سلامت نیوز:هفته جوان رسید و بازار وعده‌ها و گفته‌ها و برنامه‌ها و انواع جشنواره‌ها داغ شد. هر ساله هفته دوم ماه مبارك شعبان برای كسانی كه خود را متولی امور جوانان می‌دانند هفته خاصی است. از آن جهت كه این هفته به نام جوانان نامگذاری شده و مسوولان سعی می‌كنند علاوه بر ایام انتخابات در این روزها هم یادی از جوانان كنند و مشكلات این قشر از جامعه را ببینند و برای حل آنها راهكاری بیندیشند و در سخنرانی‌های‌شان راهكارهای‌شان را برای رسانه‌ها مطرح كنند. در سال جاری برنامه‌ها و طرح‌هایی در این حوزه اجرا شده‌اند كه با بازتاب‌ها و واكنش‌های بسیاری روبه‌رو بوده‌اند. از جمله سامانه همسان‌گزینی كه راهكار معاونت ساماندهی امور جوانان برای حل بخشی از مشكلات مربوط به ازدواج جوانان است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد،به بهانه هفته جوان و برنامه‌هایی كه در این هفته در حال اجرا هستند به سراغ معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان رفتیم تا در رابطه با این طرح‌ها توضیحات بیشتری را از زبان ایشان بشنویم و ببینیم متولیان این حوزه در هفته‌ای كه به نام «جوا‌ن‌باوری و جوان‌یاوری» نامگذاری شده، چقدر به دنبال تحقق این شعار هستند. در دفتری شبیه تمام دفتر‌های وزارتخانه ورزش و جوانان، در میان برنامه فشرده آقای معاون وزیر، با دكتر محمود گلزاری به گفت‌وگو نشستیم.
یكی از فعالیت‌هایی كه در هفته جوان انجام شده، آزادی جوانان زندانی بود كه جرم غیرعمد مرتكب شده بودند، برای بعد از آزادی‌شان چقدر برنامه دارید؟ و برای پیشگیری از بالا رفتن آمار جوانان زندانی چه فعالیت‌هایی در نظر گرفته‌اید؟
هر چند وقت یك‌بار رییس قوه قضاییه نامه‌ای به مقام ممعظم رهبری می‌نویسند و تقاضای عفو تعدادی از زندانیان را مطرح می‌كنند. به هر حال زندان جای خوبی نیست. مردم ما به دلایل متعددی مرتكب جرم می‌شوند، سال‌هاست هم در دنیا و هم در ایران این بحث وجود داشته كه ما باید مجازات‌های جایگزین داشته باشیم.
به این شكل كه یك قاضی خلاق و با فهم به جای اینكه به یك جوان بگوید برو زندان یك جریمه یا تكلیفی می‌دهد كه با ضمانت اجرایی قانون انجام شود و این جوان دیگر به زندان نرود. اگر تلاش شود كسی به زندان نرود و اگر هم می‌رود به صورت‌های مختلف برگردد، این برخلاف تصور بعضی از مردم، باعث تشویق به جرم نمی‌شود.
ما تلاش كردیم به مناسبت هفته جوان، همان‌طور كه به مناسبت‌های مختلف مقام معظم رهبری حكم عفو بعضی از زندانیان را صادر می‌كنند، كسانی را كه جرایم‌شان طوری بوده كه می‌توانند مشمول عفو بشوند، مثل تصادفات رانندگی، نفقه و مهریه و چك را مورد عفو مقام معظم رهبری قرار دهیم. طی مذاكراتی كه انجام شد، متوجه شدیم این امر را باید با مشاركت ستاد دیه انجام دهیم، این ستاد با همكاری خیرینی كه هستند، این فعالیت را انجام می‌دهد، قرار شده كه در این هفته پرونده كسانی كه زیر ٣٠ سال هستند و پرونده شان مطالعه شده است، اسامی‌شان اعلام شود و مورد عفو قرار بگیرند.
حدود دو سال از قبول مسوولیت شما در معاونت جوانان وزارت ورزش و جوانان می‌گذرد، چقدر از برنامه‌هایی كه در ابتدا در ذهن‌تان بود محقق شده؟
ما زمانی كه در وزارتخانه شروع به كار كردیم، حوزه مسوولیت‌مان كوچك‌تر از حالا بود. در حال حاضر حوزه خانواده را هم به دلیل اینكه با مسائل فرهنگی و ورزشی ناهماهنگ بود و بعد هم به دلیل اینكه تخصص بنده و همكارانم در این حوزه بود، به معاونت جوانان سپرده‌اند. در دوره قبل بخش عمده‌ای از فعالیت‌های بخش جوانان، فعالیت‌های جشنواره‌ای بود كه با بودجه‌های كلان برگزار می‌شد كه در آن جوانان برتر با یك شاخص‌هایی انتخاب می‌شدند، مراسمی برای تقدیر و دادن هدایا از این جوانان برگزار می‌شد. به نظر من این كارها تا اندازه‌ای خوب است اما كار زیر بنایی در حوزه جوانان نیست. یك بخشی از این شكل فعالیت‌ها نمایشی است، نه رسیدگی به مشكلات جوانان.
در زمینه سمن‌ها و مشاركت جوانان، پنج هزار سمن در دولت نهم و دهم فعال بودند كه این آمار در پایان كار دولت دهم، به ١٩٧ سمن رسیده بود و با موضوعات خیلی خاص فعالیت می‌كردند. ما در حوزه مشاركت‌ها مشكلی كه داشتیم، آیین‌نامه‌های سمن‌ها و سختگیری برای دادن مجوز فعالیت به سمن‌ها بود و تعداد محدود سمن‌ها كه در یك حوزه‌های مشخصی فعالیت می‌كردند.
ولی وقتی ما وارد كار شدیم، فكر كردیم می‌شود كارهای زیر بنایی‌تری انجام داد، البته با این موارد هم روبه‌رو بودیم كه می‌گفتند شما می‌خواهید جشنواره علی‌اكبر را تعطیل كنید، اما ما هدف‌مان تعطیل كردن جشنواره نبود، بلكه معتقد بودیم این كارها در این وسعت مشكلی از جوانان حل نمی‌كند.
ما در حوزه مشاركت‌های اجتماعی چند كار جدی انجام دادیم، آیین‌نامه‌هایی برای اعطای مجوز، و اعتبارنامه به سمن‌ها را تسریع و تسهیل كردیم. ما احساس كردیم نباید به جوانانی كه می‌خواهند تمرین مشاركت اجتماعی كنند وحرفه‌ای هم نیستند، غیر دولتی و غیر سیاسی هستند، سخت بگیریم. تسهیل در اعطای اعتبارنامه‌ها و پیگیری آماده شدن قانون سمن‌ها با كمك وزارت كشور برای تصویب در مجلس و همچنین افزایش تعداد و زمینه‌های فعالیت سمن‌ها جزو فعالیت‌های ما بوده. تعداد سمن‌های جوانان از ١٩٧ سمن به ٥٠٠ سمن رسیده است.
در حال حاضر زمینه فعالیت سمن‌ها از یك‌سری موضوع محدود به موضعات و زمینه‌های متنوعی رسیده است، در حال حاضر در سطح كشور سمن‌های گردشگری، محیط زیست، هنری، ادبی، اعتقادی، ارزشی و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی فعال شده‌اند. سعی كرده‌ایم این سمن‌ها را گسترده كنیم كه جوانان با علایق متفاوت بتوانند فعالیت كنند، نه اینكه اگر یك جوانی در یك حوزه‌ای انگیزه و علاقه به فعالیت ندارد، نتواند مشاركت اجتماعی را تجربه كند.
[quote-left]در زمینه سمن‌ها و مشاركت جوانان، پنج هزار سمن در دولت نهم و دهم فعال بودند كه این آمار در پایان كار دولت دهم، به ١٩٧ سمن رسیده بود و با موضوعات خیلی خاص فعالیت می‌كردند. [/quote-left]
برای توانمند‌سازی سمن‌ها هم برنامه‌ریزی كرده‌ایم، این توانمندی را به دو قسمت تقسیم كرده‌ایم، توانمند‌سازی مادی و معنوی. در زمینه مالی برخلاف گذشته نگفتیم كه به هر سمن این مقدار در سال پول می‌دهیم، گفتیم در ازای یك فعالیت تعریف شده، می‌توانیم فعالیت‌شان را بها بدهیم و بعضی از فعالیت‌های خودمان را با سمن‌های معتبر قرار داد ببندیم و سمن‌ها مجری برنامه‌هایی باشند كه وزارتخانه انجام می‌دهد، یعنی از پتانسیل نیروی انسانی داوطلب سمن‌ها استفاده كنیم برای انجام فعالیتی در حوزه علاقه‌مندی آنها و برنامه‌های اجرایی وزارتخانه را انجام دهیم.
