیشگیری و حمایت از معتادان کار کند و خدماتی مانند دارو و درمان و وعده‌های غذای گرم و... که معتادان را از بیمارتر شدن و فنا شدن نجات می‌دهد،ارائه کند. در حال حاضر این خدمات را نهادهای اجتماعی با هزینه‌های شخصی و کمک از جامعه انجام می‌دهند و اگر دولت در بخش پیشگیری و حمایت از معتادان همکاری‌های لازم را با این نهادها به صورت قراردادی یا فصلی  تعریف کند این امکانات گسترش پیدا می‌کند و قدم‌های مثبتی می‌توان در این حوزه برداشت.

در بحث اعتیاد که یکی از مهمترین بحث‌های اجتماعی در دنیاست، هیچ دولتی به تنهایی قادر نخواهد بود پاسخگوی حجم مطالباتی که در این حوزه وجود دارد باشد. در کنار این موضوع نهادهای مدنی هم وجود دارند و اگر دولت اراده کند که مسئله اعتیاد را کاهش دهد می تواند روی کمک آنها حساب کند و تنها چیزی که باقی می ماند خلاءهای برنامه‌ریزی است و بر اساس تجربه‌های به دست آمده در گذشته‌های نه چندان دور نهادهای مدنی ، پاسخگو نخواهد بود. من معتقدم که حتما اهدافی را در نظر دارند و باید مشخص شود که قصد و نیت این کار چیست؟ اگر قصد این باشد که  چهره شهر و جامعه را تمیزتر نشان دهیم و در راستای زیباسازی شهر باشد که بحث دیگری است اما اگر جمع‌آوری معتادان برای پیشگیری از این آسیب مهم اجتماعی باشد  صرف جمع‌آوری معتادان از 500  به 10 هزار نفر و ...در روند کاهش اعتیاد تاثیر معناداری نخواهد گذاشت.