سلامت نیوز:قوز قرنیه بیماری پیشرونده‌ای است که اغلب در سنین نوجوانی یا اوایل دهه سوم زندگی بروز می‌کند. در این بیماری قرنیه نازک شده و شکل آن تغییر می‌کند و فرد مبتلا به این عارضه ابتدا دچار نزدیک بینی و سپس آستیگمات می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران، دکتر فیروزه رحیمی جراح و متخصص چشم با اشاره به اینکه میزان پیشرفت قوز قرنیه درهمه یکسان نیست، توضیح می‌دهد: شدت پیشرفت بیماری در افراد متفاوت است به گونه‌ای که برخی از بیماران بعد از دو تا سه سال نیازمند پیوند قرنیه هستند و در بعضی دیگر با گذشت 10 تا 15 سال از گذشت بیماری روند آن کند خواهد شد.

وی علت ابتلا به بیماری قوز قرنیه را ناشناخته می‌داند و می‌گوید: این بیماری ارثی نیست، اما زمینه ارثی و ژنتیک، محیط و برخی از بیماری‌ها مانند آلرژی در بروز قوز قرنیه مؤثر است. این متخصص استفاده از لنزهای سخت را یکی از شیوه‌های درمان این عارضه معرفی می‌کند و می‌گوید: اگر بیماران بتوانند لنزهای سخت را روی چشم خود تحمل کنند،دید بسیار خوبی به آنها می‌دهد، اما اگر بیمار نتواند تحمل کند یا قوز قرنیه بسیار شدید باشد که لنز روی قرنیه قرار نگیرد، از روش‌های دیگری مثل حلقه‌های نازک در چشم استفاده می‌شود که این حلقه‌ها به وسیله جراحی روی قرنیه جا داده می‌شود و تا حدودی دید بیمار را بهتر می‌کند اما دید آنها به اندازه‌ای که در لنز‌های سخت به دست می‌آید، نیست.

 این متخصص چشم با تأکید براین مطلب که بیماران پیوند قرنیه تا پایان عمر باید تحت نظر پزشک باشند، یادآور می‌شود مراقبت‌های بعد از عمل پیوند قرنیه بسیار لازم و ضروری است و باید رعایت شود.