می گویند سلامتی قیمت ندارد. گنجی گران بها که با هیچ کالایی قابل معاوضه نیست. می‌گویند اما شما باور نکنید. باور نکنید که هیچ کالایی با سلامتی قابل معاوضه نیست. کالاهایی هستند که بخواهید یا نخواهید خودشان را آوار می‌کنند بر سر سلامتی تان. راه‌شان را باز می‌کنند به سفره تان و درست موقعی که فکر می‌کنید خوراکی مقوی و مفیدی وارد رگ و پی بدنتان کرده‌اید به شما پوزخندی تلخ می‌زنند. شاید همان موقعی که شیر پالم‌دار می‌خوریم و بچه‌ها را هم به خوردن شیر تشویق می‌کنیم یکی از همان مواقع باشد.

قیمت گزاف سلامتی در بازار شلوغ نظارت‌ها

سلامت نیوز:می گویند سلامتی قیمت ندارد. گنجی گران بها که با هیچ کالایی قابل معاوضه نیست. می‌گویند اما شما باور نکنید. باور نکنید که هیچ کالایی با سلامتی قابل معاوضه نیست. کالاهایی هستند که بخواهید یا نخواهید خودشان را آوار می‌کنند بر سر سلامتی تان. راه‌شان را باز می‌کنند به سفره تان  و درست موقعی که فکر می‌کنید خوراکی مقوی و مفیدی وارد رگ و پی بدنتان کرده‌اید به شما پوزخندی تلخ می‌زنند. شاید همان موقعی که شیر پالم‌دار می‌خوریم و بچه‌ها را هم به خوردن شیر تشویق می‌کنیم یکی از همان مواقع باشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران،خبر خوراکی‌های مشکوک هر روز  مخابره می‌شد و می‌شود: یک روز روغن پالم،‌ یک روز سبزی‌های بیماری‌زای آبیاری شده با فاضلاب. سموم محصولات زراعی،‌ مواد نگهدارنده غیر مجاز بعضی از محصولات غذایی، جوهر قند  موجود در نان، شیرهای فله آلوده و... امروز یک چیز و فردا یک چیز دیگر. چیزهایی که برای سلامتی، سم مهلک هستند. حالا می‌شود به این جمله مشکوک شد: «سلامتی قیمت ندارد.» ایراد کار کجاست؟ آیا فقط یک شیطنت یا غفلت یا بی‌مبالاتی رسانه‌ای است؟ آیا پای سودجویانی در میان است که بر سر قانون، کلاه می‌گذارند؟ آیا نظارت‌ها ناکافی است؟ آیا ناهماهنگی وجود دارد؟ آیا...

خبرهایی که هر روز همه جا را بر می‌دارند و تن و بدن مردم را می‌لرزانند کم نیستند. خبر وجود نیترات در آب‌های آشامیدنی شهری تهران، خبر وجود باکتری‌های بیماری‌زا در سوسیس‌ها و کالباس‌ها، آلودگی بعضی از محصولات کشاورزی، ‌آلودگی برنج‌های وارداتی، ماجرای شیرهای وایتکس دار، محصولات لبنی همراه با روغن پالم، خمیر مرغ و ... این رشته سر دراز دارد آنقدر که دیگر برای مردم به موضوعی تکراری تبدیل شده و به این وضع عادت کرده‌اند. گاه به گاه نسبت به این موضوعات واکنشی نشان می‌دهند و موجی از اعتراضات و هشدارها، شبکه‌های اجتماعی را فرا می‌گیرد اما بعد آتش بر خاسته زیر خاکستر می‌ماند تا موضوع بعدی رو شود و باز همان داستان. داستانی تکراری که نتیجه‌ای ندارد جز شیوع انواع بیماری‌ها و سرطان‌ها در جامعه.

وضعیت خطرناکی که مدتی پیش دکتر عابد فتاحی عضو کمیسیون بهداشت و درمان، در مورد آن هشدار داد:« ما وضع خوبی در این زمینه نداریم، ما در حوزه نظارت بر سبد غذایی از خیلی از جهات پایین‌تر از استانداردهای جهانی هستیم، سمومی که از طریق محصولات غذایی و کشاورزی وارد بدن مردم می‌شود به مراتب بدتر از عوارض آلودگی هوا و سیگار و قلیان است. بخشی از همین سموم باعث رشد بیماری‌های غدد، ناباروری و... شده است، به همین دلیل من معتقدم سبد غذایی ماست که مردم را مریض می‌کند. به همین خاطر تنها کاری که می‌شود کرد این است که صدا و سیما اطلاع‌رسانی کند و درباره خطری که در کمین مردم ما نشسته هشدار دهد. در حوزه سلامت تعارف نداریم،  مردم ما به خاطر وطن و دفاع از میهن حاضر هستند جان خود را کف دست‌شان بگذارند اما در موضوعی که کوتاهی هست نباید مردم ما بازیچه تصمیم‌های غلط و نظارت نکردن شوند.»    


آشپز که چند تا می‌شود...
سؤال اصلی این است، نظارت بر سلامت مواد غذایی بر عهده کدام سازمان است؟ چه کسی مسئول بر باد رفتن سلامت یک جامعه در ازای زیاده طلبی عده‌ای سودجو است؟  رسول دیناروند رئیس سازمان غذا و دارو معتقد است  این موضوع به یکی دو سازمان محدود نمی‌شود و نمی‌توان مسئولیت را به عهده یک نهاد گذاشت اما مهمترین مسأله در حوزه سلامت ایجاد متولی یکپارچه در این زمینه است: «جامعه  وزارت بهداشت را متولی سلامت و ایمنی و مواد غذایی می‌داند اما به جز این وزارتخانه نهادهای دیگری هم هستند که در این زمینه نقش زیادی دارند.

وزارت جهاد کشاورزی، ‌سازمان دامپزشکی، سازمان حفظ نباتات، ‌سازمان استاندارد. کالاهایی که وارد سبد غذایی مردم می‌شوند از یکی از این مراجع گذشته‌اند. سازمان دامپزشکی بر سلامت فرآورده‌های گوشتی، دامی و آبزیان نظارت می‌کند. سازمان حفظ نباتات نیز سلامت کود و سموم و نظارت و مصرف درست آن را تحت نظر دارد. علاوه بر آن سازمان استاندارد وظیفه تعیین استانداردهای مواد غذایی را عهده دار است. بهداشت محیط نظارت بر عملکرد رستوران‌ها، فروشگاه‌ها و تهیه غذا را بر عهده دارد و سازمان غذا و دارو، محصولات غذایی که وارد کشور می‌شود و  همین‌طور غذاهای داخلی تولید صنعتی را کنترل می‌کند.  مثلاً وظیفه نظارت بر همبرگر دست ساز یک ساندویچی  خارج از وظایف سازمان غذا و دارو است اما اگر همبرگری با روش صنعتی در کشور تولید و در فروشگاه‌ها عرضه شود سازمان غذا و دارو وظیفه نظارتش را عهده دار است. بدین ترتیب بحث سلامت مواد غذایی مسأله‌ای چند وجهی و چند بخشی است.»


به گفته دیناروند روش هایی که کشورهای مختلف در این زمینه به کار می‌برند  متفاوت است اما آنچه به عنوان یک روند در بیشترجوامع بین‌المللی پذیرفته شده این است که در اغلب کشورها متولی را یکپارچه کردند تا مسئولیت پاسخگویی در این زمینه بر عهده
یک مجموعه باشد.