همچنین برای سمن‌ها، آموزش‌های عمومی و تخصصی در نظر گرفتیم. در زمینه آموزش‌های عمومی، قواعد فعالیت در گروه‌های اجتماعی و ارتباط با یكدیگر و گروه را آموزش می‌دهیم. تا به حال بیش از شش دوره آموزشی برای سمن‌ها در زمینه‌های عمومی و تخصصی برگزار كرده‌ایم.
مساله تفكیك معاونت جوانان از معاونت ورزش در حال حاضر در چه مرحله‌ای است؟
یكی از مسائلی كه من در حال پیگیری آن هستم مساله تفكیك است. همه تلاش‌های‌مان كه در حوزه جوانان انجام داده‌ایم، در حوزه مشاركت‌ها و خانواده كارهای خوبی صورت گرفته است، اما با تمام اینها، به نظر من اگر ما بخواهیم كار تاثیر‌گذاری در حوزه جوانان انجام دهیم، باید حوزه جوانان را از حوزه ورزش تفكیك كنیم.
ما هم از نظر گسترش فعالیت‌ها و هم از نظر بودجه و هم از نظر اقتدار در وزارتخانه محدودیت‌هایی داریم. ما اگر یك برنامه ساده را بخواهیم انجام بدهیم، به این دلیل كه به هر صورت یك معاونت هستیم در بین هفت معاونت دیگر، زمان می‌برد تا كار ما تصویب شود و برایش بودجه در نظر گرفته شود. وزیر محترم هم معتقدند كه این حوزه باید تفكیك شود.
به این دلیل كه حوزه ورزش به‌قدری حاشیه و مساله و كار انجام‌نشده دارد كه به‌تنهایی وقت و انرژی خاصی می‌طلبد. البته تا قبل از ادغام این دو حوزه در یك وزارتخانه مشترك، حوزه ورزش عقب‌تر از جوانان بود، چون یك سازمان تربیت‌بدنی بود كه یك مجموعه فعالیت‌های ورزشی انجام می‌داد، آقای گودرزی به عنوان یك استاد دانشگاه خوشفكر در حوزه ورزش، زمانی كه وزیر شدند، با شناخت دقیقی كه از ورزش داشتند، متوجه شدند كه حوزه ورزش در زمینه اخلاق و فرهنگ مشكل دارد، در زمینه زیرساخت‌ها و بودجه و ارتباط با فدراسیون‌های جهانی مشكلات زیادی وجود دارد. ورود به این حوزه‌ها به قدری وقت وزارتخانه را می‌گیرد كه زمانی برای حوزه جوانان باقی نمی‌ماند.
[quote-right]اجتماعی شدن برای جوانان ما مساله مهمی است. اگر توسعه اجتماعی برای كشور مهم است، باید اجازه دهیم كه تعداد سمن‌ها افزایش پیدا كند و میزان مشاركت اجتماعی جوانان را بالا ببریم. [/quote-right]
دكتر گودرزی به دنبال این هستند كه یك سازمان نظام ورزشی هم ایجاد شود، مثل سازمان نظام پزشكی یا سازمان نظام روانشناسی كه هركسی كه می‌خواهد در این زمینه فعالیت كند، از سازمان مربوطه مجوز فعالیت بگیرد. همین فعالیت‌ها نیروی اجرای فراوانی می‌طلبد به همین دلیل وقتی برای حوزه جوانان باقی نمی‌ماند. اگر در كشورهای دیگر می‌بینیم كه این دو حوزه با هم ادغام شده‌اند، حوزه ورزش این كشورها به اندازه ورزش ما پرالتهاب و پرحاشیه نیست كه می‌توانند به هر دو حوزه در یك وزارتخانه واحد رسیدگی كنند.
