سلامت نیوز:پزشکان و پرستاران اختلاف سطح معیشتی بسیاری دارند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از قدس آنلاین،سالی که گذشت برای پرستاران سال پرخبری بود که چندان هم برای آنها خوشی به همراه نداشت. خبرهایی از وزارت بهداشت ودرمان تا تحصن آنها و همچنین حمله به یک پرستار.

 البته بسیاری، علت روزهای ناخوش پرستاران را ضعف جایگاه آنها در نظام سلامت می‌دانند. به بهانه روز پرستار، به سراغ این قشر زحمتکش رفته‌ایم تا درد دلهای آنها را بشنویم.

 رضایتمندی پرستاران و کیفیت خدمات سلامت

احمد نجاتیان، قائم مقام سازمان نظام پرستاری کشور با اظهار ناخشنودی از این مسایل می‌گوید: نیروی انسانی در نظام سلامت نقش اساسی دارد و سبب بهبود چشمگیر نظام سلامت می‌شود. چنانکه اگر ما بر‌ترین تجهیزات درمانی را داشته باشیم، ولی نیروی انسانی متخصص و راضی نداشته باشیم، ثمره این دستاورد‌ها دیده نمی‌شود. این گونه در نظام سلامت پرستاران به عنوان بزرگترین گروه ارایه کننده خدمات نقش مؤثری دارند. چنانکه بنابر تحقیقات جهانی رضایتمندی پرستاران از حرفه خود در بهبود کیفی خدمات درمانی تاثیرگذار است. این رضایتمندی در پرداختها و حقوق و مزایا نهفته که در جامعه ما نابسامان است.

فرنگیس نوراللهی با ۳۰سال سابقه کار نیز می‌گوید: علت این بی‌توجهی به جایگاه پرستاران پیامد نا‌آگاهی از نقش پرستاران در روند درمان است، زیرا درکنار نقش درمان که توسط پزشک انجام می‌شود و همه به آن تأکید دارند، نقش مراقبتی پرستاران نیز اهمیت دارد و مراقبت مکمل درمان است. چنانکه دشوار‌ترین جراحی‌ها درچند ساعت انجام می‌شود، ولی مراقبت از فرد بیمار چند هفته زمان می‌برد که مسوول آن پرستاراست. این غفلت از جایگاه پرستاران نیز از مردم تا مدیریت کلان سلامت مشهود است.

وی ادامه می‌دهد: من سالها سابقه پرستاری دارم، طی این سالها ما و پزشکان جایگاه هم را پذیرفته بودیم وبا تعامل کامل با یکدیگر کار می‌کردیم، اما در سالهای اخیر فاصله این گروه‌ها بیشتر شده و نمونه روشن آن فاصله پرداختی میان آنهاست که به بیش از سه - چهار برابر نمی‌رسید.

 

  سیاستهای سلیقه‌ای

آزاده حقی پرستار دیگر هم می‌گوید: ما منکر زحمات و تخصص پزشکان نیستیم و اصراری نداریم که ۱۹ آنها را ۱۰ کنند، اما انتظارداریم مسایل ما و سختی کار ما نیز مورد توجه قرار بگیرد و با عدالت بیشتر رفتار شود. در برخی موارد یک پزشک در بیمارستان تا صبح استراحت می‌کند و برای هر شب حضورش در بیمارستان ۸۰۰هزار تومان دریافت می‌کند حال آنکه یک پرستار تا صبح جان می‌کند و حقوق یک ماهش ۸۰۰ هزار تومان است. مگر آنها چند سال بیشتر از یک پرستار تحصیل کرده‌اند که چند برابر حقوق داشته باشند؟

احمد رضا نبوی نیز درباره نا هماهنگی در وضعیت پرستاران در نظامهای مختلف اداری و درمانی می‌گوید: در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی قانون ارتقای بهره وری، پرداخت حق کارانه و سختی کار یا اجرا نمی‌شود یا ناقص است. همچنین شاهد عدم پرداخت سه درصد حق بیمه بیکاری کارکنان، توسط دانشگاه آزاد به سازمان تأمین اجتماعی هستیم، از این رو جزو مشاغل سخت و زیان آور محسوب نمی‌شود. افزون بر تفاوت حقوق پرستاران با پزشکان، بین حقوق ومزایای پرستاران بیمارستانهای دولتی با خیریه‌ای و دانشگاه آزاد نیز تفاوت بسیاری مشهود است.

وی با اشاره به قانون ارتقای بهره وری می‌گوید: کاهش ساعت کار به میزان حداکثر ۸ ساعت در هفته برای مشاغل درمانی، با هدف افزایش کارآیی کارکنان در قانون ارتقای بهره وری درنظر گرفته شده است که دربیمارستانهای وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی به درستی انجام نمی‌شود.

نبوی با گلایه از میزان حقوق خود می‌گوید: من ۱۷ سال سابقه کاردارم و در بخشها وبیمارستانهای مختلفی کارکرده‌ام، اما خجالت می‌کشم فیش حقوقی‌ام را به دیگران نشان دهم. برای تأمین مسایل اقتصادی هم دو شیفت بیمارستان کار می‌کنم و اگر فرصتی باشد در مراکز درمانی دیگر مشغول به کار می‌شوم.

 
یک صندلی از آن خود

مانند همیشه راهروهای بیمارستان مملو از جمعیت است. پیرمردی با نگرانی سی‌تی اسکن همسرش را در دست دارد، به طرف هر پرستاری می‌رود و می گوید: نتیجه‌اش خوبه؟

ناگهان صدای جیغی زنانه می‌پیچد و زن وحشت زده به طرف پرستارهجوم می‌آورد، او بریده بریده می‌گوید: گفتم امروز حال بچه‌ام خوب نیس. دکتر رو خبر کنید... تشنج کرده... پرستار با خونسردی جواب می‌دهد: نگران نباش چیزی نیست نیم ساعت دیگه دکتر برای ویزیت میاد... فریاد‌ها درهم می‌پیچد...

نوراللهی با تأکید برمشکلات پرستاران می‌افزاید: پرستار برای تامین زندگی خود ناچار به اشتغال در چند شیفت است و این خستگی و نارضایتی شغلی ایجاد می‌کند. با بروز نارضایتی شغلی در گروه پرستاران، تنها این گروه صدمه نمی‌بینند، بلکه سلامت مردم وکیفیت نظام سلامت آسیب می‌بیند. همه تصور می‌کنند فردی که پرستار شده باید همیشه لبخند بزند و در کمال آرامش خدمت بدهد، ولی هیچ کس از یک پرستار نمی‌پرسد زندگی‌ات چگونه می‌گذرد؟ اغلب ساعت کار پرستاران غیرمتعارف است و آنها از یک وضع عادی برخوردار نیستند ازاین رو از نظر خانوادگی مشکلات بسیاری دارند، اما هیچ کس از وضعیت و آسیبهای خانوادگی آنها نمی‌پرسد. این بی‌توجهی در سطح مردم عادی و حتی کلان کشور دیده می‌شود، چنانکه وقتی قرار است گروه‌های درمانی از مسایلشان بگویند؛ شاهدیم که یک پزشک مشکلات پرستاران را یادآوری می‌کند. چرا باید چنین باشد؟ ما نمی‌خواهیم جایگاه پزشکان را غصب کنیم و یا تنزل بدهیم، فقط جایگاه مطلوب واقعی خودمان را در سیستم درمان می‌خواهیم.

 
  نیش‌ها سهم پرستاران می‌شود

 ناصر محمدی که در یکی از بیمارستانهای اعصاب و روان فعالیت می‌کند نیز از ضعف جایگاه پرستاری چنین می‌گوید: پرستاری نظام صنفی قوی ندارد، این در حالی است که پزشکان از نظام صنفی توانمندی برای حمایت برخوردارند. نمونه روشن این مساله تبعیض در حقوق و مزایاست. امروزه درآمد برخی پزشکان حتی ۱۰۰ برابر پرستاران است. برای نمونه کارانه یک روان پزشک یک میلیون به بالا می‌شود، ولی پرستار ۵۰هزارتومان می‌گیرد. زیرا پزشک برای هر مهر۲۰ هزارتومان می‌گیرد و اگر ۲۰ بیمار را در بخش ویزیت کند ۴۰۰ هزار تومان می‌گیرد، ولی پرستار صبح تا شب که اضافه کارکند ۵۰ هزارتومان می‌گیرد. در حالی که در برخورد با مراجعه کنندگان خط اول پرستاران هستند.

وی با اشاره به حوادث مختلف در بیمارستان ادامه می‌دهد: چندی پیش برای ویزیت بیماری با پزشک مشورت داشتیم که ناگهان بیمار که وضعیت عادی نداشت شروع به پرخاشگری و خشونت کرد. در این حال پزشک ناپدید شد و حملات بیمار نصیب پرستاران وکمک پرستاران شد.

می‌گویند برای آرام کردن بیماران در صورت خشونت و بروز رفتارهای غیر عادی نوک بینی آنها را قلقلک دهید که بار‌ها پیش آمده بیماران، پرستاران را گاز گرفته‌اند.

محمدی که بیش از پنج سال سابقه دارد، می‌گوید: با مراجعه به سایرادارات و نهاد‌ها می‌توان کم کاری و بی‌توجهی به وظایف خود را دید. چنانکه مردم برای گرفتن یک امضا ساعتها معطل می‌شوند و بار‌ها از پله‌های ادارات مختلف بالا و پایین می‌روند، اما اعتراض و شکایتی ندارند، اما انتظار دارند پرستاران حتی اموری را که مسؤولیت ندارند؛ به خواست آنها انجام دهند. در حالی که فشار کار به پرستاران بیش از دیگر مشاغل است و ما امروزه پرستاری را نمی‌بینیم که کمتر از دو شیفت کارکند.

وی می‌افزاید: وضعیت پرستاران در بیمارستانهای دولتی به لحاظ حقوق و مزایا بهتراست. چنانکه در یکی از بیمارستانهای خصوصی ساعتی ۱۳۰۰ تومان دستمزد داده‌اند وهمین حقوق را پس از سه ماه پرداخت کردند.

 
  اشتباه در محاسبه‌ها

یکی از ناخشنودی‌های محسوس پرستاران کمبود نیروی انسانی است. نوراللهی می‌گوید: با توجه به اینکه شاهد خدمات تخصصی همانند قلب وعروق واطفال و ... در بیمارستانها هستیم،‌گاه نیروهای متخصص در واحدهای مختلف کم هستند. مساله دیگر کمبود نیروی انسانی با توجه به جنسیت است، برای مثال شمار مردان پرستار به نسبت بیماران مرد کم است. محمدی نیز معتقد است: هم اکنون نسبت پرستار به بیمار در عادی‌ترین شرایط یک به ۴۰ است و در خوشبینانه‌ترین حالت به یک پرستار ۲۰ بیمار می‌رسد. اما این کمبود جدی گرفته نمی‌شود، زیرا در محاسبه‌ها جمعیت کل پرستاران را نسبت به بیماران به شمار می‌آورند، درحالی که باید جمعیت پرستاران را دریک شیفت کاری به نسبت بیماران حساب کنند..