سلامت نیوز:مترو، شلوغ و پرسروصدا است، همه منتظر آمدن قطارهستند. قطاری که همه میدانند شلوغ است اما چارهای نیست باید سوار شد! همه از اینکه قطارها هر 5 تا 10 دقیقه میآیند ناراضی هستند و خیال میکنند که اگر قطارها زودتر بیایند دیگر از این ازدحام خبری نیست. اما هیچ کس از خود نمیپرسد که چگونه میتوان از ازدحام در شهری که به روایت محمد باقر قالیباف، تا 6 سال آینده 22 میلیون نفری میشود، جلوگیری کرد؟ 22 میلیون نفر از اقوام و فرهنگهای گوناگون که بسیاری از آنها با توجه به شرایط موجود حاشیهنشین هستند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران،دراین میان سؤالات بسیاری کارشناسان و پژوهشگران اجتماعی را درگیر کرده است. آیا فکری برای بحرانهای پیچیده این شهر 22 میلیونی خواهد شد؟ آیا اصلاً چیزی به نام تمرکززدایی لحظهای به فکر مدیران خطور کرده و مسئولان تصور کردهاند که شهری که نهایتاً برای 5 میلیون نفر شرایط یک زندگی خوب را دارد با 22 میلیون انسان چه خواهد کرد؟
شهری با رفتارهای غیر قابل پیشبینی
پرویز قربانینژاد، جامعهشناس و استاد دانشگاه درباره لزوم توجه به این مسأله میگوید: <همین امروز بحرانهای اجتماعی در تهران آنقدر پیچیده هستند که گاهی خود کارشناسان و جامعهشناسان در تحلیل آنها درمیمانند.
هجوم یکباره به تهران و رشد فوقالعاده و چند فرهنگی شدن بدون درنظر گرفتن پتانسیل و زیرساختهای فنی و اجتماعی سبب شده که تهران به یک شبه کشور غیر قابل پیشبینی تبدیل شود. آنقدر بحرانها و مشکلات و آسیبهای اجتماعی تهران افزایش یافته که ترجیح برخی بر پوشاندن آن مشکلات قرار میگیرد چرا که اگر بازش کنیم بسیار ترسناک است. در چنین کلانشهری که نرخ رشد حاشیهنشینی درآن سالانه 4درصد افزایش مییابد و از لحاظ فرهنگی با تمام کشور متفاوت است رفتار شهروندان غیر قابل پیشبینی میشود.>
ناهنجاری، تیتر یک تهران 22میلیونی
این استاد دانشگاه میافزاید: <این حجم درگیری، نزاع و جرایم در تهران علاوه بر مشکلات اقتصادی و اجتماعی ریشه در همین تراکم بالای جمعیت دارد. چرا که فضا و فرصتها محدود است و ازآن سو همه چیز در پایتخت در حال رشد است. جمعیت اضافه میشود، ماشین و آلایندهها به شکل عجیبی در تهران روبه گسترش است؛ تنشها دراین شهر به آسانی تبدیل به جرم میشود و درنهایت این شهر از منظر اجتماعی و فرهنگی غیرقابل پیشبینی خواهد شد. >
صحبتهای این استاد دانشگاه در شرایطی است که بسیاری از کارشناسان درباره این وضعیت، مدیران را به پایش جمعیت تهران توصیه میکنند.
پایش جمعیت تهران، شاید هیچ وقت
محــمدرضا عســگری، جمعیتشناس و پژوهشگر اجتماعی عنوان میکند:< پایش جمعیت تهران از مهمترین نکاتی بود که مسئولان امر باید از سالها پیش آن را در نظر میگرفتند. باید معلوم میشد که این شهر با سیل جمعیت روزافزونش چه بافت اجتماعی و فرهنگی خواهد داشت. از طرف دیگر تهران نباید به این ورطه وارد میشد. رشد جمعیت نشان می دهد که تا سالهای نه چندان دور درآینده یک پنجم جمعیت کشور در تهران زندگی خواهند کرد و هیچ عقل سلیمی این موضوع را نمیپذیرد.>
یک شهر بیتفاوت با پس زمینه خودخواهی
این کارشناس حوزه جمعیتشناسی درباره تبعات این ماجرا خاطرنشان میکند: < جرم و حتی جنایت از هر نوعی که وجود داشته باشد در چنین محیطی امکان رشد دارد، چرا که معمولاً افراد جامعه بشدت از هم دور هستند، حس همگرایی در بین اعضا در چنین شهری ممکن است رنگ ببازد و موج خودخواهی اقتصادی و اجتماعی همه را فرا بگیرد. این یعنی سیل تبهکاری و جرم! در این شرایط شما با شهری روبهرو هستید که به ظاهر بخشی از یک جامعه است اما به دلیل پیچیدگیهای فراوان شهروندان دراین فضا از هم دور هستند، همین مسأله سبب میشود تا هنگام بروز بحران و حوادث کنار هم نباشند. >
از شکاف طبقاتی وحشتناک یا مهاجرت سیل آسا
دراین بین حجم و میزان حاشیه نشینهای تهران روزبه روز در حال افزایش هستند. افزایشی که سرعتش آنقدر بالاست که خیلی از مسئولان و مدیران را نگران کرده، اما این نگرانی گویا تنها به ابراز تأسف ختم شده است.
پرویز قربانینژاد، جامعهشناس و استاد دانشگاه با اشاره به ضعف برنامهریزی برای تمرکززدایی از تهران میگوید: <شهروندان به برخی دلایل چارهای جز مهاجرت به تهران ندارند. اما تهران به جایی برای نمایش عریان شکاف طبقاتی مبدل شده، یعنی شهروندانی که تازه به تهران مهاجرت کردهاند و اتفاقاً حاشیهنشین هم هستند هر روز شاهد رژه خودروهای لوکس و گسل بین اقشار مرفه و کم درآمدند و این سبب یک آشفتگی ذهنی بزرگ برای طبقه حاشیهنشین خواهد شد! چرا که روبه رو شدن با این حجم نابرابری اجتماعی برای طبقهای که تازه به پایتخت مهاجرت کرده و به نوعی در حاشیهنشینی و محرومیت شدید بسر میبرد بحرانآفرین است.
به نوعی که میتواند طبقه پایین دست جامعه را که تازه به این شهر مهاجرت کرده نسبت به طبقه بالادست بد بین کند و به این ترتیب باید منتظر اتفاقات ناگوارتری از خشونتهای اجتماعی بود.>
حالا باید دید که آیا مدیران و دستاندرکاران برخلاف خیلی مواقع دیگر از همین امروز به آینده چنین مسأله مهمی خواهند اندیشید یا مثل دیگر مواقع آن را به دست حادثه میسپارند تا 6 سال دیگر با شهری 22 میلیونی روبه رو باشند؟
نظر شما