سلامت نیوز:هم اکنون بیشترین صادرات آب مجازی از کشور از طریق میوه هایی هم چون خیار، هندوانه و... آن هم با کشت در مناطقی که به شدت کمبود آب دارند صورت می گیرد. این موضوع قطعاً نیاز ضروری به قاعده گذاری توسط دولت دارد. در این زمینه برنامه ریزی کلان شهری در کشور نیز به نظر می بایست مورد مداقه بیشتری صورت بگیرد. فروختن تراکم، ایجاد شهرهای جدید و برنامه های عمرانی مشابه این با تحمیل بار اضافی به شبکه آب، به بحران فعلی بیشتر دامن می زنند. شاید به مرور لازم باشد در کنار پیوست فرهنگی طرح ها، پیوست آبی و انرژی آن ها را هم مورد توجه قرار داد!
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ،دیروز مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب کشور از آغاز مطالعات طرح انتقال آب از سواحل خلیج فارس به فلات مرکزی ایران خبر داد. طرحی که به گفته وی ۱۶ استان و جمعیتی بالغ بر ۴۶ میلیون نفر را تحت پوشش قرار می دهد. همچنین آذرماه بود که جهانگیری معاون اول رییس جمهور طی اظهاراتی بیان کرده بود: "دولت آمادگی دارد طرح انتقال آب از دریای عمان و خلیج فارس را به بخش خصوصی و غیردولتی واگذار نماید و سپس آب را با قیمت بالا خریداری و با هزینه پایین در اختیار مردم قرار دهد."
از سوی دیگر چیت چیان وزیر نیرو از روی میز بودن موضوع جریمه و قطع انشعاب مشترکان پرمصرف آب و برق در سال آتی خبر داد.
این اخبار، نویدبخش گشایشی در حوزه آب در کشور است. موضوعی که در شرایط کنونی و با توجه به نیاز مبرم کشور به خودکفایی در محصولات کشاورزی و بی نیازی از واردات در این حوزه بسیار قابل توجه خواهد بود.
اما تجربه نشان داده است مادامی که طرح های توسعه بخشی با نگاه همه جانبه اجرا نشوند، منجر به بروز اشکال در سایر بخش ها می گردند.
اجرای طرح فوق به نظر هزینه بالایی را می طلبد. وجه مثبت این موضوع، ملموس تر شدن جنبه های اقتصاد و قیمت آب در کشور خواهد بود. اما از سوی دیگر توجه بیشتر به اقداماتی که منجر به اصلاح ساختار موجود شوند، نیز ضروری است.
اصلاح تعرفه های آب مصرفی به نحوی که اثر ملموسی در مصرف طبقات پر مصرف آب بگذارد یکی از این اقدامات می باشد. در کشور ما اگر چه نرخ گذاری روی حامل های انرژی به صورت صعودی صورت می گیرد، اما این نرخ ها نتوانسته اند به طور موثر منجر به کاهش مصرف پر مصرف ها شوند.
یکی دیگر از موضوعات قابل توجه، نیاز مبرم کشور به الگوی کشت مناطق مختلف کشور است. هم اکنون بیشترین صادرات آب مجازی از کشور از طریق میوه هایی هم چون خیار، هندوانه و... آن هم با کشت در مناطقی که به شدت کمبود آب دارند صورت می گیرد. این موضوع قطعاً نیاز ضروری به قاعده گذاری توسط دولت دارد. در این زمینه برنامه ریزی کلان شهری در کشور نیز به نظر می بایست مورد مداقه بیشتری صورت بگیرد. فروختن تراکم، ایجاد شهرهای جدید و برنامه های عمرانی مشابه این با تحمیل بار اضافی به شبکه آب، به بحران فعلی بیشتر دامن می زنند. شاید به مرور لازم باشد در کنار پیوست فرهنگی طرح ها، پیوست آبی و انرژی آن ها را هم مورد توجه قرار داد!
اصلاح شبکه های آب شهری نیز از مسائل مشهور آب مصرفی در کشور است. هم اکنون گفته می شود در شبکه شرب شهری ۳۰ درصد آب تصفیه شده قبل از اینکه به دست مردم برسد هدر می رود. به طور مثال چند سال پیش بررسی در شهر مشهد صورت گرفت که نشان داد کل هدر رفت آب شهر مشهد برابر با کل آب مورد نیاز بیرجند است! بدیهی است اصلاح این شبکه ها علاوه بر کنترل پرت آب در شبکه، سبب رونق خوبی در صنایع پلیمری کشور (برای تولید لوله های آب) خواهد شد.
این ها تنها نمونه هایی از مسائل مدیریت منابع آب در کشور است. لذا نگرانی از هم اینک این است که طرح هایی هم چون انتقال آب از دریاهای جنوب کشور و رفع برخی محدودیت ها، سبب پاک شدن صورت مسئله آب در کشور شود
نظر شما