اکثر افراد را چه روی خط عابر پیاده، چه خیابان ها و پیاده روهای شلوغ و چه جاهای خلوت و در کنار آشپزی یا حتی در محل کار، گوشی به دست می بینیم. از کارهای ساده تا حتی خواندن خبرها در این فضاها صورت می گیرد. همین فضاهاست که در نهایت، علاوه بر تنهایی و دور شدن از دیگر افراد، می تواند جولانگاه خوبی برای به خطر افتادن حریم خصوصی فرد باشد.

سلامت نیوز: اکثر افراد را چه روی خط عابر پیاده، چه خیابان ها و پیاده روهای شلوغ و چه جاهای خلوت و در کنار آشپزی یا حتی در محل کار، گوشی به دست می بینیم. از کارهای ساده تا حتی خواندن خبرها در این فضاها صورت می گیرد. همین فضاهاست که در نهایت، علاوه بر تنهایی و دور شدن از دیگر افراد، می تواند جولانگاه خوبی برای به خطر افتادن حریم خصوصی فرد باشد.

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه ابتکار نوشت: کافیست با یک دکمه به تمام دنیا وصل شوید. کافیست که یک دکمه را بفشارید تا بتوانید با یک نفر دوست شوید یا او را از لیست دوستان خود حذف کنید. اصلا کافیست که بخواهید تا بتوانید به همه جا و همه افراد وصل شوید. اما این وصل شدن آیا پیامدهایی را به همراه خواهد داشت؟ منکر این نمی شویم که فضای مجازی می تواند راه را نزدیک تر کند. اما چه راهی؟ منــــکر این نمی شویم که فضای مجازی می تواند ارتباطات را بیشتر کند؟ اما چه ارتباطی؟ مساله به هم پیچیده ای است که بمانند کلافی سردرگم، پیچیده تر می شود. با زیاد شدن فضاهای مجازی و بحث فیلترینگی که در پشت آن می آید، عرصه تنگ و تنگ تر می شود با اینکه راه باز و بازتر است.


گریزی به گذشته
همیشه عقبگرد و گریزی به گذشته، بسیاری از معادلات را ساده تر می کند. معادلاتی که معلوم های کم اما مجهولات فراوان در دل خود جای داده است. همین چند سال پیش، حتی قبل تر از ورود ماهواره و حتی باز هم پیش تر از ورود ویدئو به داخل خانه ها. زیاد هم عقب تر نمی رویم. تا جایی که تلویزیون رخت خود را در خانه های خانواده های ایرانی پهن کرد و میهمانی ناخوانده شده برای میزبان هایی که برای شان کرسی های شب یلدا و دور همی های پر شور و نشاط خانوادگی و چهارشنبه سوری های پر هیجان و عید نوروزها و روزهای گرم تابستان، شور و حال دیگری را به همراه داشت. همانطور که در حــــال حاضر هم هستند روستاهایی که ورود تلویزیون را به خانه های شان، ورود شیطان می دانند. اما این ورود شیطان، از کجا نشات می گیرد؟

تصویری امروزی
در یک میهمانی خانوادگی نشسته اید. همه دور هم... اما نه از آن میهمانی هایی که گل بگویند و گل بشنوند. از آن میهمان هایی که هر یک از اعضا، موبایل به دست گرفته اند و سر در گریبان تنهایی برده اند. نه صدای خنده و نه صدای حرفی بلند می شود. از آن میهمانی هایی که همه با هم هستند اما تنها. در باب این وسایل ارتباطات جمعی بسیار گفته و شنیده شده است اما فضاهای جدید به فضاهای قبلی اضافه می شود و چنان دنیای پر رنگ و لعابی را به تصویر می کشد که گویی تمام تنهایی ات در همین جزیره خوش زرق و برق با این همه آدم های رنگ و ورانگ پر می شود. اما پر شدن به چه قیمتی؟
گشودن دروازه ای جدید
این دروازه گشوده می شود. اما دروازه ای که در نهایت، جز تنهایی برایت چیزی به ارمغان نخواهد داشت. کلافی سر درگم که سر در گم ترت می کند. از آن سردرگمی هایی که نمی دانی چطور باید از آن خلاصی پیدا کنی. از آن سردرگمی هایی که تو را به نوعی عادت می کشاند که در نهایت واژه اعتیاد برازنده تر از همیشه بر تنش خودنمایی می کند. هر گوشه ای از تنهایی ات را که نگاه کنی، غریبه ای را می بینی که با لبخندی مصنوعی با عکسی که برای به اصطلاح پروفایلش برگزیده است، چنان اغوایت می کند، که دوست داری تمام کار و زندگی خود را به کناری بگذاری و سری بکشی به همین گروه های دسته جمعی که دوستانت آن را ساخته اند و از همیــــن راه ارتباطات شکل می گیرد. ارتباطی از نوعی مصنوعی و برای هیچ!

ضربه ها آغاز می شود
با یک کلیک می توانی با این غریبه های به ظاهر آشنا، دوست شوی. راهی را به روی دریچه های تاریک دلت باز می کنند – انگار- اما همین گشودن پایانی است بر تمام آرامشــــی که داشته ای. روز به روز که جلوتر می روی، می بینی که تنهایی ات پر می شود. اما هیاهویی برای هیچ. زمانی که در گروهی جدید عضو می شوی و ده یا بیست یا سی عضو حضور دارند بی آنکه شباهتی با آنها داشته باشی. با آنها می گویی و می خندی اما در نهایت... باز هم هیچ! در اینجا مساله حریم خصوصی است که شکل و شمایل خود را به خوبی نشان می دهد. شکل و شمایلی که رهایت می کند از دنیای امنی که برای خودت ساخته ای... در همین جاست که حریم خصوصی برایت بهتر معنا پیدا می کند.

حریم تعریف نمی شود
حریم خصوصی برای هر فردی، معنایی دارد. فرد است که حریم را تعریف می کند. در سال های اخیر و با ظهور – به اعتقاد برخی: نامیمون- شبکه های اجتماعی و فضاهای مجازی، این حریم شکل تازه ای را به خود گرفت. فرد در این میان، تولید محتوا می کند، کامنت یا نظر می گذارد، جریان سازی می کند و ... در این میان، امکان ناشناخته ماندن برخی افراد در فضاهای مجازی وجود دارد و همین امر می تواند حریم خصوصی افراد دیگر به خطر بیافتد. تخلفات یا نیرنگ هایی که با همین هویت نامشخص به وجود می آید. در همین جاست که در مرحله اول، حریم خصوصی فرد به خطر می افتد. شاید مساله به سادگی نمود پیدا می کند اما ...به این مورد آگاه نیستیم که حریم خصوصی را در هر زمان و هر مکانی با خود جابجا می کنیم. این روزها میل به آنلاین بودن 24 ساعته در بین کاربران اینترنتی به خوبی به چشم می خورد. اکثر افراد را چه روی خط عابر پیاده، چه خیابان ها و پیاده روهای شلوغ و چه جاهای خلوت و در کنار آشپزی یا حتی در محل کار، گوشی به دست می بینیم. از کارهای ساده تا حتی خواندن خبرها در این فضاها صورت می گیرد. همین فضاهاست که در نهایت، علاوه بر تنهایی و دور شدن از دیگر افراد، می تواند جولانگاه خوبی برای به خطر افتادن حریم خصوصی فرد باشد.

در تلاش برای فرار
از تمامی تهدیدات گذشته، نکته ای که افراد آشنا را از هم دور و غریبه ها را به یکدیگر نزدیک می کند، می تواند همین فضاها باشد. فضاهایی که نام مناسبی را برای خود با عنوان مجازی گرفته اند و به صورت مجازی، تمامی ساعات و تنهایی های فرد را پر می کنند ولی جز آشوب ذهنی، سرک کشیدن به حریم خصوصی افراد، پرش افکار، دغدغه های مجازی بی اساس، ره آوردی نخواهند داشت. فضاهایی که ناخودآگاه تو را و تمامی اطرافیان تو را در خود غرق می کند و تمامی فاصله هایی که با کار دیگری نمی توانی آن را پر کنی، به خوبی به صورت نقطه نقطه، خط صافی را می کشند و تو را روی این خط صاف چنان می کشند که در نهایت نه نایی برای اوقات فراغتت داری و نه جانی برای گذراندن تمامی وقت های تلف شده ات در این فضای مجازی. اینجا فضایی پر رنگ و لعاب با جاذبه های مجازی اما در دنیای حقیقی است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha