سلامت نیوز: اواخر اردیبهشت ماه سال ۹۲ بود كه مهدی نوید ادهم، دبیركل شورای عالی آموزش و پرورش وزارت آموزش و پرورش جزییات نظام رتبه‌بندی معلمان را اعلام كرد و گفت كه این رتبه‌بندی در شورای عالی انقلاب فرهنگی در حال بررسی است اما این طرح مسكوت ماند تا سال ۹۳. نظام رتبه‌بندی معلمان در دولت دهم به‌صورت طرح تهیه و تدوین شده بود و اواخر فروردین ٩٣ درصحن مجلس مطرح و به دلیل ایجاد بار مالی برای دولت پس از ارایه نظرات موافقان و مخالفان با این طرح، با ۹۹ رای موافق، ۶۱ رای مخالف و ۲۱ رای ممتنع از مجموع ۱۹۹ نماینده حاضر در صحن مجلس، رد شد. اما حالا بعد از یك سال وقفه قرار است دوباره در مجلس بررسی شود و آن‌طور كه وزیر آموزش و پرورش در دیدار نوروزی با كاركنان حوزه ستادی این وزارتخانه اعلام كرده، قرار است این طرح از نیمه دوم امسال اجرا شود اما ابهاماتی در این باره وجود دارد و دغدغه‌های فرهنگیان درباره مسائل معیشتی همچنان ادامه دارد. اما برای بعضی معلمان هنوز جای شبهه بسیاری دارد و چندان به اجرای درست آن امیدوار نیستند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد،با سید كاظم اكرمی، مشاور عالی وزیر كه خودش هم‌زمانی وزیر آموزش و پرورش در دوره اصلاحات بوده، در این باره گفت‌وگو كردیم. او معتقد است بهترین زمان اجرای این طرح در دولت‌های نهم و دهم بود كه بودجه به وفور در كشور وجود داشت!
از بعضی معلمان شنیده‌ام اگر رتبه‌بندی اتفاق بیفتد بعضی معلمان با كاهش حقوق روبه رو می‌شوند. چقدر از این حرف درست است؟
رتبه‌بندی چیزی است كه مدت‌ها مورد بحث بود و تقاضای خود معلمان هم بوده. به نظر من اتفاق خوبی هم در حال وقوع است. بالاخره به حقوق اكثریت كسانی كه مشمول این قانون قرار می‌گیرند افزوده می‌شود.
البته ممكن است با توجه به شرایطی كه در این قانون مطرح است، مثل نوشتن مقاله و كتاب و پژوهش، بعضی‌ها این شرایط را نداشته باشند و حقوق‌شان ثابت بماند. اما اینكه بخواهد حقوق كاهش پیدا كند من خیلی بعید می‌دانم.
چرا بعد از این همه مدت نظام رتبه‌بندی اعلام شده؟!
وقتی طرحی به صورت قانون در می‌آید، لازم الاجرا می‌شود. اینكه چرا این طرح تازه به صورت قانون در آمده شاید به این دلیل باشد كه قوانین دیگری ارجحیت داشته‌اند به این طرح و قوانین دیگری بوده كه باید زودتر تایید می‌شده. از طرفی به نظرم مشكل بودجه هم باید حل می‌شد.
در دوره‌های پیشین وزارت آموزش و پرورش هم این قضیه مطرح شده بود؟
نه فكر نمی‌كنم. چند وقت پیش این قضیه مطرح شد ولی من نمی‌دانم در دوره‌های پیش هم مطرح شده و به مجلس رسیده یا نه.
