یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۲

مین؛ سلاحی مرگبار که زمان نمی‌شناسد و هر روز قربانی می‌گیرد. این وسیله جنگی با خاک همراز است و قربانیان خود را به خاک می‌کشاند. بعد از پایان جنگ هشت ساله عراق علیه ایران مین تاکنون هزاران نفر را به کام مرگ برده و هزاران نفر دیگر را در خاک زمین‌گیر کرده است.

سلامت نیوز مین؛ سلاحی مرگبار که زمان نمی‌شناسد و هر روز قربانی می‌گیرد. این وسیله جنگی با خاک همراز است و قربانیان خود را به خاک می‌کشاند. بعد از پایان جنگ هشت ساله عراق علیه ایران مین تاکنون هزاران نفر را به کام مرگ برده و هزاران نفر دیگر را در خاک زمین‌گیر کرده است.

به گزارش سامت نیوز، حسین احمدی‌نیاز/ وکیل قربانیان مین در روزنامه قانون نوشت: مین خسته نمی‌شود اما قربانیان آن خستگی را به ارث می‌برند. گویی این داستان پایانی ندارد. متاسفانه قوانین ما کاستی‌های زیادی درباره مین دارد و این امر موجب ستم مضاعف بر قربانیان شده است.

از سوی دیگر، گستره توزیع و پراکندگی مین در نوار مرزی ایران با عراق بسیار وسیع بوده و خود این سلاح مرگبار نیز جابه‌جا شده و پراکندگی دو چندانی پیدا می‌کند که این امر به افزایش قربانیان مین کمک کرده است. زنان، کودکان، افراد سالخورده و ... در شمار قربانیان مین قرار می‌گیرند. قوانین مصرحی در باب درمان و حمایت رایگان درمانی از آنان وجود ندارد و از سوی دیگر کمیسیون‌های ماده دو مستقر در فرمانداری‌ها از اشکالات و ایرادات عدیده‌ای برخوردارند. جدای از این؛ میزان معلولیت قربانیان مین بیشتر از آنچه تصور می‌شود، است.

بدین نحو که قربانیان مین در این مناطق زمین‌گیر شده و به علت معلولیت و فقدان نهادهای حمایتی اعم از بخش دولتی یا خصوصی در این زمینه با افسردگی‌های مزمن و بیماری‌های روحی زیادی مواجه می‌شوند. بیشترین قشر قربانیان مین کشاورزان به شمار می‌آیند که کار یدی در کشاورزی از اولویت‌های شغل آنان به حساب می‌آید که متاسفانه با از دست دادن دست یا پای خود، دیگر توانایی فعالیت را از دست می‌دهند و این مسئله موجب نابودی معیشت کشاورزی قربانی و بروز بحران‌های روحی، روانی و مالی برای قربانی می‌شود.

اخیرا یکی از قربانیان مین که دختر خانمی از اهالی یکی از روستاهای قصر شیرین است به دفتر اینجانب مراجعت كرده بود و از وضعیت اسفبار دختران قربانی مین این مناطق سخن می‌گفت که بسیار جانکاه بود. نوع نگاه به قربانیان ترحمی بوده و این امر برای آنان درد سختی به شمار می‌رود. متاسفانه معضلات و آسیب‌های اجتماعی زیادی در کمین آنان قرار دارد. سازمان‌های متولی و حمایتی نیز به علت کثرت قربانیان مین توانایی رسیدگی به وضعیت روحی و روانی آنان را ندارند و همین امر موجب بی‌پناهی آنان شده است. لذا می‌طلبد تا از منظر دیگری به قربانیان مین نگریسته شود و به مشکلات روحی و روانی آنان توجه بیشتری شود. قربانیان مین قبل از انفجار مین از تن سالمی برخوردار بوده‌اند که ناخود آگاه بر اثر اصابت یا برخورد با مینی که هیچ نقشی در كاشت آن نداشته‌اند مجروح و مصدوم شده‌اند و اکنون معلولیت را در خود می‌بینند که این امر موجب بروز مصایبی برای آنان شده است. بهتر است كمی بیشتر به فكر آنها باشیم.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha