سلامت نیوز: اواخر هفته گذشته نمایندگان خانواده‌های شین‌آبادی اعلام كردند كه نظر به برخی سوءتفاهمات پیش‌آمده و برخی تفاوت نظرها از این پس بدون استفاده از كمك‌های دو وكیل سابق پرونده، پرونده فرزندان‌شان را دنبال خواهند كرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،از آن صبح نیمه آذرماه كه بخاری فكسنی كلاس كوچك مدرسه دخترانه انقلاب اسلامی شعله كشید، تا همزمان با سوزاندن چهره‌های كودكانه‌شان نام ناشناخته روستای «شین‌آباد» را روی نقشه پررنگ كند بیش از دو سال می‌گذرد، به‌جز سیران و سارینا كه تاب صدمات آتش را نیاوردند و در ١٠ سالگی‌شان ماندند، سایر قربانیان حادثه شین‌آباد حالا بزرگ‌تر شده‌اند و بخشی از مشكلات‌شان هم با آنها قد كشیده. پس از بیش از دو سال سرانجام هفته گذشته هشت میلیارد تومان مستمری كودكان شین‌آباد درمجلس تصویب شد؛ هشت میلیاردی كه قرار است به صورت حساب سپرده برای آینده دختركان شین‌آباد حفظ شود. از روزی كه این پول به حساب آنها واریز شود نگرانی‌های مالی آینده‌شان كمرنگ می‌شود اما خانواده‌های‌شان این روزها نگران همین زمان حال ساده هستند. دانش‌آموزانی كه از ترس عفونت پوستی بیشتر روزهای سرد سال را خانه‌نشین شده‌اند، بدون كلاس‌های خصوصی قادر به همپایی با همكلاسی‌های‌شان نیستند. پدران دو دختر شین‌آبادی می‌گویند كه آموزش و پرورش پیرانشهر یكی، دو بار تنها برای عكاسی بدون اجازه و مخفیانه از حضور بچه‌های‌شان در كلاس درس برای‌شان كلاس برگزار كرده‌اند و حالا دیگر خبری از آنها نیست.
هفته گذشته پس از جلسه مجلس شورای اسلامی اعلام شد كه بین وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی، صندوق بیمه كشاورزان و نهاد ریاست‌جمهوری توافق‌نامه‌ای تنظیم می‌شود و براساس آن این مستمری كودكان برای آنان سپرده‌گذاری می‌شود. حسین احمدی‌نیاز كه تا هفته گذشته به عنوان یكی از دو وكیل پرونده شین‌آباد شناخته می‌شد در گفت‌وگو با «اعتماد» گفت: «سند تبادل در اواسط فروردین بین سازمان‌های یاد‌شده منعقد می‌شود. این پول در قالب حساب سپرده به خود بچه‌ها تعلق می‌گیرد كه به صورت ماهیانه می‌توانند از محل سود حاصل از حساب استفاده كنند. این پول برای ٢٦ دانش‌آموز است و فكر می‌كنم ماهیانه بین یك تا دو میلیون تومان سود حاصل از آن باشد». احمدی‌نیاز می‌گوید كه پس از دو سال از قول تعلق مستمری برای دختران مدرسه شین‌آباد، هشت ماه پیش معاون رییس‌جمهور شخصا مسوولیت رسیدگی به این پرونده را بر عهده گرفت: «آقای نوبخت اقدامات بسیار شایسته‌ای در خصوص این پرونده انجام دادند و من به عنوان یك وكیل و یك شهروند قدردان این تلاش‌ها هستم.»
اواخر هفته گذشته نمایندگان خانواده‌های شین‌آبادی اعلام كردند كه نظر به برخی سوءتفاهمات پیش‌آمده و برخی تفاوت نظرها از این پس بدون استفاده از كمك‌های دو وكیل سابق پرونده، پرونده فرزندان‌شان را دنبال خواهند كرد.
بیكاری هم به مشكلات‌مان اضافه شده
محمد شادكام، پدر سیما تا پیش از حادثه‌ای كه زندگی خانواده‌اش را دگرگون كرد راننده لودر بود. او می‌گوید به خاطر وضعیت دخترش بیكار مانده است و زمانش را در رفت و آمدهای مداوم به تهران می‌گذراند: «هر هفته باید برای پیگیری درمان سیما به تهران بیایم، كسی به من كار نمی‌دهد چون همه دنبال كارگر ثابت هستند.» شادكام البته از تصویب مستمری برای دخترش راضی است، او به عنوان یكی از نمایندگان خانواده‌ها در جلسه با معاون نوبخت حضور داشته و حالا فكر می‌كند كه بخشی از مشكلات آینده دخترش با مبلغی كه برایش به حساب سپرده می‌رود حل می‌شود اما نگرانی‌های او بیشتر مربوط به همین روزهاست: «وضعیت درسی سیما هیچ خوب نیست. این بچه‌ها به خاطر خطر عفونت نمی‌توانند به مدرسه و میان شلوغی بچه‌ها بروند به خصوص كه اینجا هوا سرد است. چندین بار به آموزش و پرورش پیرانشهر مراجعه كردیم كه برای اینها معلم بگیرند اما هیچ خبری نشده. فقط بلدند از بچه‌های ما مخفیانه عكس بگیرند. مثلا اول مهر مینی‌بوس فرستادند و آنها را به مدرسه بردند و موقع پیاده شدن ازشان عكس گرفتند تا به عنوان مدرك اقدامات آموزش و پرورش بفرستند تهران.» به گفته شادكام دخترش به دلیل
رفت و آمدهای درمانی به تهران و وضعیت سلامتی‌اش نیاز به كلاس جبرانی دارد اما جز مستندسازی‌های غیرواقع هنوز اقدام عملی برای جبران نیازهای تحصیلی او انجام نشده: «در جلسه با معاون آقای نوبخت گفتند عكس و مدرك داریم كه برای بچه‌ها كلاس تشكیل شده، گفتم ما مدرك و عكس نمی‌خواهیم این بچه‌ها معلم ندارند. كسانی كه اینگونه گزارش به تهران رد می‌كنند نه برای خدا كار می‌كنند، نه برای دولت و نه برای مردم».
طبق توافق دولت تمامی مخارج و هزینه‌های رفت‌و‌آمد خانواده مصدومان این حادثه بر عهده دولت است، شادكام می‌گوید تا سه ماه قبل همه‌چیز به خوبی پیش می‌رفت و همه فاكتورها به موقع تسویه می‌شدند حالا به گفته او فاكتورهایی كه به ارومیه و پیرانشهر فرستاده می‌شوند بدون تسویه باقی می‌مانند: «ببینید با وضعیت بیكاری و مشكلات درمانی دخترم حالا باید هزینه این همه رفت و آمد را از كجا بیاوریم.»
دخترم از درس و مدرسه جا مانده
نام دختر جلال مرادی هم سیما است. او هم یكی از پدرانی است كه به نمایندگی از خانواده‌های شین‌آبادی در دو سال گذشته مدام به تهران رفت‌و‌آمد داشته است. صدایش هنگام صحبت از مستمری دخترش كمی بی‌تفاوت است و به «اعتماد» می‌گوید: «مجلس كلی مصوبه دارد اما همه‌شان كه اجرا نمی‌شوند. هر وقت این حساب سپرده عملا افتتاح شد می‌توانم باور كنم.» مرادی می‌گوید كه بارها به جلوی ساختمان وزارت آموزش و پرورش رفته‌اند اما اجازه ملاقات با وزیر را به آنها نداده‌اند: «خود آقای وزیر هم زحمت نكشیدند تماسی بگیرند، شاید كسر شأن‌شان است. معاون‌شان هم كه شماره‌اش را داد و گفت هر كاری داشتید با من تماس بگیریم حالا جواب تلفن نمی‌دهد». مرادی راننده تاكسی است، البته زمانی كه به خاطر مراحل درمانی سیما مجبور به رفت و آمدهای یكسره از شین‌آباد به پیرانشهر و ارومیه و تهران نباشد. وضعیت درآمدش تحت تاثیر این ماجراست اما به گفته خودش هیچ كدام از این مسائل به اندازه دیدن دخترش كه از درس و مدرسه جامانده او را ناراحت نمی‌كند: «یك معلم خیری پیدا شد برای بچه‌ها یك جلسه كلاس گذاشت بعد دیدیم عكاس فرستاده بودند كه سر كلاس از آنها عكس بگیرند و به عنوان مدرك به پرونده اضافه كنند. این بچه‌ها یك پای‌شان تهران است یكی پای‌شان پیرانشهر، باید هر هفته برای روند درمان بروند و برگردند. نمی‌شود با وضعیتی كه دارند آنها را فرستاد مدرسه چون خطر عفونت برای‌شان هست. باور كنید هیچ معلمی برای اینها در نظر نگرفته‌اند. سیما در درس‌هایش به‌شدت مشكل دارد و این من را از همه مسائل دیگر بیشتر ناراحت می‌كند».
مرادی می‌گوید كه بارها از موسسات خیریه خارج از كشور با آنها تماس گرفته‌اند تا دختران‌شان را برای درمان از كشور خارج كنند: «ما به خاطر اعتماد به دولت جواب مثبت ندادیم. حالا سه ماه است برای دریافت پول فاكتورها باید هی تماس بگیریم و مراجعه كنیم به پیرانشهر، با این وضعیت كاری كه ما داریم تامین این هزینه‌ها خیلی سخت شده». مرادی اضافه می‌كند كه از این به بعد همه كارهای دختران‌شان را خودشان دنبال می‌كنند و دیگر با دو وكیل سابق همكاری ندارند.
بیش از دو سال از حادثه شین‌آباد گذشته و دغدغه‌های قربانیان حادثه و خانواده‌های‌شان به قدر دو سال رنگ و رو عوض كرده است. شاید تكرار نام «شین‌آباد» در رسانه‌ها آستانه حساسیت عمومی به سرنوشت این دختران را بالا برده باشد اما از حقیقت دشواری‌های پیش روی شین‌آبادی‌ها نمی‌كاهد. تحصیل از جمله حقوق ابتدایی هر شهروند است؛ حقی كه خانواده‌های دانش‌آموزان حادثه‌دیده در پی احقاق آن هستند.
نظر شما