ناظران زیر ذره بین نظارت
ناظران مهم ترین و اصلی ترین نقش آفرینان در این داستان هستند. یک حساب دو دو تا چهار تای ساده است.
اگر نظارت بدرستی صورت گیرد راه برای کالاهایی که سلامت مردم  را به تمسخر می‌گیرند بسته خواهد ماند. در کار این ناظران اما هزار اما و اگر وجود دارد. اما  و اگرهایی که از سوی وزیر بهداشت مطرح شد و دست برخی ناظران را رو کرد:
« صنعت نباید هزینه‌های نظارت خود را از تولیدکننده بگیرد، همان‌طور که صدا و سیما نباید درآمد خود را از تبلیغات کسب کند زیرا در چنین مواقعی نقش نهادهای نظارتی بی‌معنی می‌شود و کسی از نظارت‌ها نیز تبعیت نمی‌کند.» بیان این هشدار کافی بود تا موجی جنجال برانگیز در شبکه‌های اجتماعی ایجاد شود و ناظران بروند زیر ذره بین. مشکلات ناظران اما به همینجا ختم نمی‌شود و رئیس سازمان غذا و دارو با تأیید سخنان وزیر از امکانات کم و اندک برای نظارت سخن می‌گوید:«اشاره وزیر بهداشت به اینکه نظارت در حوزه غذا ضعیف است اشاره درستی است. من در گذشته نیز اعلام کرده بودم که نظارت سازمان غذا و دارو ضعیف است. امکانات و بازرسان ما نیز کم و محدود است و ما نیاز داریم که نظارت را در همه بخش‌ها تقویت کنیم چرا که در کل کشور فقط 1500  نفر پرسنل نظارتی و آزمایشگاهی داریم و نیازمند این هستیم که در این حوزه تقویت شویم و باید امکانات بودجه‌ای بیشتری برای این موضوع در نظر
گرفته شود.»


بیماری‌هایی که هدیه وضعیت غذایی ناسالم هستند
از ناظرانی که به وظایف خود به درستی عمل نمی‌کنند و نهادهایی که انگشت اتهام را به سوی هم نشانه می‌روند که بگذریم، می‌رسیم به همان موضوع اصلی. به همان گنجینه گران‌بهایی که این روزها خیلی ارزان است و انواع بیماری‌ها و سرطان‌ها جایگزینش می‌شوند. آن‌طور که آمار‌ها می‌گویند سالانه بیش از هزار نفر به جمعیت سرطانی کشور اضافه می‌شود.


دکتر محمد اسماعیل اکبری رئیس مرکز تحقیقات سرطان، سرعت رشد سرطان در کشور را  نگران کننده می‌داند و نقش مواد غذایی در بروز سرطان‌ها را به‌حدی می‌داند که  علت یک چهارم سرطان‌ها هستند:« یکی از عوامل مهم در این مورد اسید چرب ترانس و اسیدچرب اشباع است. ما اعلام کردیم که میزان اسید چرب ترانس در محصولات غذایی باید صفر درصد باشد. یعنی میزان این اسید چرب هرچه به صفر نزدیک تر باشد بهتر است و حتماً باید میزان آن روی محصول نوشته شود. در مورد اسید چرب اشباع نیز قبول کردیم که میزان آن زیر 10 درصد باشد. اما این در حالی است که میزان اسید چرب اشباع شده در روغن‌های ما 25 درصد به بالا و میزان اسیدچرب ترانس نیز 10 درصد است. بنابراین باید در تولید روغن حتماً این دو مسأله را رعایت کنند. مواد شیمیایی هم  حدود 25‌درصد در بروز سرطان مؤثر بوده و به عنوان چهارمین عامل سرطان شناخته می‌شوند. مواد شیمیایی از طریق آب و هوا منتقل می‌شوند. مسأله ما در آب وجود نیتریت و فلزات سنگین است که نیتریت‌ها از فاضلاب‌ها و کودهای شیمیایی وارد آب می‌شوند و به محصولات هم منتقل می‌شوند.»


خبر وجود مواد غذایی آلوده‌ای  که هر کدام بیماری‌هایی را به ارمغان می‌آورند اینجا و آنجا شنیده می‌شود. موادی که گاه از غربال گشاد نظارت‌ها براحتی عبور می‌کنند و  وارد سبد غذایی مردم می‌شوند و سلامتی آنها را به بازی می‌گیرند.  حالا می‌شود به این جمله مشکوک شد: «سلامتی ‌قیمت ندارد». 
 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha