جمعی از محققان دانشگاه علوم پزشكی شاهرود در این پژوهش آورده‌اند: خواب یك فرآیند مهم فیزیولوژیك است كه اثرات عمیقی بر سلامت روحی و جسمی افراد می‌گذارد.

تحقیقات نشان می‌دهد كه محرومیت از خواب باعث كاهش سیستم ایمنی و كاهش عملكرد هیپوتالاموس، هیپوفیز و آدرنال در طی روزهای بعدی و نیز افزایش فشارخون و خطر حوادث قلبی و عروقی به طور غیر وابسته می شود.

كمبود خواب می‌تواند احتمال خواب‌آلودگی در طی روز و به دنبال آن حوادث شغلی و اجتماعی را افزایش بخشد. همچنین زودرنجی، رفتارهای تهاجمی و كاهش ارتباطات اجتماعی در افرادی كه دچار محرومیت از خواب هستند، نسبت به سایر افراد به طور قابل توجهی بالاتر است.

از جمله مشاغلی كه درگیر نوبت كاری و اختلال خواب آلودگی ناشی از آن هستند، گروه پرستارانند كه این مساله می‌تواند موجب از هم گسیختگی بنیاد جسمی و روانی فرد و بروز مشكلاتی نظیر اختلالات گوارشی، مشكلات قلبی، خستگی‌های عصبی، عدم تمركز حواس و پرخاشگری در آنها ‌شود.

شواهد بسیاری حاكی از شكایت اكثریت كاركنان پرستاری از مشكلاتی مانند اختلال خواب، اختلال تغذیه و همچنین تغییر در الگوهای اجتماعی آنان است.

نتایج این بررسی نشان داد كه: اكثریت پرستاران دچار اختلال در شروع خواب بوده و طول مدت خواب شبانه آنان كوتاه است. همچنین آنان زودتر از زمان موردنظر از خواب بیدار می‌شوند.

كاركنان شب كار كیفیت خواب و زندگی پایین‌تری نسبت به كاركنان سایر نوبت‌های كاری دارند. بنابراین این كاركنان بایستی به صورت منظم عادات و وضعیت خواب خود را به عنوان یكی از اجزای سلامتی مورد ارزیابی قرار دهند.