سلامت نیوز:حادثه از ساعت 2 بعدازظهر روز پنجشنبه 14 خرداد شروع شد. برخی از مردم بعد از مشاهده دود در ارتفاعات کوه شَلَم، مراتب را به منابع طبیعی و آتش‌نشانی اطلاع دادند و مامورانی به منطقه اعزام شدند ولی شدت آتش بیش از چیزی بود که آنها انتظار داشتند. ابتدا قسمت پایینی کوه و سپس قسمت‌های بالاتر طعمه حریق شد. چند ساعت بعد زمانی که ماموران خود را در مهار آتش ناتوان دیدند، دست به دامان مردم منطقه برای کمک شدند.
به گزارش سلامت نیوز به نیوز به نقل از روزنامه جهان صنعت،منطقه آتش‌سوزی به علت صعب‌العبور بودن فقط با ماشین‌های شاسی‌بلند و سنگین قابل دسترسی بود. به همین خاطر فقط کسانی می‌توانستند به منطقه آتش‌سوزی برسند که از امکانات ماشین‌های مخصوص برخوردار بودند. کم‌کم حجم امداد‌رسانی توسط مردم بیشتر شد و مردم ایلام از مناطق مختلف شهر برای کمک به مهار آتش دست به کار شدند.
به علت نبود امکانات مناسب برای مهار آتش از قبیل هلی‌کوپتر آبپاش، ماشین‌های آتش‌نشانی و... مردم با بیل و بطری‌های آب به خاموش کردن آتش پرداختند که این وسایل در مقابل حجم بزرگ آتش‌سوزی بسیار ناچیز بود. باد شدیدی که می‌وزید نیز به کمک حریق آمده بود و عناصر طبیعت دست در دست هم داده بودند تا تن بلوط‌ها را بسوزانند و تنها خاک بود که می‌توانست از پیشروی آتش جلوگیری کند.
نیروهای نظامی و منابع طبیعی و کسانی که ماشین‌های شاسی‌بلند داشتند، داوطلبان را از انتهای جاده آسفالت سوار می‌کردند و به محل آتش‌سوزی می‌رساندند اما آتش همچنان بی‌رحمانه به پیشروی خود ادامه می‌داد.
حضور مردم اعم از مرد و زن و پیر و جوان در کنار هم که با همدلی و دست‌های خالی برای مهار زبانه‌های آتش تلاش می‌کردند، صحنه زیبایی را به وجود آورده بود. بعضی از مردم نیز پای پیاده راه افتادند تا بتوانند سهمی در نجات بلوط‌های شهرشان داشته باشند. مدیریت بحران بسیار ضعیف بود و مردم به صورت پراکنده به کار مهار آتش مشغول بودند و همین امر سبب آشفتگی و بی‌نظمی و حتی ریزش و سقوط سنگ از مناطق مرتفع‌تر به دامنه کوه و تهدید جان افرادی می‌شد که در قسمت‌های پایین‌تر کوه در حال خاموش کردن آتش بودند. حاصل آن چندین برخورد و شکستگی دست و پای عده‌ای از افراد شد. دود ناشی از سوختن درختان، دید مردم را محدود کرده بود و تنفس به سختی انجام می‌گرفت و برای آنها مشکلاتی را ایجاد می‌کرد.
ماشین‌های آتش‌نشانی تا غروب آفتاب مشغول کار بودند اما بعد از تاریک شدن هوا، منطقه را ترک کردند و مردم داوطلب باقی ماندند و آتشی که هنوز زبانه می‌کشید و شعله‌هایی که گونه‌های گیاهی و جانوری را به کام مرگ می‌کشاند. از گونه‌های گیاهی این منطقه می‌توان به درخت‌های بلوط، بنه و زالزالک و درختچه‌های گَوَن اشاره کرد و از گونه‌های جانوری نیز می‌توان سنجاب، روباه، شغال، لاک‌پشت، مار و عقرب و انواع حشرات را نام برد که همگی طعمه حریق شدند. حتی بسیاری از تخم پرندگان نیز در این آتش‌سوزی از بین رفتند و متاسفانه مردمی که برای مهار آتش به منطقه رفته بودند، با صحنه‌های دلخراش زنده‌سوزی این حیوانات نیز مواجه شدند. تصویر درختانی که به صورت ایستاده در آتش می‌سوختند و نقش بر زمین می‌شدند و تنها خاکستری از آنها بر جای می‌ماند تا مدت‌های زیادی در ذهن مردم منطقه خواهد ماند.
از مشکلات مردم در مهار آتش می‌توان به صعب‌العبور بودن و شیب زیاد کوه اشاره کرد که باعث صدمه دیدن برخی از داوطلبان می‌شدند. کمبود آب و تشنگی نیز شرایط بسیار سختی را برای مردمی که سعی در مهار آتش داشتند، به وجود آورده بود.
از عملکرد ضعیف مجموعه دولت می‌توان به عدم بسیج همگانی ارگان‌های مربوطه و عدم تجهیز مردمی که به مهار آتش شتافته بودند، اشاره کرد، به عنوان مثال حتی یک بیل ساده هم به سختی در اختیار مردم قرار گرفت و حتی آب آشامیدنی تا نیمه‌های شب به منطقه ارسال نشد. حدود ساعت یک بامداد، سازمان هلال‌احمر با تاخیری دلسرد‌کننده با بطری‌های آب معدنی به داد مردم تشنه رسید. تلاش مردم منطقه تا سپیده‌دم ادامه داشت که بالاخره آتش تا حدود زیادی مهار و از پیشروی بیشتر آن جلوگیری شد. میانگین حضور مردم عادی نسبت به مجموعه نیروهای دولتی حدود 90 به 10 درصد دیده می‌شد. به گفته خبرگزاری‌ها در چند روز اخیر یکصد هکتار از جنگل‌های بلوط ایلام طعمه حریق و خسارات فراوانی به منابع طبیعی استان وارد شد.
چنانچه این آتش‌سوزی‌ها ادامه پیدا کند، مطمئنا مشکلات و عواقب بعدی را برای مناطق دیگر ایلام نیز در پی خواهد داشت. از جمله آنکه اگر آتش‌سوزی به منطقه «گَچان» ایلام که در حاشیه پایینی و در بخش «نام‌تنگ» که چاه‌های پلمب شده نفت مربوط به پیش از انقلاب در آنجا قرار دارد، برسد، فاجعه‌ای اسفبار را برای ایلام رقم خواهد زد.
از سویی دیگر خشک شدن درختان بلوط که به علت خشکسالی و بیماری آنها مدت‌هاست دامنگیر منطقه زاگرس شده نیز بر شدت آتش‌سوزی می‌افزود که خوشبختانه با کوشش دلسوزانه مردم شهر ایلام به نحو چشمگیری کاهش یافت. ابتدا علت آتش‌سوزی بی‌احتیاطی عوامل انسانی مطرح شده بود اما بعد از آتش‌سوزی‌های زنجیره‌ای روز بعد در همان منطقه و در مناطق دیگر شهر ایلام از جمله مناطق ششدار، ارغوان، بانگنجاب، ملکشاهی، قلارنگ و. . . شک و شبهه و اظهارات متفاوتی از سوی برخی نمایندگان مجلس مبنی بر عمدی بودن آتش‌سوزی ایجاد کرد که هنوز به صورت دقیق مشخص نشده علت چه بوده و چرا چنین آتش‌سوزی وسیع و پراکنده‌ای در سطح استان رخ داد. بعد از آتش‌سوزی‌های اخیر، نبود امکانات استان محروم ایلام بیش از پیش به چشم آمد.
استانی که سرشار از منابع طبیعی گاز و نفت و جلوه‌های طبیعی و گردشگری فراوان است، همچنان از نبود امکانات مناسب رنج می‌برد. جنگل‌های استان تاریخی ایلام که به عروس زاگرس معروف است، در آتش سوخت تا بار دیگر محرومیت خود را فریاد بزند و به گوش مسوولان برساند که مردم ایلام بعد از تحمل هشت سال جنگ تحمیلی و مشکلات فراوان پس از جنگ، لیاقت حداقل امکانات رفاهی را دارند. استانی بدون سینما، تئاتر و فرهنگسرا، بدون یک شهربازی استاندارد که تنها دلخوشی آنها جنگل و طبیعت آن است، با دست خالی با آتش جنگید و برای حفظ بلوط‌های شهرش از جان مایه گذاشت.
نظر شما