خود وزیر بسیار پیگیر این مساله هستند و ما هم یكی از دغدغه‌های جدی‌مان تفكیك بوده است. در حال حاضر به اینجا رسیده‌ایم كه معاون اول رییس‌جمهور خیلی جدی مسوولیت این كار را به عهده گرفته‌اند، دفتر ایشان پیگیر مساله هستند، ما هم مطالعات علمی در این زمینه انجام داده‌ایم، نخواستم شتابزده تصمیم بگیریم، مثل دوره قبل كه نشستند و برخاستند و گفتند ادغام این دو حوزه صورت بگیرد، ما هم شتابزده تصمیم به تفكیك بگیریم.
مطالعات جدی بین‌المللی انجام گرفته در این زمینه، اینكه دنیا برای جوانان چه فعالیتی انجام می‌دهد، نقدهایی كه برای ادغام یا تفكیك این دو حوزه وجود دارد و اینكه بعد از تفكیك چه فعالیت‌هایی می‌خواهیم داشته باشیم. نتیجه این تحقیقات و بررسی‌ها را در هفته آینده به دفتر دكتر جهانگیری ارایه می‌كنیم، تا در هیات دولت مطرح شود.
آقای جهانگیری و دكتر نوبخت هم یك ماده واحده‌ای را در این زمینه امضا كرده‌اند، تا به هیات دولت برود، مطالعات ما هم پشتوانه این ماده واحده خواهد بود. این تفكیك كار بزرگی است كه امیدواریم در دوره مسوولیت ما صورت بگیرد.
برنامه‌های وزارت ورزش و جوانان در حوزه ارتباطات بین‌المللی بسیار محدود است، دلیل این مساله چیست؟
ما در طول این سال‌ها هیچ فعالیت بین‌المللی در حوزه جوانان نداشتیم، در هفته جوان برای نخستین‌بار میزبان نمایندگان كشورهای حاشیه خزر هستیم. دومین اجلاس مسوولان جوانان دریای خزر همزمان با هفته جوان با شعار دریای خزر، دریای صلح و توسعه برگزار می‌شود.
مسوولان امور جوانان پنج كشور حاشیه خزر در این نشست حضور دارند. اما باز هم مشكلاتی در این زمینه وجود دارد، ما اگر بخواهیم در معاونت جوانان یك فعالیت بین‌المللی در وزارتخانه انجام دهیم، باید از اداره بین‌الملل ورزش هماهنگ كنیم كه هیچ ارتباطی با حوزه جوانان ندارد و فعالیتش در زمینه هماهنگی فدراسیون‌ها و اعزام تیم‌ها به مسابقات بین‌المللی است اما ساختار اینطور ایجاب می‌كند.
مهم‌ترین دغدغه معاونت جوانان در حوزه اجتماعی چه موضوعی است؟
من یك جلسه‌ای داشتم با نماینده جوانان روسیه، من از ایشان پرسیدم مهم‌ترین كاری كه شما برای جوانان كشورتان انجام می‌دهید، چیست؟ ایشان گفتند: «ما در ٨٤ مركز استان دایره فعالیت حوزه جوانان‌مان گسترده است، مهم‌ترین دغدغه ما اجتماعی كردن جوانان است.» این مساله برای دنیا مهم است برای ما هم مهم است.
یك‌سری دغدغه ما داریم، یك دغدغه‌هایی هم جوانان دارند، دغدغه ما هم مثل تمام دنیا، اجتماعی شدن جوانان است. الان بخش عمده‌ای از جوانان ما در انزوای اتاق‌های خودشان هستند، به همین دلیل مهارت‌های اجتماعی را آموزش نمی‌بینند و خشم‌های پنهان دارند، افسردگی به شكل دیگری وجود دارد. اجتماعی شدن برای جوانان ما مساله مهمی است.
اگر توسعه اجتماعی برای كشور مهم است، باید اجازه دهیم كه تعداد سمن‌ها افزایش پیدا كند و میزان مشاركت اجتماعی جوانان را بالا ببریم. در دوره‌های قبل متاسفانه این طور بود كه از دور هم جمع شدن جوانان و با هم بودن‌شان واهمه داشتند و سعی می‌كردند كه مدام جوانان را محدود كنند. اما در حال حاضر سیاست دولت، گسترش فعالیت اجتماعی جوانان است.
در مورد سایت همسرگزینی و انتقادهایی كه به ایجاد این سامانه وجود دارد، بعضی كارشناسان معتقدند مشكل جوانان ما در ازدواج پیدا كردن همسر مناسب نیست، بلكه مسائل زیرساختی دیگر است كه ابتدا بهتر است این مسائل حل شود بعد به سراغ مقوله همسریابی برویم، نظر شما چیست؟
كسی كه ازدواج نكرده و با بركات ازدواج آشنا نیست، شاید چنین نظری داشته باشد. ما ١١ میلیون و ٢٤٠ هزار نفر در سال ٩٠ مرد و زن مجرد كه به سن ازدواج، یعنی سن زیر ٣٥ سال، رسیده‌اند، داریم. میانگین سن ازدواج در كشور رو به رشد است، از طرفی می‌بینیم كه در كشور میانگین سن مردان ٢٨ و زنان ٢٣ سال است. در بعضی نقاط تهران ٣١ سال است. حدود ٤٧ درصد افرادی كه در سن ازدواج هستند، مجرد هستند. پس با دو پدیده روبه‌روییم، یكی اینكه تعداد مجردها زیادند، دوم اینكه سن ازدواج بالا رفته.
بیاییم به این ١١ میلیون نفر بگوییم، چرا ازدواج نكرده‌اید؟ مشكل‌تان چیست؟ می‌گویند: اشتغال، مسائل معیشتی. ما بررسی كردیم و دیدیم كه ٤٠درصد مشكلات مربوط به مسائل معیشتی است كه شامل شغل، مسكن و هزینه‌های ازدواج است. اما همه مشكل این نیست. بسیاری از خانم‌ها هستند كه یا انگیزه ازدواج ندارند، یا فكر می‌كنند آزادی‌های‌شان گرفته می‌شود، اعتماد به جنس مخالف ندارند و... اما خانم‌هایی هم هستند كه انگیزه ازدواج دارند و مسائل اقتصادی هم برای‌شان خیلی مهم نیست، اگر از این گروه بپرسیم كه چرا ازدواج نكرده‌اند، می‌گویندچون خواستگار نداریم.
به دلیل گسترش شهرنشینی، دور شدن مردم از اقوام و همسایه‌ها و به دلیل اینكه روش سنتی ما خیلی كفاف نمی‌دهد، فاصله بین نسل‌ها زیاد شده و در كنار عوامل متعددی كه ما داریم، یك بخش عمده‌ای از عوامل مشكل همسریابی است. ما در سه زمینه برای ازدواج جوانان مشكل داریم: اقتصادی،فرهنگی و همسریابی.
٤٠ درصد برای مشكل معیشتی، كمی عجیب نیست؟
طبق آماری كه ما داریم و تحقیقاتی كه انجام شده، در مناطق مرفه تهران، میانگین سن تجرد بالاتر از شهر ری است، ما می‌بینیم كه مساله تجرد خیلی ارتباطی با اقتصاد ندارد. سال ٩٢ در استان تهران میانگین سن پسران ٢٩ و سن دختران ٢٢ بوده، در شهر تهران ٣١ و ٢٧ بوده، در شمیرانات ٣٢ و ٢٩ بوده، در شهر ری ٢٩ و ٢٥ است.
این آمار می‌تواند تحت تاثیر مساله سنت هم باشد، ازدواج‌های سنتی در بعضی مناطق آمار ازدواج در سنین پایین را بالا می‌برند در صورتی كه در بعضی مناطق كه سبك زندگی متفاوت است این آمار افزایش پیدا می‌كند، این می‌تواند شاخصی باشد برای این موضوع كه نقش اقتصاد در بالا رفتن ازدواج كمرنگ است؟
مسائل سنتی هم می‌تواند روی مسائل اقتصادی تاثیر بگذارد و آن را كمرنگ كند. در اینكه مسائل اقتصادی در ازدواج سهم دارد، شكی نیست. ما بررسی كردیم و متوجه شدیم عمده‌ترین مساله در بحث اقتصاد، اشتغال است. ما مقوله اقتصادی در بحث ازدواج را به چهار بخش تقسیم كردیم؛ شغل، درآمد، مسكن، هزینه‌های ازدواج. در اینها شغل مهم‌ترین مساله است.
[quote-left]به دلیل گسترش شهرنشینی، دور شدن مردم از اقوام و همسایه‌ها و به دلیل اینكه روش سنتی ما خیلی كفاف نمی‌دهد، فاصله بین نسل‌ها زیاد شده و در كنار عوامل متعددی كه ما داریم، یك بخش عمده‌ای از عوامل مشكل همسریابی است. ما در سه زمینه برای ازدواج جوانان مشكل داریم: اقتصادی،فرهنگی و همسریابی. [/quote-left]
اما مسائل اجتماعی و فرهنگی را هم باید در نظر بگیریم؛ بررسی‌هایی كه انجام شده نشان می‌دهد كه دختران به شأن اجتماعی و ادامه تحصیل اهمیت می‌دهند و ترجیح می‌دهند روی موقعیت اجتماعی و تحصیلی شان سرمایه‌گذاری كنند و بعد از اینكه در این موارد به نقطه‌ای كه مد نظرشان هست رسیدند، ازدواج كنند. اینها یك بحث اجتماعی است كه می‌تواند از مدرنیته تاثیر گرفته باشد. اما بحث مهم‌تر امكان پیدا شدن فردی است كه به عنوان گزینه‌ای برای ازدواج وجود دارد.
اگر ما یك بستر مناسب برای ایجاد این روابط ایجاد می‌كردیم شاید این انتخاب و آشنایی هم صورت می‌گرفت، اما بحث تفكیك جنسیتی این امكان را فراهم نكرد. اما این روزها حتی معاونت‌های فرهنگی دانشگاه‌ها هم به این موضوع پی برده‌اند و معتقدند كه ما باید اردوهای علمی مان را به صورت مشترك برگزار كنیم تا زمینه این آشنایی‌ها را فراهم كنیم.
اگر شما می‌گویید همسریابی مشكل اصلی جوانان ما نیست، چرا حدود ٣٠٠ سایت غیرقانونی فعال است؟ مردم پول می‌دهند، فریب می‌خورند، صدمه می‌بینند. این نشان می‌دهد تقاضا بالاست كه این امكانات عرضه می‌شود. نزدیك به ٣٠ موسسه خیریه وجود دارد كه این امكان را برای جوانان فراهم می‌كنند. صدها آدم دیگر كه به نام راوی و معرف، می‌شناسیم‌شان فعالیت می‌كنند. اگر این سایت‌ها تقاضا نداشتند، تا به حال تعطیل می‌شدند. تعداد این سایت‌ها سه سال پیش ١٢٠ سایت بود ولی حالا ما ٣٠٠ سایت فعال در این زمینه داریم. این نشان می‌دهد یك تقاضایی وجود دارد.
این وجود تقاضا در جامعه درست است، اما توقعی كه مردم از دولت به عنوان یك نهاد اجرایی دارند موضوع دیگری است، مردم می‌گویند تا زمانی كه مساله اقتصاد و معیشت جوانان حل نشده و زمینه برای ازدواج فراهم نیست، چرا دولت به سراغ مقوله همسر گزینی رفته؟
این موارد مانعه الجمع نیست، ما زمانی می‌توانیم وارد یك بحث نشویم كه فراوانی پایین باشد. اما جایی كه می‌گویند ما ١١میلیون مجرد داریم، دلیل تجرد این ١١میلیون نفر ٤٠ درصد مسائل اقتصادی است، اما یك سوم این تعداد می‌خواهند ازدواج كنند، خودشان و خانواده‌های‌شان نگرانند و راهی برای پیدا كردن همسر ندارند.
اگر آمار اینقدر بالا باشد، دولت هیچ حساسیتی نباید نشان دهد؟ نكته دیگر این است كه اگر ما ساكت بمانیم، جاهای دیگری هستند كه آسیب می‌زنند به جوانان. منظور شما این است كه نكند پرداختن به بحث همسان‌گزینی ما را از پرداختن به مسائل دیگر غافل كند.
