قدیم‌ها هر محله‌ای با تصویری از فردی عجین بود که دیوانه خطابش می‌کردند. گرچه این تصویر از سیمای محلات حذف شده است، اما آمار افرادی که دچار مشکلات روحی و روانی هستند رشد قابل توجهی پیدا کرده است. بعضی از آمارها از وجود 12 میلیون بیمار روانی در کشور خبر می‌دهد و برخی دیگر می‌گوید بیش از 200 هزار نفر از مشکلات روانی حاد رنج می‌برند.

سلامت نیوز:قدیم‌ها هر محله‌ای با تصویری از فردی عجین بود که دیوانه خطابش می‌کردند. گرچه این تصویر از سیمای محلات حذف شده است، اما آمار افرادی که دچار مشکلات روحی و روانی هستند رشد قابل توجهی پیدا کرده است. بعضی از آمارها از وجود 12 میلیون بیمار روانی در کشور خبر می‌دهد و برخی دیگر می‌گوید بیش از 200 هزار نفر از مشکلات روانی حاد رنج می‌برند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان،آمار بیماران روحی و روانی گرچه به گفته متخصصان این حوزه بیش از کشورهای دیگر نیست اما خدمات قابل ارائه به این افراد از متوسط و استاندارد بین‌المللی خیلی کمتر است. در این باره سید احمد جلیلی، رئیس انجمن روان‌پزشکان ایران می‌گوید: «با وجود اینکه بیش از 10 میلیون بیمار روانی در کشور وجود دارند کمتر از 10 هزار تخت بستری برای این بیماران وجود دارد.»


براساس تخمین‌ها تا پایان سال 1394 حدود ٣٠ درصد از جمعیت کشور دچار اختلالات روانی خواهند شد. این در حالی است که براساس آمار منتشر شده از منابع رسمی شیوع بیماری‌های روانی در کشور 6/23 درصد است که این میزان در زنان 5/26 درصد و در مردان 8/20 درصد است. گرچه این رقم نسبت به 20 سال گذشته رشد محسوسی نشان نمی‌دهد، اما به اعتقاد بسیاری از کارشناسان این آمار سند دقیق و رسمی از وجود اختلالات واقعی روانی در کشور نیست. افزایش مصرف قرص‌های افسردگی و رشد واردات این قرص‌ها تا حدی بیانگر این موضوع است.


به دلیل شائبه تاثیر منفی انتشار این آمار در تهران، هیچ گاه آمار دقیقی در این خصوص منتشر نشده است، اما آمار پراکنده نشان می‌دهد که در حال حاضرحدود 30درصدساکنین تهران از مشکلات روحی- روانی رنج می‌برند و 10 درصد از این افراد نیازمند درمان‌های جدی تری هستند.


به گفته احمد جلیلی روان‌پزشک افسردگی، اسکیزوفرنیا، اختلالات شخصیت، اختلالات اضطرابی، صرع، سوء مصرف مواد و دارو از موارد اختلالات روانی است که هزینه‌های اجتماعی زیادی را به کشور وارد می‌کند، چراکه اغلب این بیماری‌ها افراد در سن فعالیت‌های اجتماعی را تهدید می‌کند.


در کنار این موضع کمبود تخت‌های بیمارستانی در بخش‌های روانی سبب می‌شود خیلی از بیماران مدت‌ها در انتظار به سر ببرند. چراکه به گفته جلیلی بیماران روانی معمولا باید مدت طولانی بستری و تحت مراقبت باشند؛ به همین دلیل تخت‌های بیمارستانی مدت بیشتری درگیر بیماران است و برای بیماران بعدی جا باز می‌کند.


احمد آریایی نژاد، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز از تعداد کم تخت‌های بیمارستانی برای بیماران روانی گلایه دارد و می‌گوید: «روند رو به رشد بیماری‌های روحی و روانی در کشور و بی‌توجهی مسئولان به وضعیت آنها بسیار نگران ‌کننده است.»


نماینده ملایر به خانه ملت گفته است: «برخی از بیماران روانی به خاطر مشکلات بیمه‌ای و اقتصادی از درمان خود منصرف می‌شوند، بنابراین سیاست متولیان باید به سمتی پیش رود که به این بیماران و مشکلات آنها بیشتر توجه شود و شرایط و امکانات بهتری برای آنها فراهم شود.»


این در حالی است که بعد از جنگ تحمیلی نیز تعداد بیماران اعصاب و روان که بر اثر امواج انفجار یا پیامدهای جراحت‌های جنگی آسیب دیده بودند و جزء جانبازان به شمار می‌آمدند افزایش یافت. به نظر می‌رسید که این موضوع مورد توجه جدی‌تر مراکز تصمیم‌گیری کشور قرار گیرد، اما در عمل شاهد بودیم بسیاری از این افراد  نیز از فقدان امکانات‌شان ناراضی بودند. نباید فراموش کرد که بها دادن به درمان این بیماری در حفظ و نگهداری سرمایه‌های اجتماعی بسیار موثر است، اما متولیان به بیمارهای جسمی بهای بیشتری می‌دهند و بیماران روانی را نادیده می‌گیرند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha