کمپانی مهندسی پزشکی Össur به تازگی خبر ساخت نوعی پای مصنوعی را داده که با افکار کاربر کنترل می‌شود. مهندسان در ساخت این فناوری از حسگرهای کاشته‌شده‌ای استفاده کرده‌اند که سیگنال‌های بی‌سیم را به کامپیوتر داخلی تعبیه‌شده در عضو مصنوعی ارسال می‌کند.

سلامت نیوز:کمپانی مهندسی پزشکی Össur به تازگی خبر ساخت نوعی پای مصنوعی را داده که با افکار کاربر کنترل می‌شود. مهندسان در ساخت این فناوری از حسگرهای کاشته‌شده‌ای استفاده کرده‌اند که سیگنال‌های بی‌سیم را به کامپیوتر داخلی تعبیه‌شده در عضو مصنوعی ارسال می‌کند.


به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان ،این پای مصنوعی با افکار ناخودآگاه حتی سریع‌تر از زمان عادی قادر به کنترل است و حرکات واکنش‌های طبیعی‌تری را بروز می‌دهند.  ساخت اعضای مصنوعی که با تکانه‌های ماهیچه‌ای عمل می‌کنند از اواخر دهه 1960 میلادی آغاز شد ولی این فناوری با محدودیت‌هایی مواجه بود.


در این عضوهای مصنوعی، حسگرها روی پوست آن عضو کار گذاشته می‌شد که تکانه‌های الکتریکی را برای کنترل عضو موردنظر دریافت می‌کرد. مشکل اینجا بود که این حسگرها، تکانه‌های الکتریکی را ماهیچه‌های مختلفی دریافت می‌کردند و همین امر گاه عملکرد عضو مصنوعی را با اختلال مواجه می‌کرد و حرکات آن کند بود. ولی پای مصنوعی جدید ساخته‌شده تنظیمات حسگری دارد که کنترل آن در اختیار مغز و افکار ناخودآگاه انسان است و از این‌رو، سرعت حرکات آن بالاست.


استفاده از این فناوری در حال حاضر برای اندام‌های تحتانی امکان‌پذیر شده ولی مهندسان معتقدند که از آن می‌توان برای ساخت عضو مصنوعی در ناحیه تنه نیز بهره برد.


اندام‌های فوقانی به دلیل انجام کارهای پیچیده و دقیق بسیار حساس‌تر هستند و به هماهنگی بیشتری نیاز دارند ولی از اندام‌های تحتانی تنها برای راه‌رفتن استفاده می‌شود، در نتیجه به کنترل پیچیده و خاصی نیاز ندارد. در واقع، پاها باید به جای فرمان‌های صادره از مغز، با رفلکس‌های آغازشده از نخاع کنترل شوند.

این فناوری جدید طوری طراحی شده که با پا، زانو و نقاط مختلف پا سازگاری پیدا می‌کند و توانایی سازگاری با نحوه راه‌رفتن کاربر را دارد و همگام با سرعت پای خود کاربر راه می‌رود و حرکت می‌کند. فردی که از این عضو مصنوعی استفاده می‌کند به جای اینکه آگاهانه حرکات عضو را کنترل کند، فرمان‌های ناخودآگاه ذهنی را به عضو ارسال می‌کند که حرکات پا را تحت‌کنترل درمی‌آورد. در واقع، کاربر درباره این فرمان‌ها فکر نمی‌کند زیرا رفلکس‌های ناخودآگاه به‌طور خودکار به تکانه‌های حرکتی تبدیل می‌شوند که درنهایت منجر به حرکت عضو مصنوعی می‌شوند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha