سلامت نیوز: آنچه در شرایط امروز موجب پدید آمدن چالش‌های بین‌نسلی شده است، تغییر نگرش خانواده در وضع تعلیم و تربیت و توجه به فرزندان است. الگوها و چارچوب‌های تربیتی خانواده‌ها در هر دوره‌ای متفاوت است. اگر بخواهیم نگاه مقایسه‌ای میان نوع تربیت نسل گذشته و امروز داشته باشیم، واضح‌ترین تمایز در ساختار مدیریتی خانواده دیده می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز ،مصطفی اکبریان، جامعه‌شناس در روزنامه شهروندنوشت ؛نظام خانواده در گذشته برمبنای مردسالاری بود و ارزش‌های حاکم بر خانواده در تربیت فرزند هم برگرفته از نگاه مردسالاری و مشخصه‌های مختص آن بوده است. اما آنچه امروز شاهدش هستیم، تغییر و دگرگونی متغیر در ساختار نظام خانواده است که تأثیر مستقیم بر تربیت فرزندان دارد. در خانواده‌های امروز، مردسالاری یا پدرسالاری دیگر وجود ندارد، شاید این تصور ایجاد شود که زن‌سالاری جای مردسالاری را گرفته است.

اما چیزی که در این دوره در خانواده‌ها دیده می‌شود، حاکمیت فرزند بر نظام خانواده یا به‌عبارتی فرزندسالاری در خانه است. در سال‌های اخیر شاهد گرایش به‌سمت نظام فرزندسالاری در خانواده‌ها هستیم که البته از نوع نامتعارفش است؛ چراکه به خودی خود تغییر نگاه و تغییر ساختارهای تربیتی، اقتضای زمانه امروز و زندگی‌هایی است که از حالت سنتی خارجی شده و به‌سمت مدرنیته در حرکت هستند.

اما چیزی که امروز باعث ایجاد چالش میان نسل‌ها شده است، گرایش نامتعارف و غیرمنطقی خانواده‌ها در فرزندسالاری است. اگر بتوانیم با توجه به تغییر ساختار نظام خانواده شرایطی را فراهم کنیم که تحول ساختار تربیتی خانواده براساس سیاست‌های مدون، مبتنی‌بر ضوابطی که با فرهنگ، آداب و رسوم ما در ارتباط است اتفاق بیفتد، درواقع می‌توانیم چالش‌های میان نسل‌ها را نسبتا کاهش دهیم؛ باید شرایطی فراهم کنیم که نسل امروز در تعامل با والدین باشند، یکدیگر را بهتر درک کنند و در سایه این تعامل و درک متقابل نیازهای یکدیگر را بهتر تشخیص دهند تا بتوانند این نیازها را رفع کنند.

در غیراین صورت اگر تلاش نکنیم تا تربیت نسل امروز را ضابطه‌مند و مدیریت شده پیش ببریم، متاسفانه نه‌تنها چالش بین‌نسلی کم نمی‌شود، بلکه بحران‌ها و تفاوت دیدگاه‌های بین‌نسلی را از وضع کنونی بدتر می‌کند.

همانطور که اشاره کردم، ضرورت جامعه امروز ما و جامعه جهانی و روند مدرن شدن ساختار زندگی خانواده‌ها تغییر رویکر پدر و مادرسالاری به فرزند سالاری است، جامعه امروز دیگر ساختار حاکمیت والدین را نمی‌پذیرد. اما چیزی که امروز شاهدش هستیم حالتی لجام‌گسیخته از این ساختار است که باید ضابطه‌مند و قانونمند شود تا قابل مدیریت و کنترل باشد؛ نه این‌که والدین تابع محض فرزندان باشند و خوشبختی فرزندشان را در برآورده کردن هر توقع و انتظار او ببینند.

درحالی‌که ممکن است بسیاری از توقعات و انتظارات فرزند امروز جایز نباشد و حتی برای سلامت جسم و روان او مضرر باشد. بنابراین ضرورت دارد که در رویکرد تربیتی امروز خانواده‌ها تغییر نگاه صورت گیرد و شرایطی فراهم کنند تا خواسته‌های منطقی جایز که مغایرتی با سلامت جسم و روان فرزند ندارد و از طرف دیگر راهی برای شکوفا شدن استعدادها و مهارت‌های او باز می‌کند، برآورده شود. متاسفانه خانواده‌های این دوره تصور می‌کنند اگر همه‌چیز را برای فرزندشان فراهم کنند، بهترین تربیت را انجام داده‌اند؛ پدر و مادرهای امروز حتی برای برآورده‌کردن نیازهای فرزندانشان حاضرند ارزش‌های اخلاقی  و عرفی را زیر پا بگذارند. درحالی‌که نمی‌دانند جوانی تحویل جامعه خواهند داد که در آینده به هیچ‌وجه نمی‌تواند مسئولیت‌پذیر و مستقل باشد و این نسل با این روند تربیتی والدین خوبی برای تربیت نسل‌های بعدی نخواهند بود.