تحقیقات نشان می دهد بسیاری از نابهنجاریها و مشکلات اخلاقی و عاطفی افراد در بزرگسالی که رفع آن ذهن بسیاری از روانشناسان و جامعه شناسان را به خود مشغول کرده است ریشه در کودکی افراد دارد.

حسن قلوبی در گفتگو با مهر با اشاره به اینکه مسئله اصلی در زندگی زناشویی بچه دارشدن نیست مهم آگاهانه، عاقلانه و مسئولانه  بچه دار شدن است گفت : نباید در یک لحظه برای رفع  یک نیاز فطری و غریزی فردی را وارد زندگی و اجتماع کنیم که در آینده نتوانیم مسئولیت او را کامل به عهده داشته باشیم.

 

این روانشناس در ادامه گفت: باید ابتدا زوجین قبل از تولد یک کودک از خود این سئوال را بپرسند که با چه تفکر و باوری می خواهند بچه دار شوند؟ آیا صرفا به دلیل آن که حرف و حدیثهای اطرافیان را پایان دهند تصمیم به تولد یک کودک گرفته اند.

 

وی با تاکید بر این نکته که اگر قرار است زوجهای جوان بچه دار شوند بهتراست اول فکر کنند افزود: این باور که در ساختارهای اعتقادی ما نیز به آن اشاره شده است که " آن که دندان دهد نان هم دهد " دلیل کافی برای بچه دار شدن نیست. مسئله نان و دندان جای خودش را دارد و آنچه که مهمتر است تربیت کودک است.

 

به گفته وی یکی از دلایل ازدواج در اسلام ادامه و بقاء نسل است اما این به این معنا نیست که خانواده ها بدون فکر و تدبیر تعداد زیادی کودک داشته باشند.

 

حسن قلوبی ادامه داد: متاسفانه در جامعه سنتی اگر زوجهای جوان بعد از دو یا سه سال بچه دار نشوند برای اطرافیان ابهام پیش می آید که چرا بچه دار نمی شوند. شاید این دو جوان طبق قراردادی که با هم بسته اند تا زمان خاصی که حداقل آمادگی جهت ورود یک انسان را به زندگی داشته باشند تمایل به بچه دار شدن ندارند.

 

وی با اشاره به اینکه این صحبتها به این معنا نیست که زوجین به دلیل سختی پرورش و تربیت یک کودک نباید بچه دار شوند گفت: تاکید بر این است که قبل از تولد یک کودک در این مورد مطالعه و از تجربیات دیگران بهره ببریم و بعد فرزندی را وارد خانواده و سپس جامعه کنیم.

 

این استاد دانشگاه در ادامه می گوید: در نتیجه تفکر و مطالعه زوجین ظرفیت لازم برای تولد و تربیت یک کودک را پیدا می کنند و به این تفاهم می رسند که وقتی کودکی وارد زندگی آنها می شود تنها یکنفر آن را تربیت نکند.

 

وی تاکید کرد : اینکه زوجین به هم می گویند " تو بچه می خواهی باشد ولی همه کارهای خود بچه با تو است و به من ربطی ندارد" کاملا غلط است. اینگونه بچه دار شدن صرفاً یک نوعی ایجاد اشتغال برای فردی به نام مادر است که در نتیجه رنگ و بویی از عاطفه و احساس مسئولیت را شاهد نخواهیم بود. زندگی مشترک مسئولیت مشترک و همراهی مشترک را برای تربیت کودک می طلبد.

 

قلوبی درباره اینکه چرا قبل از تولد یک کودک در خانواده ای نابهنجار نمی توان جلوی آن را گرفت گفت : اگر قرار است ساختاری را تغییر دهیم براین اساس که خانواده ها تا زمانی که مشکلات خود را در حد متعادل حل نکرده اند بچه دار نشوند یک کار بزرگ فرهنگی است .

 

این مشاوره خانواده تاکید کرد : البته چند سالی است که سازمان بهداشت جهانی کارگاههایی با عنوان مهارتهای زندگی تدوین کرده است تا یکسری از مفاهیم به طور کاربردی در زوجین برای تولد یک کودک  نهادینه شود.

 

به گفته وی متاسفانه با توجه به توسعه آموزش و ارائه آگاهی به زوجین شاهد خانواده هایی هستیم که با وجود داشتن مشکلات اقتصادی و اجتماعی زیاد به فکر بچه دار شدن می افتند با این تفکر که در نتیجه آن یک اتفاق خوب و تغییراتی مفید در زندگی آنها رخ می دهد که این تفکر کاملا اشتباه است.

 

این روانشناس تصریح کرد: درست است رفع نیازهای جنسی انسان ضروری است اما الزاما اینکه تمام ارتباطهای جنسی منجر به بچه دار شدن شود غلط است.

 

حسن قلوبی تاکید کرد: خوشبختانه راههای پیشگیری مختلفی از طریق سازمان بهداشت جهانی و غیره مطرح شده است که با رعایت آنها جلوی بسیاری از تولدهای ناخواسته که نه تنها برای زوجین بلکه مهمتر از آن برای خود کودک دردناک است گرفته می شود.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha