محسن زهرایی در گفت‌وگو با فارس، افزود: واكسیناسیون هپاتیت B طی 3 نوبت برای متولدان سال 1370 یا 17 ساله‌ها انجام می‌شود، مرحله اول آن از امروز به مدت 10روز در تمام مراكز بهداشتی، درمانی، شهری، روستایی و خانه‌های بهداشت انجام می‌شود، مرحله دوم آن دهه اول اسفند و مرحله سوم آن دهه اول مرداد انجام می‌شود.
وی گفت: برآورد ما این است كه متولدان سال 1370 در كشور حدود 5/1 میلیون نفر باشند، البته ممكن است تعدادی از آنان قبلاً واكسن دریافت كرده باشند.
وی افزود: واكسیناسیون هپاتیت B از دو سال پیش برای 17 ساله‌ها در كشور آغاز شد و طی این مدت متولدان سال 68 و 69 در برابر این بیماری واكسینه شدند، البته ممكن است تعدادی از متولدان این سال‌ها باشند كه واكسن هپاتیت B را دریافت نكرده باشند یا سه نوبت دریافت این واكسن را كامل نكرده باشند، این افراد نیز می‌توانند با مراجعه به مراكز تعیین شده، واكسن هپاتیت B را به طور رایگان دریافت كنند.
وی اضافه كرد: علاوه بر این با هماهنگی دانشگاه‌های علوم پزشكی و آموزش و پرورش در برخی استانها تیم‌های واكسیناسیون با مراجعه به دبیرستانها و مراكز پیش دانشگاهی نسبت به واكسیناسیون دانش آموزان 17 ساله اقدام می‌كنند.
زهرایی گفت: واكسیناسیون هپاتیت B امسال با واكسن ایرانی تولید انستیتو پاستور انجام می‌شود كه هیچ تفاوتی با واكسن خارجی ندارد و مورد تائید وزارت بهداشت و مراجع معتبر است، البته با توجه به تعداد زیاد واكسن مورد نیاز ممكن است در برخی جاها از واكسن خارجی هم استفاده كنیم و البته این دو واكسن هیچ فرقی با هم ندارند و اگر فردی در یك نوبت واكسن ایرانی و در نوبت بعدی واكسن خارجی دریافت كرد هیچ مشكلی ایجاد نمی‌شود.
زهرایی گفت:‌ بیماری هپاتیت B یك بیماری ویروسی است كه از طریق رابطه جنسی، خون و فرآورده‌های خونی آلوده،‌ تزریق آلوده و از مادر به نوزاد منتقل می‌شود،‌ این بیماری انواع مختلف A، B،C، D و E دارد. از سال 1373 همه نوزادان متولد شده در ایران علیه بیماری هپاتیت B واكسینه شده‌اند به همین علت شیوع این بیماری در كشور ما در این مدت از 3درصد به حدود 62/1 درصد كاهش یافته است.
وی افزود: این بیماری همان بیماری زردی یا یرقان است كه 2 حالت حاد و مزمن دارد، در حالت حاد این بیماری خیلی زود فرد را بستری می كند و اگر درمان بیمار دیر آغاز شود یا شدت بیماری بالا باشد ممكن است منجر به مرگ هم بشود، در حالت مزمن، ویروس این بیماری ممكن است سالها در بدن فرد باقی بماند و ضمن اینكه فرد حامل بیماری است، بعد از سالها( مثلاً 15 سال) فرد را دچار نارساسی مزمن كبد یا سرطان كبد كند و از پا درآورد.