سلامت نیوز:تشخیص کودکی که مبتلا به اختلالات ذهنی است پیش از تولد تا حد زیادی می‌تواند از تولد این افراد و ایجاد مشکلات بعدی بکاهد اما، درحالی که این امکان در کشور ما هنوز ایجاد نشده و کودکان عقب‌افتاده ذهنی هنوز هم متولد می‌شوند باید گفت در کنار انجام آزمایشات ژنتیک و تشخیص به موقع بیماری رعایت بهداشت و تغذیه در دوران بارداری به‌ویژه برای مادر از اهمیت چشمگیری برخوردار است  و این در درجه اول بستگی به وضعیت اقتصادی خانواده و سپس عوامل فرهنگی و سطح آگاهی‌های خانواده دارد.

مادر اگر در دوران بارداری از مواد مخدر، الکل و داروهای غیرمجاز برای دوران بارداری استفاده کند تا حد زیادی احتمال معلولیت ذهنی را در فرزندی که به‌دنیا می‌آورد بالا می‌برد.

سهیل معینی، رئیس انجمن باور در روزنامه آرمان نوشت : فقر فرهنگی و نداشتن آگاهی‌های لازم باعث می‌شود فرد این اعمال ریسک‌پذیر را انجام دهد یا حتی با وجود داشتن آگاهی ممکن است این اتفاق رخ دهد و برای مثال مادری که معتاد است با وجود اینکه می‌داند مصرف مواد برای جنین ضرر دارد باز به این کار دست می‌زند و نمی‌تواند این مساله را کنترل کند. کنترل کاهش تولد کودکان عقب‌افتاده ذهنی تا حد زیادی به کاهش فقر اقتصادی و به تبع آن فقر فرهنگی در کشور بستگی دارد.

درحالی که برخی انواع معلولیت‌ها ارتباطی به این قضیه ندارد و جنبه ژنتیکی دارد، در مورد برخی از انواع معلولیت‌ها شرایط اقتصادی و فرهنگی مهم قلمداد می‌شود. درصدی از معلولیت‌های قابل پیشگیری در اثر مصرف مواد در دوران بارداری ایجاد می‌شود که می‌توان با آموزش این مساله را کاهش داد. افراد کم‌توان ذهنی مظلوم‌ترین و خاموش‌ترین افراد معلول هستند که کمتر دیده می‌شوند و دلیل آن هم این است که صدایی از خودشان ندارند؛

حتی انجمن‌هایی که برای دفاع از حقوق این افراد ایجاد می‌شود از سوی خودشان ایجاد نمی‌شود و اختصاص به قیمین، والدین و افرادی دارد که به روش‌های مختلف از این افراد حمایت می‌کنند. وقتی خود گروه هدف صدایی نداشته باشد و نتواند از حق و حقوق خود دفاع کند کمتر دیده می‌شود و این مشکلی جدی است. از سوی دیگر حتی انجمن‌هایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند آن چنان که باید و شاید در حد کلان قضیه نمی‌توانند از این افراد حمایت کنند.

اکثر این انجمن‌ها از سوی والدین این افراد ترتیب داده شده و با بودجه این افراد حمایت می‌شود در حالی که، خود والدین کودکان کم توان ذهنی نیاز به حمایت دارند. از سوی دیگر، انواع مراکزی که برای نگهداری از این افراد وجود دارد با مشکلات جدی مواجه هستند و دلیل آن هم این است که بعضی از این افراد حتی قدرت تشخیص نداشته و قادر به یادگیری نیستند و همین عامل سبب می‌شود نگهداری از این افراد به امری سخت و پرهزینه تبدیل شود که هم حمایت و سرمایه گذاری دولت را می‌طلبد و هم همکاری بخش خصوصی را.

در این میان والدین کودکان کم‌توان ذهنی هم از مظلوم‌ترین افراد در حمایت از افراد معلول هستند زیرا حتی وجود یک کودک کم‌توان ذهنی می‌تواند مشکلات زیادی برای خانواده ایجاد کند. درحالی که برخی از این کودکان حتی تربیت‌پذیر نیستند و حمایت‌های ویژه‌ای را می‌طلبند درمورد آنهایی که قادر به یادگیری هستند هم حمایت‌های مادی و معنوی باید وجود داشته باشد که به راحتی نمی‌تواند ایجاد شود.

بیشترین بار نگهداری از این کودکان بر عهده مادر است و شرایط نگهداری از آنها به‌گونه‌ای است که حتی مادر باید کار خود را در صورت اشتغال رها و فقط از این کودک نگهداری کند درحالی که، اگر خانواده مشکل مالی هم داشته باشد که این عامل مزید بر علت می‌شود. دغدغه اصلی والدین این کودکان این است که بعد از مرگ یا در نبودشان سرنوشت این کودکان چه خواهد شد؟ و بنابراین بحث بیمه و تامین اجتماعی  این افراد ضروری به نظر می‌رسد.