سلامت نیوز:«وزیرمی خواهد بیاید، به ما هم گفته اند آماده باشیم، هنوز که نیامده» این جمله ای است که یکی از پرستاران در حال رفت و آمد بین بیماران بستری در اورژانس می گوید، همین یک جمله مهر تاییدی بود بر ادعای شهروندی که می گفت از دیروز به تکاپو افتاده اند و بیماران را به بخش ها منتقل می کنند یا پذیرش انجام نمی دهند تا موقع بازدید وزیر همه چیز گل وبلبل باشد!

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ،همیشه شنیده بودیم وقتی فرد مسئولی از مکانی بازدید دارد آنجا را آب و جارو می کنند، این بار قصه در اورژانس بیمارستان قائم (عج) مشهد تکرار شد تا واقعیت ها از چشم وزیر پنهان بماند و گزارشگر خراسان در چنین شرایطی به بخش اورژانس بیمارستان قائم(عج) می رود.ساعت ملاقات تقریبا برای ورود هیچ فردی به جز کودکان ممانعتی در کار نیست ، راهروها به حدی شلوغ است که افراد شانه به شانه حرکت می کنند. در همان ابتدا چند بیمار را می بینم که روی تخت داخل راهرو بستری شده اند، البته این افراد چند ساعتی است که مراجعه کرده اند و هنوز منتظرند که وضعیت شان مشخص شود.کمی جلوتر کنار راهرو 6-5 تخت گذاشته اند و در برگه ای نام بیمار و پزشک معالج آن ها را به دیوار چسبانده اند، این بیماران در نزدیکی در ورودی یکی از بخش ها قرار دارند، اگر چه این بخش تابلو ندارد ولی روی برگه بالای در ورودی نوشته شده«بخش پشتیبان 2 ». بیماران این راهرو وضعیتی بسیار نامناسب تر از دیگر اورژانس ها دارند، چون در راهروی اصلی ونه راهروی اورژانس قرار دارند وبیشترین تردد از کنار آن ها انجام می شود، بیماری روی تخت شماره 58 ( برگه روی دیوار راهرو) خوابیده و پتو را روی سرش کشیده است، با وجود این که ساعت حدود 15 است ظروف غذای ظهراین بیمار روی پتویش قرار داردو هنوز جمع آوری نشده است.یکی از همراهان که از تربت حیدریه بیمارش رابه مشهدآورده، می گوید: شب گذشته پدرم را از تربت حیدریه به مشهد آوردم از دیشب که یک نفر او را معاینه کرد تاکنون درهمین راهرو بستری بوده و کسی سراغی از او نگرفته است! همراهان تخت های دیگر نیزوضعیت مشابهی دارند و از رسیدگی نشدن به بیمارشان گلایه می کنند. یکی از همراهان بیمار می‌گوید: حتی یک پتو به ما ندادند. بیمار از صبح تا حالا علاوه بر درد بیماری، سرمای راهرو را هم تحمل کرده است.

ترافیک در راهروی بخش اعصاب

به اورژانس مغز و اعصاب می روم. از همان ورودی اورژانس اعصاب تا انتهای راهرو در کنار دیوار تخت قرار داده اند، فقط محل درهای ورود به اتاق ها تخت قرار ندارد ، در ساعت ملاقات هم که مشکل صد چندان شده و تقریبا ترافیک به حدی است که عملا امکان رفت و آمد از راهرو وجود ندارد، بیشتر از کمبود امکانات و اتاق و...، شلوغی و ازدحام جمعیت روی تک تک عصب های بیماران است.به اورژانس قلب ومراقبت های ویژه می روم ، اینجا وضعیت بهتری دارد واگر چه نحوه قرار گیری تخت در اتاق ها، پذیرش بیش از ظرفیت را نشان می دهد ولی درراهروهای این بخش فقط 3 بیمار بستری شده اند. در راهروی اورژانس کودکان و نوزادان نیز بیماری مشاهده نشد و به نظر این بخش ها بیمار کمتری داشته باشند. البته شاید چون می گویند وزیر می آید، بیمار اورژانسی بیشتری پذیرش نکرده اند.

برای حضور وزیر

به بخش اورژانس داخلی می روم، یکی از همراهان بیمار مدعی می شود تا روز گذشته در محل سالن پذیرش اورژانس و قبل از راهروهای اورژانس داخلی، تخت های این بیماران قرار داشت اما امروز چون وزیر قرار بوده بازدید کند بیماران را به بخش ها منتقل کرده اند، یکی دیگر از همراهان هم مدعی می شود : با وجود این که بیمار او دچار عفونت داخلی شده اما بیمارستان از پذیرش او خودداری کرده است و گفته اند چند روز دیگر مراجعه کند.

