به گزارش هلث‌دی‌ نیوز این کارآزمایی بالینی تنها بر روی 21 بیمار انجام شده است، ‌اما یک کارآزمایی بزرگتر راندوم‌شده در آمریکا، کانادا و برزیل در دست انجام است.

اسکلروز متعدد یا ‌ام‌اس، بیماریی است که در آن دستگاه ایمنی به خود بدن حمله می‌کند، و به میلین، غلاف حفاظتی سلول‌های عصبی، آسیب می‌زند.

این بیماری معمولا با یک مرحله "عود- فروکش" شروع می‌شود، که در آن دوره‌های متناوب شعله‌ورشدن علائم و فواصل نسبتا بدون علامت وجود دارد.

 اما اغلب بیماران پس از یک دهه یا بیشتر، به شکل شدید، پیشرونده- ثانوی بیمار وارد می‌شوند.

دکتر ریچارد کی برت، رئیس بخش ایمنی‌شناسی در دانشکده فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن در شیکاگو، سرپرست این تحقیق در این باره گفت: "این بررسی، اولین کارآزمایی بالینی در مورد اولین شیوه درمانی،‌ بر روی بیماران مبتلا به ام‌اس، در مرحله ابتدایی یا انتهایی بیماری، است که نشان‌ داده است که آسیب عصبی ناشی از این بیماری را برطرف می‌کند."

 پاتریشیا اولونی،‌ معاون پژوهش زیستی- پزشکی در جامعه ملی ‌ام‌اس آمریکا در این باره می‌گوید:‌ "ما به یاقتن شیوه‌هایی نیاز داریم که بتوان پیشرفت ام‌اس را کنترل کند،‌ به خصوص بیمارانی که به درمان‌های فعلی تایید‌شده پاسخ نمی‌دهند."

 به گفته برت درمان‌های فعلی بر مرحله عود- فروکش بیماری، متمرکز هستند، و درمان‌ چندانی برای مرحله متاخر بیماری در دست نیست، "عموما، هنگامی که به مرحله انتهایی ام‌اس پیشرفته می‌رسید، درمانی که واقعا موثر باشد،‌ وجود ندارد."

 شیوه به کار رفته در این بررسی، پیوند سلول بنیادی غیررویانی خون‌ساز است، که دستگاه ایمنی را "در استراحت قرار می‌دهد"، و قبلا برای ام‌اس ثانوی پیشرفته به کار رفته بود.

 اولونی توضیح می‌دهد: "این شیوه در ابتدا برای 10 تا 15 سال در مبتلایان به ام‌اس پیشرفته به کار رفته است، و افرادی که حال‌شان وخیم است، و ما درمانی برای ارائه به آنها نداریم. حتی با این پروتکل درمانی تهاجمی مرگ و میرهایی هم رخ داده است."
و موفقیت محدود بود.

اما پژوهشگران در این بررسی جدید، این شیوه را بر روی بیماران در مرحله عود-فروکش بیماری به کار بردند که بسیار جوان‌‌تر از بیمارانی بودند که در کارآزمایی‌های قبلی شرکت کرده بودند.

 برت در این باره گفت: "این رویکرد بی‌خطرتر است،‌و ما آن را در مراحل ابتدایی‌تر بیماری به کار می‌بریم، زیرا در این مراحل بیماران ناتوانی کمتری دارند، بنابراین  به کاربردن آ ن بی‌خطرتر است."

این بررسی شامل 21 بیمار می‌شد که در مرحله ابتدایی‌تر بیماری قرار داشتند، و به درمان با داروی اینترفرون پاسخ نداده بودند.

این شیوه به طور کلی شامل زدودن سلول‌های ایمنی بدن، و بعد اعاده جمعیت این سلول‌ها با سلول‌های بنیادی به دست آمده از مغز استخوان بیمار است.

 اولونی می‌گوید: "هدف این است که دستگاه ایمنی فرد را با سلول‌های خودش بازسازی کنیم،‌ به این امید که سلول‌های جدید به میلین حمله نکنند. نظریه این است،‌ خلاص‌شدن از سلول‌های بد، و بازسازی آن با سلول‌های جدید از بدن خود فرد،‌ با این انتظار که این سلول‌ها دیگر برای حمله به میلین تحریک نشوند."

هفده نفر از این مشارکت‌کنندگان دست کم در حد یک امتیاز در مقیاسی که برای اندازه‌گیری ناتوانی به کار می‌رود،‌ بهبود پیدا کردند. بیماری پنج نفر از شرکت‌کنندگان در این کارآزمایی بعد از درمان بیشتر فروکش کرد.

این یافته‌های در شماره 30 ژانویه نسخه آنلاین The Lancet Neurologyمنتشر شده است و در ماه مارس در نسخه چاپی این نشریه هم خواهد آمد.

با این حال، متخصصان تا زمانی که نتایج بیشتری مشاهده شود، احتیاط به خرج می‌دهند.

اولونی گفت: "ما نیاز داریم که این شیوه بر شمار بزرگتری از نمونه‌ها امتحان شود... و همچنین نیاز داریم که یدانیم آیا سودمندی این شیوه،‌ به خاطر "ری‌ست‌" شدن دستگاه است، یا ناشی از مهار شدن دستگاه ایمنی است و این دستگاه دوباره به حالت ابتدایی‌اش باز می‌گردد."