پنجشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۷:۰۱

این موضوع را نباید از خاطر دور داشت كه اگر معلمان تاكنون درصدد احقاق حقوق خویش برنیامده اند: اول اینكه، به این مفهوم نیست كه به این حقوق نیازمند نیستند.دوم اینكه، به این معنا نیست كه آن را نمی خواهند یا از مطالبه آن انصراف داده اند و سوم و مهم تر اینكه، نباید این ذهنیت نادرست شكل بگیرد كه جامعه می تواند یا باید از استیفای كامل حقوق و امتیازات آنان سرباز بزند و این نجابت منتهی به شانه خالی كردن جامعه و مسوولان از بار مسوولیتی آن شود.

معلمان مدافعان فراموش شده

سلامت نیوز:این موضوع را نباید از خاطر دور داشت كه اگر معلمان تاكنون درصدد احقاق حقوق خویش برنیامده اند: اول اینكه، به این مفهوم نیست كه به این حقوق نیازمند نیستند.دوم اینكه، به این معنا نیست كه آن را نمی خواهند یا از مطالبه آن انصراف داده اند و سوم و مهم تر اینكه، نباید این ذهنیت نادرست شكل بگیرد كه جامعه می تواند یا باید از استیفای كامل حقوق و امتیازات آنان سرباز بزند و این نجابت منتهی به شانه خالی كردن جامعه و مسوولان از بار مسوولیتی آن شود.


به گزارش سلامت نیوز، محمدرضا رستمان، دبیر مدارس متوسطه، ناحیه ٢ ساری در روزنامه اعتماد نوشت: پس از پیروزی انقلاب اسلامی، یكی از بهترین مدافعان ارزش های انقلابی و اسلامی، جامعه فرهنگیان كشور و در راس آنها معلمان عزیز بوده اند و در تمام مراحل دشوار سپری شده پس از آن با جان و دل، تمام توان خویش را مصروف تثبیت و بسط نهضت اسلامی و انقلابی به رهبری امام خمینی(ره) كرده اند ولی حال كه كشور، آن دوران بحرانی را سپری كرده است و به ثباتی بی مثال و زبانزد خرد و كلان در تمام جهان تبدیل شده است و در موازنات سیاسی و امنیتی و اقتصادی جهان تاثیرگذاربوده، به گونه ای كه كشورهای بزرگ و كوچك برای برقراری رابطه با آن از هم پیشی می گیرند، باز هم از توجهات مغفول مانده اند و فراموش شده اند و همچنان از امتیازات قانونی و عرفی و شرعی خویش كم نصیب هستند.

ایشان كه هرگز به دنبال برتری خواهی نبوده و نیستند و ترجیح داده اند كه در سكوت وبه دور از هیاهو و جنجال در خدمت آموزش و پرورش جامعه باشند و صدای شان را جز برای این امر خطیر بلند نكنند، فلذا محروم شدن از بسیاری از حقوق مادی و معنوی خویش را به دریافت انواع و اقسام انگ و نشان سیاسی و مادی به جان خریده اند وجود این روحیه لطیف و بزرگ منشانه ایشان، شرایط را برای شان به گونه ای رقم زده است كه متاسفانه از امتیازات حقوقی ومادی كمتری برخوردار شوند و این نجابت و بزرگواری، مستمسكی شده است كه بیشتر نادیده گرفته شوند و آنچنان كه شایسته مقام و منزلت اوست از خدمات و زحمات و شایستگی های وی تمجید به عمل نیاید و قدرشناسی از این خادمان بی منت در حد حرف باقی بماند و همچنان پای عمل بلنگد.