بیش از 20 تخت در راهرو

به راهروی بخش اورژانس داخلی وارد می شوم،در این راهرو تخت ها کنار یکدیگر چیده شده اند حتی فاصله برخی تخت ها از یکدیگر به کمتر از 30-20 سانت می‌رسد، تخت ها را می شمارم. بیشتر از 20 تخت در راهرو های این بخش قرار دارد.برخی از بیماران این بخش نیز از شهرستان ها و حتی استان های دیگر به مشهد آمده اند. به گفته یکی از همراهان پدرش 2 شب قبل ازخراسان جنوبی برای ادامه درمان به مشهد منتقل شده اما او را در راهرو بستری کرده اند...بیماری که مشکل تنفسی دارد، ماسک را از روی صورت برمی‌دارد و دردمندانه می گوید: 3 روز است که در همین راهرو بستری شده ام، اگر مریض نباشم در همین راهرو ها مریض می شوم!یک همراه بیمار دیگر هم می گوید: یکی از بیماران که در تخت روبه روی بیمارم بستری است 2 ساعت است که درخواست کرده پرستار به محل تخت او مراجعه کند ولی هنوز از پرستار خبری نیست ، در چند روز که همراه بیمارم بودم فقط یک پرستار را دیدم که به موقع و به خوبی کارش را انجام می داد.او که به شدت از عملکرد پزشک معالج بیمارش گلایه دارد، می گوید: رسیدگی به بیماران در اورژانس این بیمارستان در حد 30 درصد است.در حال عبور از راهرو هستم. خانواده‌ای اطراف بیمارشان جمع شده اند و از وضعیت اورژانس و کمبود امکانات گلایه می کنند. یکی از آن ها می گوید: برای انتقال بیمار به بیمارستان دیگر هم موافقت نکردند و به وضعیت او در این بیمارستان نیز رسیدگی مناسبی نمی شود. بیمار دیگری ازاستان خوزستان به مشهد آمده واز 3 روز قبل به دلیل بیماری دیابت در اورژانس بستری شده است، او هم از وضعیت اورژانس ناراضی است.یکی دیگر از همراهان که بیمارش به بخش منتقل شده است، می گوید: بیمارم چند شب درراهروهای اورژانس داخلی بستری بود، پزشکان و پرستاران این بخش زحمت زیادی می کشند ولی یک پرستار باید به تعداد زیادی بیمار رسیدگی کند که حجم کار بالای او اجازه نمی دهد خدمات مطلوبی داشته باشد. او هم تغییر و بهتر شدن وضعیت اورژانس و بخش ها را بعد از این که گفته شده وزیر می خواهد از بخش بازدید کند، تایید می کند.همراه یک بیمار دیگر می گوید: امروز مثل این که قرار است آقای وزیر از بیمارستان بازدید داشته باشد و شرایط کمی بهتر شده است مثل این که تعدادی از بیماران را به بخش ها منتقل کرده اند وگرنه در بخش اورژانس داخلی با وضعیت رقت‌باری روبه رو می شدیم.

فراموشی ارائه خدمات

تقریبا راهرویی را که بیش از 20 تخت که بیماران اورژانس داخلی در آن بستری شده اند پشت سر می گذارم و به ایستگاه پرستاری بخش می رسم. فردی که حدود 40 سال دارد و پدرش را همراهی می کند، به ایستگاه پرستاری آمده و اعتراض دارد. صدای او بالا می رود. پرستاران او را دعوت به آرامش می کنند. همراه بیمار که طی چند روز همراهی پدر بیمار از وضعیت آشفته بخش اورژانس داخلی به ستوه آمده است با عصبانیت گلایه می کند، یکی از همراهان بیمار که از اعتراض او ناراحت شده است به او اعتراض می کند و می گوید: اگر اعتراض دارید و قرار است با پرستاران بحث کنید به محوطه بیمارستان بروید، او به همراه مامور نیروی انتظامی و مامور انتظامات بیمارستان او را به آرامش دعوت می کنند و از او می خواهند ادامه حرف هایش را دربیرون از راهروهای اورژانس بزند. او هم چنان که به طرف در خروجی هدایت می شود، در حال انتقاد از وضعیت نامناسب و کمبود امکانات و خدمات است، البته برخی از همراهان بیمارهم حرف های او را تایید می کنند.او را به اتاقی که روی تابلویش نوشته «دفترخدمات پژوهشی» می برند و در را می بندند، حضورش در این اتاق بیش از 20 دقیقه طول می کشد، پدر که نگران فرزندش شده می گوید: من ناهار نخواستم به پسرم بگویید بی خیال شود! وقتی از اتاق بیرون می‌آید به سراغش می روم، او می گوید: غذای ظهر پدرم را اشتباهی آورده بود، قرار شد غذا را عوض کند ولی با گذشت چند ساعت هنوز غذا را نیاورده اند، 3 شب قبل هم اعتراض کردم ولی در رفتارشان تغییری ایجاد نشد. از او درباره نتیجه مذاکره اش در اتاق سوال می کنم که می گوید: گفتند سیستم اشکال دارد، پول نیست که ساختمان برای بیماران اورژانس درست کنیم، می‌گویند پزشکی که فوق تخصص می گیرد در این اورژانس ماهیانه 600 هزار تومان حقوق می گیرد!...

منشور حقوق بیمار

در حال خارج شدن از اورژانس هستم تابلویی نظرم را جلب می کند، بالای تابلو نوشته شده منشور حقوق گیرنده خدمت، در محور اول آمده است: دریافت مطلوب خدمات سلامت حق گیرنده خدمت است، و 4 محوردیگر شامل در اختیار قرار دادن اطلاعات کافی به بیمار، حق انتخاب و تصمیم گیری بیمار،احترام به حریم خصوصی و رعایت اصل رازداری و دسترسی به نظام کارآمد و رسیدگی به شکایات، حق گیرنده خدمت است. اکنون باید شرایط اورژانس را با آن چه در منشور اعلام شده مقایسه کنیم و ببینیم کدام یک از این حقوق بیماران رعایت می شود.