منظور این است كه نكند این مساله همسان‌گزینی در مقابل مساله اقتصاد و معیشت، تبدیل به اولویت شود.
من معتقدم وقتی آمار كسانی كه به دلیل نبودن زمینه برای انتخاب همسر ازدواج نمی‌كنند به چهار میلیون نفر می‌رسد این مساله اولویت پیدا می‌كند. من می‌گویم سهم این موارد را تقسیم كنیم به یك سوم مسائل اقتصادی، یك سوم مشكلات همسریابی و یك‌سوم مسائل فرهنگی و بدبینی‌هایی كه در ازدواج وجود دارد. دولت در هر سه زمینه مسوول است. در زمینه اشتغال و مسكن و مسائل دیگر بیشتر مسوولیت‌مان پیگیری است.
به طور كلی معاونت جوانان یك معاونت ستادی است نه اجرایی. ما در وزارت كار مساله اشتغال جوانان را مطرح كردیم، پیگیری كردیم، كارگروه تشكیل دادیم، دولت در بودجه امسال یك بودجه قابل توجهی برای اشتغال جوانان در نظر گرفته است. ما زمینه‌ها را فراهم كرده‌ایم، در مورد همسان‌گزینی چون كسی متولی امر نبود ما خودمان به شكل اجرایی وارد شدیم. در مورد مسائل مربوط به خانواده هم به سهم خودمان كارهایی انجام داده‌ایم.
در سایت همسان‌گزینی ما برنامه‌ریزی كرده‌ایم كه سالی ١٠٠ هزار ازدواج را از طریق این سایت انجام دهیم. این سایت به این شكل نیست كه دختر و پسر‌های جوان خودشان مشخصات‌شان را بگذارند و برای ازدواج اعلام آمادگی كنند. محور اصلی این سایت معتمدین و بزرگ‌ترهایی هستند كه ما به آنها می‌گوییم معرف‌های ازدواج؛ افرادی كه مورد اعتماد گروهی از مردم هستند و خانواده‌ها به اینها رجوع كرده‌اند، مشخصات جوان‌های‌شان را داده‌اند، و اینها به دنبال كار ازدواج جوانان هستند.
یكی از مواردی كه در برنامه‌های پیش‌روی وزارت جوانان وجود دارد، مجلس جوانان است، با چه رویكردی و چه زمانی قرار است این اتفاق بیفتد؟
این برنامه سال آینده قرار است اجرایی شود. مجلس جوانان یكی از نمادهای مشاركت جوانان در تصمیم‌گیری‌های كلان كشور است. ما قبلا مجلس‌های دانش‌آموزی را تجربه كرده‌ایم. در كشورهای دیگر این مجلس جوانان وجود دارد، ما تا به حال فقط در مورد ضرورت وجود مجلس جوانان مطالعه انجام داده‌ایم. اما چند سوال اساسی‌مان هنوز باقی است كه باید به جواب‌شان برسیم، یكی اینكه این مجلس شأن قانونگذاری دارد یا مجلس مشورتی است؟ مطمئنا در ابتدا به عنوان یك مجلس مشورتی كه به دولت و مجلس شورای اسلامی كمك مشورتی بدهد، فعالیت خواهد كرد.
نكته دوم اینكه چگونه این مجلس باید شكل بگیرد و انتخاب شود، ما در مجلس‌های دانش‌آموزی این مشكل را نداشتیم، چون همه نمایندگان از طریق آموزش و پرورش به مجلس راه پیدا می‌كردند، اما در مجلس جوانان قشرهای مختلف قرار است به عنوان نماینده جوانان در مجلس جوانان فعالیت كنند. در بعضی از كشورها این طور است كه هر نماینده مجلس می‌تواند چهار نماینده جوان از شهری كه نماینده آن است انتخاب كند.
راجع به روش‌هایی كه متناسب با جامعه خودمان باشد باید مطالعاتی صورت بگیرد. امسال چون ما انتخابات مجلس شورای اسلامی را هم در پیش داریم، برای اینكه تداخل پیدا نكند، تصمیم گرفتیم كه در سال ٩٥ این برنامه را اجرایی كنیم.
نظر شما