متیو لیبرمن از دانشگاه کالیفرنیا در نشست اخیر انجمن پیشرفت علم در شیکاگو در این باره گفت: زمانی که شما احساس را در کلمات قرار می دهید، در عین حال قسمت‌های مشابه‌ای از مغز که در پروسه کنترل عاطفی نقش دارند را فعال می‌کنید و با این اقدام پریشانی و اضطراب تنظیم می‌شوند.

لیبرمن گفت: این مساله یک یافته کاملا تثبیت شده است، اما در مورد علت آن اطلاعی در دست نداریم.

لیبرمن تکنولوژی fMRI را در خصوص مطالعه مغز مورد استفاده قرار می‌دهد تا فعال شدن قسمت‌های مختلف مغز را نشان دهد.

یافته‌های لیبرمن مبتنی بر روند مطالعاتی است که در آن افراد در این دستگاه قرار می‌گیرند و تصاویر مهیجی به مانند صورتک‌های عصبانی یا ترسناک را نگاه می کنند و با دیدن تصاویر، دکمه‌های مربوط به لغات بیانگر احساسشان نسبت به تصاویر را فشار می‌دهند و هنگامی‌که این افراد از این طریق احساس خود را در قالب کلمات بیان می کنند دانشمندان متوجه فعالیت فزاینده در قسمت کورتکس پیشامغزی شدند؛ منطقه ای از مغز که تعدیل کننده عواطف است.

در عین حال پژوهشگران متوجه کاهش فعالیت بادامه مغز «amygdala» شدند؛ قسمتی از مغز که وظیفه پردازش احساسات در خصوص عواطفی نظیر ترس، خشم و پرخاشگری را بر عهده دارد.

لیبرمن معتقد است که این مساله می‌تواند توجیه کننده اقدام جوانان و دیگر افراد در زمانی باشد که به دلیل احساس ناراحتی قلم و کاغذ بر می‌دارند و احساسات خود را به رشته تحریر در می‌آورند و یا اینکه چگونه افراد خاطرات روزانه خود را نوشته و یا به نگارش ترانه می پردازند.

گفتنی است، لیبرمن مطالعاتی را در دست انجام دارد تا با استفاده از آن به افرادی که از عنکبوت می‌ترسند و یا از اختلالات مربوط به اضطراب رنج می برند کمک کند.