سلامت نیوز: -گرچه بهار سال نو در به‌جا آوردن دیرینه‌ترین خصلت و طبیعت خود، یعنی بارش باران، بسیار خوش درخشیده و برخی از مسئولان را دچار توهم عدول و عبور از بحران خشكسالی كرده است اما واقع امر این است كه به رغم بارش‌های فراوان در اقصی نقاط كشوركه در 25روز گذشته به وقوع پیوست، هنوز بختك بی‌آبی و دیو خشكسالی بر جغرافیای این سامان سایه افكنده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جوان ،اما آنچه كه در این مقال درد را بی‌درمان می‌كند، دیرباوری قاطبه مردم از بحرانی به نام خشكسالی و بی‌آبی است.

به راستی چرا مسئولان و بعضاً مردم ما «بلا » و  «بحران» را در پیشامد و رخداد سیل و زلزله می‌دانند؟! چرا بحران خشكسالی در تعریف و طبقه‌بندی ذهنی مردم، نمی‌تواند باعث ركود و سقوط و زایل شدن زندگی شود؟! در حالی كه اگر توفان و زلزله را تیر خلاص و مرگ و نیستی در یك دم بدانیم، بی‌آبی و خشكسالی بالطبع روزی هزاران بار مردن خواهد بود و دلیل این مدعا جمله بسیار ساده و در عین حال عمیقی است كه می‌گوید: «آب جایگزین ندارد !»
به بیان دیگر در بطن این جمله ساده، این مفهوم نهفته است كه زندگی آدمی تا به جایی تداوم می‌یابد كه دو عنصر اكسیژن و ئیدروژن با هم بیامیزند و دامن خود را تا دورترین زیست بوم‌های طبیعی جهان، تا دورترین رود و شط و خلیج و دریا بگستراند. بنابراین بحق می‌توان آب را تاریخ انقضای زندگی بشری دانست، چراكه با نایاب شدن آب، انسان نابود می‌شود. انسانی كه بلند‌ترین قله‌های دانش را به تسخیر خود درآورده اما در عین حال از كشف و ابداع و اختراع، كیمیایی برای  «آب» ناتوان است!

    آب در آیین و آینه ادیان آسمانی
در آیین ادیان آسمانی اشاره‌هایی روشن و صریح به آب و خلقت این مایع و مایه زندگی‌بخش شده كه روشن‌ترین مصداق آن كه پیش از دین مبین اسلام بوده، داستان هاجر مادر حضرت اسماعیل و حكایت چشمه جوشان زمزم، در سرزمین وحی است كه برای پرهیز از اطاله كلام و شهرت این حكایت و سایر داستان‌ها در ادیان مختلف از آن می‌گذریم.

اما در قرآن كریم و در داستان حضرت یوسف و خشكسالی هفت ساله مصر، به روشنی به تدبیر مسئولان اشاره دارد كه همان تعبیر خواب پادشاه مصر و انبار كردن آذوقه كافی برای هفت سال خشكسالی به دستور یوسف پیامبر است. تدبیری كه متأسفانه در كشور ما مابه‌ازای بیرونی ندارد و قاطبه مسئولان هم مانند عامه مردم نظاره‌گر وقوع خشكسالی هستند و تنها شمارش كردن معكوس را برای رسیدن به روز فاجعه بر عهده گرفته‌اند و اگر از انصاف عدول نكنیم، گاهی هم در فرار رو به جلوی خود، هشداری هم به بقیه مسئولان می‌دهند و انگشت اتهام را برحق و ناحق به سوی دیگران نشانه می‌روند.
در قرآن كریم خداوند به انسان می‌فرماید كه در پس نظم خلقت دو نوع منبع آب شامل «روانه»  كه همان باران و برف بوده و «انباره»  كه آب‌های زیرزمینی می‌باشد، فراهم كرده است و همانگونه كه از زندگی پیشینیان هم برمی‌آید، انسان نیازهای یومیه خود را از آب‌های روانه تأمین می‌كرده و آب‌های انباره را طبق دانش اولیه كه سینه به سینه به نسل‌های مختلف منتقل می‌شد برای مبادا روز خشكسالی نگاه می‌داشته و در توسعه آن كوشا بوده است.
گذشته از آن در جای جای قرآن انسان را از اسراف و هدر دادن مواهب و نعمت‌ها منع كرده و این منع‌شدگی در مورد آب پر رنگ‌تر بوده. تا جایی كه پیامبران و امامان ما سفارشات صریح و روشنی در رابطه با منع آلودگی آب و مصرف روای آن كرده‌اند.

برای نمونه باز به قرآن بر می‌گردیم كه در داستان حضرت ایوب به خواص درمانی آب اشاره می‌شود. در پایان این داستان كه حضرت ایوب با سربلندی از امتحانات الهی بیرون می‌آید، خداوند به ایشان فرمان داد كه: ارْكضْ بِرِجْلِك هَذَا مُغْتَسَلُ بَارِدٌ وَ شَرَاب ( پاى به زمین زن )زد و چشمه آبى پدید آمد، خداوند فرمود این آبى است سرد براى شست‌وشو و نوشیدن. در آن شست‌وشو كن و از آن بیاشام تا از هر درد و الم بیاسایى.
(آیه 43سوره ص) و در این راستا به حكمت خداوند چشمه‌های آب‌گرم و آب سرد به وجود آمد برای شفای بیماران.
با این همه گرچه در سطح جهان كمبود آب فراگیر است اما این واقعیت غیرقابل‌انكاری است كه اوضاع در كشور ما بسیار بحرانی‌تر است. بنابراین راه سعادت این است كه ملت و مردم در عزمی همگانی، همدل و هم باور برای احیای سفره‌های زمینی یا همان انباره‌ها بكوشند و در مصرف روانه‌ها نیز صرفه‌جویی كنند. بی‌شك راه سعادت این است.