مساله اینجاست كه گرید‌بندی یا همان رتبه‌بندی اتفاقی است كه سال‌های سال در كشورهای دیگر انجام شده و براساس آن معلم‌ها حقوق‌های مختلف داشتند. چه بسا حتی باعث بالا رفتن جایگاه معلمان شده. سوال من این است كه چرا این اتفاق زودتر از این حرف‌ها در كشور ما رخ نداد كه اینقدر جان معلمان به لب‌شان نرسد؟
بهترین موقع طرح چنین موضوعی موقعی بود كه نفت را بشكه‌ای ١٠٠ دلار می‌فروختند. اتفاقا در دوره وزارت آقای علی احمدی یك بار از من، آقای نجفی و آقای مظفر دعوت شد كه تجربیات‌مان را در اختیارشان قرار دهیم. همان زمان هم بود كه معلمان این مشكل را مطرح كردند و در مقابل مجلس تجمع كرده بودند. آن روز به آقای علی احمدی گفتم نخستین كاری كه می‌شود انجام داد این است كه این مشكل معلمان حل شود. آن روزها نفت را بشكه‌ای بیش از صد دلار می‌فروختند. ۸۰۰ میلیارد دلار نفت در آن دوران فروخته شد. از روزی كه نفت استخراج شده یك طرف و نفتی كه در دولت آقای احمدی‌نژاد فروخته شده یك طرف دیگر. پولی كه از فروش نفت در گذشته جمع شد با پولی كه از همان راه در دولت نهم و دهم حاصل شد، قابل مقایسه نیست.
جواب آقای علی احمدی چه بود؟
بیشتر درخواست‌های روسا و بزرگان مملكت را مطرح می‌كرد. من هم عرض كردم همه اینها سر جایش درست، ولی نخستین چیزی كه باید رفع شود، مطالبات معلمان است.
من همه اینها را گفتم ولی اینكه ایشان برود و تلاشی بكند، دیگر خبر ندارم. اینهمه پول در دولت گذشته داشتیم ولی حقوق معلمان افزایش چندانی نداشت. مثلا دوره اصلاحات، رییس‌جمهور با نفت بشكه‌ای ۱۰ دلار شروع كرد كه در آخر ریاست‌جمهوری‌اش به ٤٠ دلار رسید. ایشان هم خیلی تلاش كرد تا مبلغ زیادی در صندوق ذخیره ارزی قرار دهد. گرچه رسیدگی به معلمان در حد مطلوب نبود و تنها بخش كوچكی از مطالبات برآورده شد.
در دوره آقای هاشمی هم، از صندوق بین‌المللی پول وام گرفته شد و بازهم به حقوق معلمان كمی افزوده شد. مهم‌ترین دوره‌ای كه باید مشكل معلمان حل می‌شد، دوره آقای احمدی‌نژاد بود. دوره وزارت آقایان فرشیدی، دكتر علی احمدی و آقای حاجی بابایی. این سه نفر باید پاسخ دهند كه با آن‌همه پول چرا نتوانستند از دولت مطالبات معلمان را بگیرند.
اصلا برای این كار چقدر بودجه لازم است؟
بودجه زیادی لازم است. حدود یك میلیون معلم در ایران در حال فعالیت هستند. اگر قرار باشد به حقوق همه اینها اضافه كند، بودجه زیادی می‌طلبد. قبل از عید آقای وزیر صحبت كرده و گفته بود اگر ما می‌خواستیم به معلمان هر كدام ۱۰۰ هزار تومان عیدی بدهیم، دولت بودجه‌اش را ندارد كه در اختیار ما قرار دهد. یعنی دولت ۱۰۰ میلیارد تومان نداشت كه برای این كار اختصاص دهد.
حالا هم كه وضعیت نفت این‌طور شده و دولت گرفتار مشكلات زیادی شده. باید نمایندگان مجلس هم كاری كنند. اصلا آنها هم در این زمینه مسوولند. چرا فریاد نكردند كه به حقوق اینهمه معلمی كه در مقابل مجلس تجمع كردند رسیدگی شود؟ هیچ‌وقت به دولت نهم و دهم اعتراض نكردند كه اینهمه پول چه می‌شود؟ چرا با اینهمه پول، به درد معلمان رسیدگی نمی‌كنید؟
هیچ كسی هم نفهمید آن‌همه پول كجا رفته. چند وقت پیش برای كاری به بانك رفته بودم و متوجه شدم آنقدر پول در این بانك‌ها با انگیزه‌ها و بهانه‌های مختلف به افراد داده شده كه نمی‌توانند برگردانند! حتی نمی‌دانند پول‌ها به چه كسانی رسیده. نه مجلس جوابگوست و نه دولت حرفی می‌زد. اصلا پول‌ها دست خود دولت بود. سازمان برنامه و بودجه را چرا تعطیل كردند؟! برای اینكه پول‌ها در اختیار خودشان باشد كه هر كاری می‌خواهند انجام دهند.
پس یعنی اتفاقی كه الان افتاده هرچند دیر، اما می‌تواند یك گام رو به جلو برای ساماندهی وضعیت معلمان باشد؟
بله دقیقا همین‌طور است. ممكن است در حین اجرای این قانون چند نفر حقوق‌شان همانی كه بوده بماند یا بعضی‌ها حقوق‌شان كم شود. اما بیشتر معلمانی كه مشمول این قانون قرار می‌گیرند حقوق‌شان تا ۶۰۰ هزار تومان افزوده می‌شود.
یعنی این قانون شامل حال همه معلمان می‌شود؟
نكته همین جاست! این قانون شامل حال همه معلمان نمی‌شود. معلمانی را شامل می‌شود كه دوره‌های بالاتر از لیسانس دارند، باید كار پژوهشی و علمی داشته باشند اما معلمانی كه لیسانس دارند یا با دیپلم استخدام شده‌اند (آن هم در زمان‌های دور كه در مقطع پایین‌تر از لیسانس هم استخدام در آموزش و پرورش انجام می‌شد) شامل این قانون نمی‌شوند.
وزیر گفته بود رتبه‌بندی باعث می‌شود، حس رقابت بین معلمان افزایش پیدا كند و معلمان سعی می‌كنند سطح‌شان را بالا بكشند. فكر می‌كنید اصلا بعد از اینهمه مشكلات و فراز و نشیب‌های زیاد، اصلا معلمان همت به چالش كشیدن خودشان را دارند؟
بله الان مقداری معلمان نسبت به گذشته، كارهای پژوهشی انجام می‌دهند. مقالات بعضی معلمان را كه می‌خوانم متوجه می‌شوم خیلی روی این مقالات كار شده و پژوهش‌های زیادی انجام شده. وقتی قرار شد دوستان معلم هم مثل دانشگاه‌ها، مقاله‌های پژوهشی بنویسند و رتبه شان بالا برود، مسلما معلمان تشویق می‌شوند كه پژوهش بیشتری انجام دهند.
من امیدوارم این رتبه‌بندی شامل حال همه معلمان شود. امیدوارم دولت تدبیر و امید حتی اگر امسال هم نتواند اما برای سال‌های بعد بتواند كاری انجام دهد. من خودم معلمم و نگران مشكلات معلمان هستم.
فرد اجرایی نیستم كه بتوانم كاری انجام دهم ولی وقتی مشكلات معلمان را می‌بینم خیلی رنج می‌كشم.
مخصوصا باید به معلمان بازنشسته توجه ویژه شود. چند وقت پیش یكی از معلمان بازنشسته پیش من آمد و گفت یك میلیون و ۲۰۰ هزار تومان حقوق بازنشستگی دارد و كلی نوه و نتیجه. حرفش این بود كه نمی‌تواند بچه‌هایش را با این پول اداره كند. از طرفی دولت هم شدیدا مشكلات دارد. قیمت نفت هم پایین آمده و بودجه كشور كم است.
اما باید همه وزرا مقداری راجع به معلمان فكر كنند. باید به این توجه كرد كه آینده‌سازان كشور، معلمان هستند. سازمان‌های فرهنگی‌ای كه هر سال بودجه‌های نسبتا بالایی دارند و هیچ كار مهمی انجام نمی‌دهند، به نظر من دولت باید اینها را جمع كند و بودجه شان را به بودجه وزارت آموزش و پرورش اضافه كند.
نظر شما