این موضوع را نباید از خاطر دور داشت كه اگر معلمان تاكنون درصدد احقاق حقوق خویش برنیامده اند: اول اینكه، به این مفهوم نیست كه به این حقوق نیازمند نیستند.دوم اینكه، به این معنا نیست كه آن را نمی خواهند یا از مطالبه آن انصراف داده اند و سوم و مهم تر اینكه، نباید این ذهنیت نادرست شكل بگیرد كه جامعه می تواند یا باید از استیفای كامل حقوق و امتیازات آنان سرباز بزند و این نجابت منتهی به شانه خالی كردن جامعه و مسوولان از بار مسوولیتی آن شود. ممكن است بعضا برای عزیزانی كه خارج از نظام آموزش و پرورش هستند این سوال ایجاد شود، مگر خواسته های معلمان چیست؟ یا معلمان خواهان چه امتیازاتی هستند كه پذیرش آن زیاده خواهانه و بعضا غیرقابل پذیرش است و تحقق آن امری سخت و محال به شمار می آید. واقعیت این است كه هرگز این قشر زیاده خواه نبوده و نیست و اگر امروزه شاهد زمزمه های آرام از نارضایتی به گوش می رسد نه به واسطه تحریكات اجانب است و نه از روی طمع ورزی بلكه درخواست مطالبه حقوق به حقه مادی و معنوی ایشان به این خاطر است كه این بزرگواران، دیگر به نوعی مستاصل شده اند و زیر بار فشارهای زندگی و از آن بالاتر، كم توجهی مسوولان كمر خم كرده اند.

جامعه بزرگ معلمان، منت بزرگی بر گردن جامعه دارند و حتی در بیان خواسته های شان، تمام همت خویش را به كار می بندند كه به بهترین نحوه و آبرومندانه ترین شكل وبا كمترین اثرات و هزینه برای نظام، تمایلات خویش را به گوش مسوولان محترم برسانند. آنچه بیشتر باعث رنجش ایشان می شود، این است كه در مقایسه با بقیه كاركنان دولتی در سطح پایین تر كارمندی قرار دارند و از امتیازات كمتری بهره مند هستند. نكته غیرقابل كتمان كه همه به آن معترفند، این است كه همواره در طول تاریخ این مرز و بوم، این قشر از مورد اعتمادترین اقشار جامعه محسوب می شده است و فی الحال نیز با تمام كش و قوس ها، همچنان چنین جایگاهی را با اقتدار حفظ كرده است. لذا لازم است اصلی ترین ركن تعلیم و تعلم جامعه، همواره در بالاترین سطح توجهات مسوولان باشد، تا بتواند بدون هیچ دغدغه ای، سیر حركت علمی- تربیتی كشور را سرعت بخشد و قانونمندی و اخلاق مداری را به بهترین سطح ارتقا دهد. پس ضرورت دارد با توجهات ویژه و روزافزون، اعتماد به نفس ایشان را بهبود بخشید و با ایجاد محرك های لازم، ایشان را به تكاپوی بیشتر وا داشت تا به جای گرایش به مشاغل دوم و بعضا كاذب كه در شان مقام وارسته ایشان نیست، به سمت مطالعه و تحقیق و پژوهش سوق یابد. در واقع یكی از علل افت انگیزه در ایشان، ریشه در همین امر دارد كه تعویق رسیدگی به مشكلاتی را كه می شد با كمی تدبیر ودرایت، برای این زحمت كشان كم مدعی، تبدیل به بحران نشود، رغبت پویایی و تحقیق و مطالعه را در وی كمرنگ كرده است. بیراهه نیست اگر بگوییم، دولت های حاكم باید شرایطی را از لحاظ اقتصادی ایجاد كنند كه معلمان عزیز، فرصتی برای مشغول شدن به نگرانی هایی نظیر، مسائل بهداشتی و درآمد و هزینه های مسكن و مخارج جاری زندگی و... نداشته باشند و از نقطه نظر قانونی و حقوقی، تمهیداتی را برای ایشان فراهم كنند تا علاوه بر حفظ شان و مرتبت وی، دارای اقتداری برازنده مقام خود باشند و زمینه مساعدی را فراهم كنند تا معلمان گرامی، با فراغت كامل فكری به تربیت دانش آموزان پرهیجان و مشتاق به فراگیری مبادرت ورزند. امید است دولت محترم امید و اعتدال، با برنامه ریزی دقیق وحساب شده و در سایه صبر وحوصله و خویشتنداری و اعتمادمداری، سخنان این عزیزان را شفاف تر و رساتر و صادقانه تر بشنود و در راستای این هدف عظیم، گام های موثر و ضروری بردارد و یك بار برای همیشه، پایه گذار سنتی نیكو و متناسب با شان ومنزلت مقام معلمان شریف و محترم باشد تا ضمن تامین خواسته ها و تمایلات ایشان و با هدف بهبود شرایط، از نظر قانونی نیز دارای شرایطی باثبات و پایدار باشد و هر بار لازم به بازنگری و اصلاحات اساسی نباشد.

   

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha