همچنین این تحقیقات تاكید می‌كند كه تاثیر تماشای تصاویر طبیعت و پاركها در تازه كردن روح و روان انسان بسیار بیشتر از تماشای تصاویر محیط‌های شهری و عكس شهرها و ساختمانها است.
در این تحقیقات سه روانشناس به نامهای مارك جی برمن، جان جونیدز و استفان كاپلان از دانشگاه میشیگان در آمریكا دو آزمایش را طراحی كردند تا با كمك آنها بتوانند نحوه تعاملات با فضاهای طبیعی و شهری و تاثیر آن روی پروسه‌های تمركز و حافظه را در انسان مورد آزمایش قرار دهند.
به گزارش ایسنا، در آغاز آزمایش پژوهشگران از گروه داوطلب درخواست كردند كه تستی را انجام دهند. برای انجام این تست شركت كنندگان باید از قدرت حافظه و تمركز خود استفاده می‌كردند و آنها را به كار می‌كشیدند. پس از پایان تست‌ها، كارآیی داوطلبان سنجیده شد. سپس از آنها خواسته شد كه برای پیاده روی به پارك یا مركز شهر بروند. پس از بازگشت از پیاده روی داوطبان دوباره تست اول را انجام دادند. پس از آن از آنها خواستند كه به تصاویر طبیعت یا عكسهایی از محیط‌های شهری تماشا كنند.
پس از پایان مراحل آزمایش معلوم شد، داوطلبانی كه در پاركها پیاده روی كرده بودند و بعد هم عكسهایی از طبیعت را مشاهده كردند. در انجام تستهای سنجش حافظه و تمركز عملكرد و بازده بسیار بهتر و قوی تری داشتند در حالی كه در آن گروهی كه در مركز شهر پیاده روی كرده یا عكس مناطق شهری را دیده بودند، تغییری در بازده شان هنگام انجام تست‌ها مشاهده نشد. شرح این تحقیق در مجله «علم روانشناسی» منتشر شده است.
پژوهشگران آمریكایی تاكید كردند: تاثیر پیاده روی در پاركها و فضاهای طبیعی بر روی سلامت روان افراد بسیار بیشتر از پیاده روی در وسط شهر و بین ساختمانها است.
نظر شما