بیوفیزیکدانان آمریکایی-کانادایی به یافتههای جدیدی در خصوص کانالهای یونی و «ساخت نانوماشینها» و«دریچههای نانو» در بدن دست یافتند.
عملكرد این این پروتئینها بسیار شبیه دیافراگم دوربین است. چنین ساختارهایی باز و بسته میشوند و با نقل و انتقال یونها موجب ایجاد و انتقال سیگنال های الکتریکی عصبی میشوند. اندازهی این دریچهها حدود دومیلیون بار کوچکتر از مژههای چشم انسان است!
روش جدید، محققان را قادر میكند تا یک سیگنال حاصل از کانال یونی را در هر لحظه اندازه گیری کرده و بفهمند كه چگونه بخشهای مختلف درون کانال یونی در آن شرکت میکنند.
به گزارش ایسنا، رهبری این گروه تحققیاتی بر عهدهی Richard B lunk استاد گروه فیزیک دانشگاه مونترال است و همکارانش در دانشگاه شیکاگو، Francisco Bezanilla و Clark Hyde در این طرح او را همراهی كردند.
دکتر Blunk میگوید:«کشف ما منجر به شناخت دقیق کانالهای یونی که پروتئینهای اصلی هدف داروهاست، میشود؛ چرا که این کانالها نقش اصلی را درون بدن ایفا میکنند و هر گونه جهش و تغییر در آنها موجب بروز بیماریهای ژنتیکی شدید خواهد شد.»
به این منظور، آنها کانلهای پتاسیمی را که از چهار سابیونیت تشکیل شدهاند بررسی كردند. در وسط این چهار سابیونیت در میان غشا منفذی تشکیل میشود، که باز و بسته میشود.
بدین ترتیب به آنها به پاسخ این سوال اساسی كه آیا این چهار سابیونیت مستقل از هم کار میکنند یا اینکه به هم وابسته هستند؟ دست یافتند.
به گزارش ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، آنها در تشخیص حرکات این سابیونیتها، برای اولین بار از روش اسپتروسکوپی فلورسانس استفاده کردند و دریافتند که این چهار مولکول با هم کار میکنند و در نتیجه مشخص شد که چرا در آزمایشها الکتروفیزیولوژیکی هیچ مرحلهی حد واسطی در جریان الکتریکی اندازهگیریشده، وجود نداشت.
نظر شما