سلامت نیوز:بازهم مریوان بازهم خطای پزشكی و باز هم دختری كه دنیایش با تیغ جراحی تاریك شده است. قرار بود رشته انسانی بخواند و معلم شود، قراربود مانند سایر همسالانش بزرگ شود.عاشق شود ، ازدواج كند و مادر شود. اما می‌گوید با دنیای تاریكش كنار آمده تا بتواند برای زندگی تنها در آینده آماده شود .

خط بریل را یاد گرفته تا بتواند به آرزوی معلم شدنش برسد. لبخند می‌زند و برایم از اشك‌هایی كه در تنهایی و گاهی ناامیدی از آینده می‌ریزد، از ترس تنها ماندن در دنیای بزرگسالی می‌گوید. می‌خندد و آرزو می‌كند همچون دختری عادی در جامعه پذیرفته شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه قانون ،«سنور» یك دختر 14 ساله است كه در زمان تولد با مشكل ضعف دید به دنیا آمد و برای بهبود میزان دید، چشمانش را دو بار به تیغ جراحی سپرد.

چشم چپ او در سال 81 در بیمارستان فارابی و چشم راستش در خرداد 93 در بیمارستان نگاه، جراحی شد و هر بارچند روز بعد از عمل، كل قرنیه و شبكیه و سیستم عصبی چشم سنورعفونت كرد و حالا از هر دو چشم نابینا شده است.

چشمان «سنور» دیگر نور ندارد. سهم سنور از دنیا سیاهی است تا زخم نبود امكانات پزشكی و درمانی در مناطق محروم سر باز كند.  این روزها درد به جان دختران كُرد افتاده و قصد بار بستن و رفتن از آن دیار را ندارد.سنور، شوخان، منیر و ... دخترانی كه خطای پزشكی در كودكی آینده شان را به بازی گرفته است.

جرائم و تخلفات پزشكان رو به افزایش است و وجود حاشیه امنیت برای پزشكان با حذف كیفر زندان فقط ضرر مالی را متوجه اشتباهاتی می‌كند كه با جان و سلامت بیماران بازی‌می‌كند. نبود امكانات پزشكی در مناطق محروم  نیز خود عاملی مهم در گسترش خطاهای پزشكی شده است و هر روز بر تعداد بیماران قربانی خطاهای پزشكی در این مناطق افزوده می شود.

  آقای حسین احمدی‌نیاز،‌شما وكیل سنور و بسیاری ازكودكان آسیب دیده در كردستان هستید،‌اجازه دهید گفت وگوی خود را با این سوال آغاز كنیم كه چرا بیماران در مریوان این‌گونه دچار خطاهای پزشكی شده‌اند و هر روز دردی جانكاه را به جان می‌‌خرند؟

مریوان دور افتاده‌ترین منطقه در استان كردستان است  و بعد از مریوان، عراق قرار  دارد. در این منطقه اطبای حاذق حضور ندارند وخطای پزشكی بسیار زیاد است.نباید فراموش كنیم كه اكثر اطبا با اتكا به بیمه‌ای كه دارند تیغ جراحی را بدون مسئولیت وارد بدن مریض می‌كنند.

جالب است كه بارها دیده‌ایم كه پزشك، برج‌سازاست و در فكر سیمان و آجر و بالا رفتن طبقات ساختمانش به یك باره تیغ جراحی در دستش می‌لغزد و خسارت وارده بر بیمار قابل برگشت نیست. ما باید تلاش كنیم تا در صد خطای پزشكی در كشور به حداقل خود برسد.

   در كنار شوخان و سنور ، موارد دیگری از خطای پزشكی در مریوان وجود دارد؟
بله بسیار زیاد. برای نمونه دختری به نام منیر سهرابی در مریوان، دچار سرما خوردگی می‌شود و دكتر برای او بتامتازون تجویز می‌كند. بعد از تزریق حال دختر بد می‌شود.
 بیمارستان ابن‌سینا از بستری كردن دختر خودداری می‌كند و می‌گوید باید تجویز متخصص برای بستری شدن را بیاورید.
 مطب طبیب طبقه چهارم بوده و پزشك حاضر نمی‌شود برای دیدن وضعیت دختر 4 طبقه پایین بیاید و می‌گوید تا دختر را نبینم (با هدف دریافت پول ویزیت) نمی‌توانم نظری بدهم.

دختر بیمار را از پله‌ها بالا می آورند و منیر در اتاق پزشك از هوش‌  می‌رود و اكسیژن به مغز او دیگرنمی‌رسد واین دختر دچار زندگی نباتی می‌شود.در نهایت، پزشك محكوم به پرداخت دیه می‌شود هرچند بیمه هم به علت دختر بودن، نصف دیه را پرداخت كرده‌است. سنور و شوخان نمونه‌هایی از جمع كثیری هستند كه دسترسی به ما ندارند تا داستان‌شان شنیده شود. ما باید كلیت امر را مطرح كنیم و برای مقابله با خطای رو به افزایش پزشكان تلاش كنیم.

  یكی از مشكلات، اثبات خطای پزشكی است، چرا فرآیند اثبات اشتباه یك پزشك در كشور ما سخت و برخورد قانونی با این اشتباه بسیار سبك است؟
 مشكل ما این است كه هیات‌هایی  كه مسئول نظارت بر اطبا می‌شوند، خود پزشك هستند. خطاها بسیار زیاد است و اثرات جبران ناپذیری به همراه دارد، اما پزشكان از یكدیگر حمایت بی‌دریغ دارند.
  نهایت برخورد با یك پزشك متخلف پرداخت دیه، آنهم توسط بیمه است؛ آیا خلا مجازات كیفری، ترس و نگرانی را از بروز خطا كاهش نداده‌است؟
یكی از عوامل اصلی رشد تقصیرات پزشكی، فقدان اثر بازدارندگی مجازات‌ها و متناسب نبودن مجازات‌هاست. حسب اصل 156 قانون اساسی یكی از مكانیزم‌های اصلی برای كاهش ارتكاب جرم، تلاش برای پیشگیری از جرم  است كه تدوین قوانین جامع و كامل نقش مهمی در كاهش جرائم خواهد داشت.
بنابراین در این زمینه قوانین موجود آثار بازدارندگی ندارند ودوم اینكه ترس از ارتكاب جرم  در بین پزشكان وجود ندارد. مهم این است كه هر انسان طبق اصل 22 قانون اساسی، دارای كرامت است و باید برخوردار از حرمت و كرامت باشد. دقیقا این حرمت و كرامت در حوزه پزشكی لگدمال شده است.

  پرداخت دیه برای جبران خسارات وارده بر بیمارانی چون سنور كافی است؟
دیه صرفا به موضوع چشم و ارش هم به موضوع ظاهر چشم محدود می‌شود ،‌سوال من این است كه نابینایی و انزوای این دختر را چه باید كرد. باید خسارات معنوی نابینایی لحاظ شود. متاسفانه خسارت معنوی نسبت به این افراد تا كنون لحاظ نشده است.  از حقوقدانان و قضات خواهش داریم به این قضیه توجه كنند و خسارات معنوی را نیز در نظر بگیرند. رئیس جمهور طبق اصل‌های 113و 121 سوگند خورده است حافظ حقوق ملت باشد و قانون اساسی را اجرا كند او در برابر این افراد مسئول است. حداقل 15 مورد را من می‌شناسم كه در مریوان بر اثر تخلف پزشكی دچار مشكل شده‌اند آیا وقت آن نیست تصمیم قاطع برای برخورد با پزشكان متخلف گرفته شود.

