سلامت نیوز:ارتباط برقرار کردن با فردی که دچار ناتوانی فیزیکی، جسمی یا ذهنی است، کمی سخت است زیرا همیشه این بیم و نگرانی وجود دارد که اشتباهی ناخواسته باعث ناراحتی فرد شود. برخی افراد دچار آرتریت هستند یا محدودیت فیزیکی دیگری دارند و قادر نیستند از پله ها بالا بروند. برخی مشکل شنوایی دارند و ...

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ،باید دانست خطر ناتوانی جسمی و معلولیت همه افراد را تهدید می کند و بدون تردید زمانی می رسد که همه ما به کمک دیگران نیاز پیدا خواهیم کرد. از طرفی همه معلولیت ها قابل رویت نیست از جمله ناشنوایی، مشکل گفتاری و ...

خیال نکنید فردی به ظاهر سالم که رو به روی شما ایستاده است، هیچ ناتوانی جسمی ندارد. شاید هم فردی که به نظر شما مشکل معلولیت دارد، سالم باشد و به کمک دیگران نیازی نداشته باشد. بنابراین، خوب است که در این زمینه دقت کنید.

اغلب معلولان به وضعیت خود عادت کرده اند؛

برخی از معلولیت ها مادرزادی است و برخی به علت تصادف، بیماری و ... ایجاد می شود. افراد دچار هر نوع معلولیتی که باشند، یاد می گیرند چگونه با آن کنار بیایند. اغلب آن ها در انجام دادن کارهای روزمره مستقل هستند و به کمک دیگران نیاز چندانی ندارند.

البته افرادی که بر اثر تصادف معلول می شوند نسبت به افرادی که معلولیت مادرزادی دارند، به کمک بیشتری نیاز پیدا می کنند. از این که از یک فرد معلول بخواهید کاری انجام دهد، بیم نداشته باشید، مگر این که کاری باشد که از توانایی او خارج باشد.

خود را به جای او بگذارید؛

برای چند لحظه خودتان را جای او بگذارید؛ در این شرایط دوست دارید بقیه چه رفتاری با شما داشته باشند؟ با این افراد همانند افراد دیگر سخن بگویید. در محل کار یا کلاس با آغوش باز از آن ها استقبال کنید. به آن ها خیره نشوید. در برابر آن ها فخرفروشی نکنید و درباره معلولیت آن ها کنجکاوی نکنید؛ دانستن مشکل آن ها مهم نیست؛ مهم این است که با آن ها برخورد و رفتار عادی و مناسبی داشته باشید.

در صورت نیاز، درباره معلولیتشان سوال کنید؛

اگر آگاهی پیدا کردن درباره معلولیت یک فرد، وضعیت را بهتر می کند، می توانید سوال های لازم را بپرسید. به احتمال زیاد، درباره این موضوع هزاران بار از آن ها سوال شده است. در صورتی که این مشکل به علت حادثه تلخی رخ داده باشد، امکان دارد نخواهند درباره آن صحبت کنند.

سن و معلولیت به هم ربط ندارد؛

درست است که با بالا رفتن سن، قدرت شنوایی، دید و حرکت فرد تحت تأثیر قرار می گیرد اما معلولیت مربوط به سن نیست و بسیاری از جوانان نیز دچار این مشکل می شوند.

برقراری ارتباط مناسب؛

با افرادی که دچار ناتوانی جسمی هستند، مانند کودک رفتار نکنید، با صدای بلندتر سخن نگویید و ... با این کار به آن ها القا می کنید که توانایی لازم را برای انجام کارهایشان ندارند. همچنین هنگام صحبت کردن با آن ها به هیچ وجه از کلمات تحقیرآمیز استفاده نکنید.

مستقیم با خود فرد صحبت کنید نه با پرستار او؛

یکی از کارهای ناراحت کننده، اهمیت ندادن به شخص معلول و صحبت نکردن مستقیم با وی است. اگر فرد روی صندلی چرخدار باشد، سعی کنید در حالی که نشسته اید و هم سطح او قرار دارید، با وی سخن بگویید.

به فرد معلول احترام بگذارید؛

شاید لم دادن روی صندلی چرخدار برایتان جالب باشد اما این حرکت برای فردی که روی آن صندلی می نشیند ناراحت کننده است. این امر شامل تمامی وسایلی می شود که این افراد در زندگی روزمره شان از آن استفاده می کنند.

صبور باشید و در صورت نیاز سوال کنید؛

صحبت کردن فردی که دچار مشکل گفتاری است، شاید وقت گیر باشد اما باید بگذارید با آرامش حرف خود را بزند. اگر متوجه حرف او نشدید، با احترام کامل سوال کنید.

در راه آن ها قرار نگیرید؛

برای فردی که روی ویلچر نشسته است، راه را باز کنید و از جلوی فرد نابینا کنار بروید و در صورتی که واقعا نیاز به کمک داشت، با احترام کامل از وی اجازه بگیرید و به وی کمک کنید.