سلامت نیوز: یک متخصص اخلاق پزشکی با بیان اینکه عدم توانایی بکارگیری طب تسکینی در ارائه خدمات سلامت موجبات درخواست اوتانازی در بیماران در مراحل پایان عمر و به‌ دنبال آن وضع این قوانین در اغلب کشورها می‌شود، تاکید کرد: طب تسکینی به‌ عنوان یک روش کارآمد در تسکین درد و رنج بیماران به ‌خصوص در مراحل پایان حیات، می‌تواند شرایطی که این بیماران را مجبور به درخواست اوتانازی می‌کند، تغییر دهد.

دکتر علیرضا باقری چیمه در گفت‌وگو با  ایسنا ، با اشاره به اینکه اصطلاح اوتانازی در ایران به‌عنوان قتل از روی ترحم شناخته می‌شود، گفت: هلند اولین کشوری است که در سال 81 اقدام به وضع قانون اوتانازی کرد که براساس آن فرد درخواست‌کننده‌ باید دارای شرایط خاصی چون درد غیرقابل تحمل، وجود بیماری صعب‌العلاج و غیرقابل درمان بوده و درخواست خود را در زمانی که کامل هوشیار است، ارائه کند. بر اساس این قانون در صورت احراز شرایط، پزشک می‌تواند با تزریق مواد کشنده موجب مرگ بیمار شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص کشور فرانسه که به تازگی اتانازی را قانونی اعلام کرده است، خاطر نشان کرد: در سال 1384 در کشور فرانسه، قانون به پزشکان اجازه تزریق مواد مخدر به مقدار زیاد برای کوتاه کردن عمر بیمار داده بود که به عنوان اوتانازی غیر فعال قابل اجرا بود، اما در قانون اخیر اجازه انجام اوتانازی فعال با تزریق مواد کشنده برای مرگ بیمار را نیز به تصویب رسانده است.

باقری با اشاره به اینکه 1360 رصد نظرخواهی عمومی در فرانسه به جایگزینی طب تسکینی و تقویت آن به جای تثبیت اوتانازی رأی دادند، تصریح کرد: در اغلب کشورها علت اصلی عملی کردن اوتانازی، درد غیرقابل تحمل بیمار است، این در حالی است که متخصصان طب تسکینی هرگونه درد فیزیکی با استفاده از امکانات و پیشرفت‌های موجود را قابل تسکین می‌دانند.

این متخصص طب تسکینی با تاکید بر اینکه باید میان درد فیزیکی با رنج بردن تفاوت قایل شد، گفت: رنج بردن بیمار دارای علل روحی، روانی و ترس از مرگ است. در طب تسکینی اعتقاد براین است که می‌توان علاوه بر درد فیزیکی، تسکین دهنده رنج روحی و روانی بیماران را نیز باید فراهم کرد. همچنین بسیاری از مطالعات مشخص کرد که در بسیاری از کشورها پزشکان در تسکین درد به خصوص در مراحل پایان عمر، تبحر کافی را ندارند.

وی در پایان در مورد اینکه آیا قانون اوتانازی در سیستم قانون گذاری کشور می‌تواند مطرح شود، یادآور شد: با توجه به شرایط اجتماعی و آموزه‌های دینی کشور ما، طرح این قانون ضرورتی ندارد و قابل تصویب نیست و بهتر است که با به کارگیری طب تسکینی و تمرکز بر تقویت آن، موجبات کاهش درد فیزیکی و رنج بیمارن را در مراحل پایان حیات را فراهم آوریم.