  آیا حاشیه امنیت موجود برای پزشكان مانع مهمی برای رسیدگی و مجازات تخلفات آنها نیست؟
اجازه دهید گله‌ای داشته باشم از وزیر بهداشت كه مردی بسیار شریف و محترم است. ایشان طی نامه‌ای از رئیس قوه‌قضاییه كه مردی شریف و قانونمداری هستند در خواست كردند كه اطبای خطا كار دیگرزندانی نشوند. رئیس قوه‌قضاییه هم طی بخشنامه‌ای  خواسته وزیر بهداشت را اجابت كردند. هرچند بخشنامه یك قانون نیست اما مفری برای آرامش خاطر پزشكان خطاكار است.
  با توجه به دریافت رضایت‌نامه قبل ازعمل جراحی آیا این امر سالب مسئولیت كیفری برای پزشكان است، زیرا خطر عمل جراحی گوشزد شده است؟
این امر نافی مسئولیت پزشكان نیست. به یك مورد در در آمریكا استناد می‌كنم. شركت فلیپ موریس كه تولید سیگار مالبرو در آمریكا را برعهده دارد، روی تك تك پاكت‌های این سیگارنوشته است. استعمال این سیگار موجب بروز سرطان می‌شود. چند نفر كه‌همواره از سیگارمالبرو استفاده می‌كردند دچار سرطان شده و فوت می‌كنند.  وراث این افراد علیه فلیپ موریس اقامه دعوا كردند و دادگاه فلیپ موریس را محكوم به پرداخت غرامت كرد. درست است كه مضرات استفاده از سیگار قید شده است اما این هشدار نافی مسئولیت كلی شركت فلیپ موریس در بحث لطمه به جان انسان‌ها نیست.

   در رابطه با ایران رویه قضایی چگونه است؟
در رویه قضایی ایران هم این‌مسئله وجود دارد. بیمار از بعد شرعی و قانونی به دكتر اجازه می دهد تا روی بدن او زمانی كه بیهوش است عملیات جراحی را انجام دهد. اگر پزشك از قواعد و مقررات قانونی و قواعد پزشكی تخطی كند مسئولیتش هویدا می‌شود.پس نباید رضایت‌نامه را دال بر رضایت كلی بیماران بدانیم.
   بخشی از مشكل هم به برخورد خود بیماران بر می‌گردد.ایرانیان ماخوذ به حیا هستند و قصور پزشكی را در بسیاری از موارد پای قسمت گذاشته وپیگیر قضایی مشكل پیش آمده نیستند!
در اینجا توجه به دو نكته ضروری است.
پزشكی را اگر از باب ارائه خدمت خوب به مردم تجویز كنیم و در نظر بگیریم  پزشك تمام سعی و تلاش خود را برای انجام وظیفه انجام داده است.
بیمار را به عنوان یك كالای تجاری در نظر بگیریم، كه در اقسام عمل‌‌های زیبایی  كاشت مو پروتزهای مختلف و تزریق‌ ژل و... بیمار مانند یك كالای تجاری تلقی می‌شود. با این منظر، داستان فرق می‌كند. پزشك باید سعی كند حقوق بیمار را لحاظ كند، یعنی بیمار باید درفرآیند رسیدگی به درمان خودش آگاهی پیدا كند. ما از مبحث سنور امید داریم به این معقوله برسیم كه حقوق نانوشته بیماران در ایران، تدوین و رسمی شود.ما  قوانینی دال بر حمایت حقوق بیمار در ایران نداریم. متاسفانه با خلأحقوقی مواجه هستیم.
  با این توضیحات نیازمند اصلاح قوانین هستیم؟
بله، اول اینكه نباید پزشكان به خوداجازه دهند چنین به جان انسان‌ها تخطی كنند. جان انسان شریف است وباید مطابق اصل22 قانون اساسی خسارات معنوی برای خسارت دیدگان لحاظ شود.
دوم اینكه قانون باید مورد بازنگری قرار گیرد زیرا قوانین فعلی آثار بازدارندگی ندارند. رئیس‌جمهور به عنوان مجری قانون اساسی و متعهد به ایفای حقوق شهروندی، شایسته است برای اصلاح وضعیت موجود اقدامی درخور انجام دهد.