حكیمه افشین مهر از دانشكده توانبخشی دانشگاه علوم پزشكی تهران در این پژوهش آورده است: علت دقیق آلزایمر روشن نیست و سن شروع آن معمولاً بالای 65 است، هر چند كه در 40 تا 50 سالگی نیز دیده می‌شود. این بیماری در سال 1906 توسط یك دكتر آلمانی به نام آلزایمر با بررسی رشته‌ها و فیبر‌های عصبی غیر طبیعی در مغز یك انسان مرده كشف شد.

شروع فراموشی، علامت اصلی بیماری آلزایمر نیست و هر شخصی ممكن است در زمان‌های مختلف دچار اختلال حافظه و فراموشی شود. علائم این بیماری با مرور زمان شدیدتر شده و در افراد مختلف، متفاوت است.

علائم خفیف این بیماری عبارتند از: گیجی و از دست دادن حافظه، از دست دادن آگاهی نسبت به زمان و مكان و محیط خانواده و تغییرات شخصیتی در قوه قضاوت فرد.

علائم متوسط موارد مختلفی را شامل می شود از قبیل: اختلال در فعالیت‌های روزانه مثل شستشو و استحمام و غذا خوردن، اضطراب، تشویش، افسردگی، سوء ظن داشتن و بدگمانی، اشكال در خواب، سرگردانی و اشكال در شناختن افراد خانواده با دوستان نزدیك.

در نهایت علائم شدید بروز می‌كند كه از آن جمله اند: عدم صحبت كردن، از دست دادن اشتها و كاهش وزن، از دست دادن كنترل دفع ادرار و مدفوع، وابسته بودن و متكی بودن به دیگران برای گذراندن زندگی روزانه.

به گزارش ایسنا، این بیماری درمان قطعی ندارد، تنها برخی از دارو‌ها می‌توانند پیشرفت بیماری را به تأخیر بیندازند و یا بعضی از علائم را كاهش دهند به عنوان مثال بر طرف كردن افسردگی، مشكلات خواب یا تشویش و بعضی از گروه‌های حمایت كننده از بیماران آلزایمری نیز می‌توانند كمك كننده باشند. در نهایت، پزشك معالج مربوطه است كه می‌تواند بهترین روش درمانی را توصیه كند.