سلامت نیوز:وقتی دختری برای رسیدن به اندام ایده‌آل موادمخدر مصرف کند، باید نه به آن فرد بلکه به جامعه خرده گرفت که چرا کار به این‌جا رسیده است و چرا ما نتوانسته‌ایم میل به زیبایی را که گرایشی کمال‌گرایانه در انسان است به‌سمتی کانالیزه کنیم که سر از مقوله آسیب‌های اجتماعی و انحرافات اخلاقی درنیاورد. اما چرا بسیاری خود را زشت می‌پندارند؟

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه شهروند در ادامه نوشت: بیماری «بدشکل‌پنداری» یا «هراس‌زشتی» یک بیماری روانی بسیار جدی و نسبتا خطرناک است و نوع خاصی از اختلال وسواس به‌حساب می‌آید. در این اختلال فرد بدون داشتن نقص ظاهری خاصی یا با وجود نقص جزیی این تصور را دارد که قسمت یا قسمت‌هایی از بدن او بسیار زشت و نامتناسب است.
تب لاغری در دهه اخیر در جامعه ما و خصوصا بین دختران‌جوان، بالا گرفته است. بسیاری از دختران‌جوان با این‌که اندام متناسبی دارند، دوست دارند از آنچه هستند، لاغرتر باشند. تقلید دختران جوان از مدل‌ها، گرسنگی‌کشیدن‌های طولانی یا رژیم‌های سخت لاغری موضوعی نگران‌کننده است که می‌تواند سلامت آنها را به‌مخاطره بیندازد و در نتیجه ضروری است که برای این موضوع اهمیت ویژه‌ای قایل شد.

پیامدهای رژیم‌های غیراصولی لاغری عبارت است از:
- کمبود ویتامین‌ها و در نتیجه ایجاد اختلالات خلقی مثل افسردگی، خستگی زودرس، اضطراب و تحریک‌پذیری عصبی
- نوسان قندخون و فشارخون و در نتیجه آن تأثیر بر قدرت‌تفکر، تمرکز و در نتیجه خلق‌و‌خو
- احساس نارضایتی، سرخوردگی و ناکامی
- اعتمادبه‌نفس پایین در روابط اجتماعی و در نتیجه آسیب‌دیدن ارتباطشان با دیگران
- اختلالات هویتی

درعین‌حال کنترل افراطی بر بدن و ذهنیت غلط در رابطه با لاغری می‌تواند موجب بروز ناهنجاری‌های عصبی شود. دو نوع از شایع‌ترین اختلالات تغذیه‌ای عبارتند از بولیمیا و آنورکسیا:
فرد بولیمیک، مقادیر متنابهی از غذا را می‌خورد و بعد به فاصله چند دقیقه تا چند ساعت درصدد دفع آن برمی‌آید. مکانیسم‌های مختلف دفع می‌تواند ورزش بیش از حد برای سوزاندن کالری‌های اضافی، استفراغ یا استفاده از داروهای مسهل یا تنقیه باشد. معمولا بولیمیک‌ها دوست دارند مرتبا مورد تأیید دیگران باشند، در نتیجه سعی می‌کنند همیشه کارهایی را انجام بدهند که می‌دانند دیگران را خوشحال می‌کند درحالی‌که اهمیت چندانی به عواطف و احساسات خودشان نمی‌دهند. بین ١/١ تا ٢/٤‌درصد زنان در دوره‌ای از زندگی‌شان بولیمیا را تجربه می‌کنند.

مشخصه بارز انورکسیا (بی‌اشتهایی عصبی) را می‌توان کاهش وزن بسیار زیاد بر اثر رژیم‌گرفتن بیش از اندازه دانست. بیماران انورکسیک به هر وزنی هم که باشند همچنان فکر می‌کنند اضافه‌وزن دارند. دیده شده است که بیمار انورکسیک در بستر مرگ همچنان نقاطی از بدنش را که به‌نظر خودش چربی اضافه دارد، نشان می‌دهد. حدود ١٠ تا ٢٠ درصد بیماران انورکسیک بر اثر عوارض مستقیم ناشی از این بیماری طعمه مرگ می‌شوند. این دسته از قربانیان اختلالات رفتاری تغذیه معمولا وانمود می‌کنند که کاملا سالم هستند و فقط موقتا میل به‌غذا ندارند. میزان مرگ‌ومیر بر اثر ابتلا به انورکسیا بالاتر از هر اختلال رفتاری- روانی دیگر است. درواقع انورکسیا عامل شماره‌یک مرگ زنان جوان است. بین ٥/٠ تا ٧/٣‌درصد زنان در دوره‌ای از زندگی‌شان انورکسیا را تجربه می‌کنند.

ایزابل کارو، یکی از مشهورترین قربانیان انورکسیاست. او مدل مشهور فرانسوی است که در ١٣ سالگی به انورکسیا مبتلا شد، او روز به‌روز لاغرتر و نحیف‌تر می‌شد و درنهایت نتوانست بر بیماری‌اش غلبه کند و در ٢٨سالگی، درحالی‌که تنها ٣٢ کیلوگرم وزن داشت، جانش را از دست داد. کمپین ضد لاغری، پوستری از عکس نحیف، بیمار و رنگ پریده ایزابل کارو تهیه کرد تا هشداری باشد برای دختران جوانی که لاغری، نهایت آمال و آرزوهایشان است و در این مسیر سلامتی خود را نادیده می‌گیرند. اما کشور فرانسه نصب پوسترهای او را در این کشور ممنوع کرد. آنا کارولینا رستون، مدل برزیلی و لوئیزل، مدل اروگوئه‌ای از دیگر قربانیان انورکسیا در دنیای مد هستند.
خوردن و آشامیدن که از نیازهای طبیعی هر انسان است و عملی لذتبخش به‌حساب می‌آید، برای بیماران مبتلا به انورکسیا تبدیل به کاری عذاب‌آور می‌شود. این افراد در ابتدا برای لاغرشدن رژیم‌های سخت می‌گیرند و گرسنگی‌های طولانی را تحمل می‌کنند، اما پس از مدتی از غذا متنفر می‌شوند و حتی اگر بخواهند هم نمی‌توانند به اندازه نیاز بدنشان غذا بخورند. سودای دستیابی به زیبایی و تناسب‌اندام برای این دسته، نه‌تنها زیبایی به ارمغان نمی‌آورد، بلکه لاغری بیش از حد، آنها را تبدیل به اسکلتی زشت می‌کند و درنهایت نیز اگر نتوانند بر بیماری‌شان غلبه کنند، بر اثر کمبود ویتامین و موادغذایی، اعضای بدن از کار می‌افتد و درنهایت به مرگ فرد منجر می‌شود.