مدرس روانشناسی دانشگاه تهران شرایط، آسیب‌ها و شیوه‌های تعاملی بین پدرخوانده یا مادرخوانده با کودک پس از ازدواج مجدد والدین را تشریح کرد.

سلامت نیوز: مدرس روانشناسی دانشگاه تهران شرایط، آسیب‌ها و شیوه‌های تعاملی بین پدرخوانده یا مادرخوانده با کودک پس از ازدواج مجدد والدین را تشریح کرد.

حمید بهرامی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا گفت: شرایط کودکان بعد از ازدواج مجدد والدینشان به چند عامل می‌­تواند بستگی داشته باشد.

این دانشجوی دکتری دانشگاه علامه طباطبایی، این عوامل را شامل سن کودکان، تعداد آنها، شخصیت فرد جدیدی که قرار است مادرخوانده یا پدرخوانده آنها شود، کیفیت رابطه­‌ی آنها با والد اصلی که در حال حاضر با او زندگی می‌کنند، کیفیت رابطه­‌ی آنها با والدی که جدا از او زندگی می‌کند و اینکه شخص جدید قرار است مادر خوانده شود و بالعکس، عنوان کرد.

بهرامی‌زاده با بیان اینکه اولین عامل تأثیرگذار سن کودکان است، اضافه کرد: اگر کودک در سنی باشد که پدر و مادر اصلی خود را به طور واضح می‌­شناسد، انطباق وی با محیط جدید و مادرخوانده و پدرخوانده جدید دشوار می‌شود.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: در برخی منابع، این سن را پنج سالگی عنوان کرده‌­اند که به نظر می‌رسد باید آن را حداقل تا دو یا سه سالگی کاهش داد.

وی با اشاره به علت کاهش این سن تا سه سالگی، اظهار کرد: کودک در این سنین به والدین خود و بویژه مادر دلبستگی پیدا کرده و جدا شدن از منبع اصلی دلبستگی در آنها و غیبت موضوع دلبستگی باعث ایجاد واکنش‌های اعتراض، ناامیدی و افسردگی و اضطراب در کودک می‌­شود که این شرایط انطباق با پدر یا مادر جدید را دشوار خواهد کرد.

‌بهرامی‌زاده ادامه داد: در این شرایط اگر جدایی از فرد مراقبت‌کننده بسیار طولانی نشود، اضطراب کودک رفع می‌شود و والدین جدید می‌­توانند با انجام مراقبت دلسوزانه منبع جدیدی برای دلبستگی کودک شوند.

وی با اشاره به اینکه در بسیاری از منابع این مدت شش ماه ذکر شده است، افزود: بعد از این مدت والدین جدید باید تلاش­‌های ‌پررنگ­تری را به منظور ایجاد رابطه با کودک جدید انجام دهند.

بهرامی‌زاده ادامه داد: در اینجاست که شخصیت فردی که قرار است والد جدید کودک بشود، وارد صحنه می­‌شود. از این رو تعامل وضعیت دلبستگی کودک و شخصیت والد جدید با یکدیگر شرایطی را رقم می‌زنند که در نهایت سلامت روانی کودک، والد جدید و حتی آسیب­‌شناسی آنها را تعیین خواهد کرد.

این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: والد جدید باید قبل از ازدواج با شخصی که دارای فرزند است، تکلیف خود را با این موضوع روشن کرده باشد و در واقع این مسئله را پذیرفته باشد.

وی ضمن تأکید بر این نکته که والد جدید باید صبور باشد، تصریح کرد: والد جدید باید صبر کند تا فرآیند دلبستگی جدید به آرامی طی شود و نباید انتظار داشته باشد که همه چیز سریع تمام ­شود، چراکه این فرآیند تدریجی است و والد جدید باید به طرق مختلف شرایط آن را فراهم کند.

بهرامی‌زاده گفت: اگر والد جدید پذیرای کودک نباشد، قادر نخواهد بود به منبع دلبستگی جدیدی برای کودک تبدیل شود. در این وضعیت کودک به احتمال زیاد در معرض انواع آسیب‌­های روانی از قبیل اضطراب، افسردگی و تنهایی قرار می‌گیرد.

وی اضافه کرد: علاوه بر این، عدم شکل­‌گیری دلبستگی، روابط آتی کودک را هم با والدین خود و هم با دیگران مختل خواهد کرد.

این دانشجوی دکتری روانشناسی موضوع تأثیرگذار بعدی را کیفیت رابطه‌­ای دانست که کودکان با والدین اصلی خود دارند و گفت: اگر رابطه­‌ی آنها با والدی که در حال حاضر با او زندگی می­‌کنند و قرار است به همراه او وارد زندگی جدید شوند، رابطه‌­ی مناسبی باشد، آنگاه شکل­‌گیری رابطه با والد جدید نیز خیلی دشوار نخواهد بود.

وی اظهار کرد: دلیل این امر این است که وقتی کودک مشاهده کند که والد اصلی رابطه­ خوبی با فرد جدید دارد آن رابطه را امن ارزیابی می­‌کند و خود را با آن شرایط تطبیق می­‌دهد.

بهرامی‌زاده عنوان کرد: البته این شرایط به ندرت رخ می­‌دهد زیرا کودک معمولاً به خاطر جدا شدن والدین اصلی خود ممکن است نسبت به آنها خشم و تنفر داشته باشد که این خشم و تنفر به رابطه با فرد دیگر نیز دامن می‌­زند. بنابراین هم والد اصلی و هم والد جدید هر دو مسئولیت شکل­‌گیری دلبستگی مجدد با کودک را به عهده دارند نه فقط والد جدید.

وی خاطرنشان کرد: این موضوع بویژه زمانی اهمیت پیدا می­‌کند که سن کودک تقریباً بالا باشد. به طور کلی والد اصلی و والد جدید باید با یکدیگر در این زمینه همکاری مناسبی داشته باشند.

بهرامی‌زاده در ادامه با بیان اینکه رابطه کودک با والدی که در حال حاضر جدا از او زندگی می­‌کند نیز عامل مهمی در شکل­‌گیری رابطه­ی جدید است، افزود: اگر سن کودک بالا باشد، بدیهی است که نیاز خود به والد قبلی را بیان خواهد کرد.

این مدرس دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه شیوه­‌ی بیان کودکان نیز معمولاً بیشتر از این که کلامی باشد، ‌رفتاری است، افزود: والدین جدید باید نسبت به این موضوع آگاه باشند که رفتارهای دردسرساز کودک ممکن است بیان نیاز وی به والد قبلی خود باشد. در این شرایط بهتر است به نیاز کودک توجه شود.

وی تصریح کرد: نکته آخر این است که آیا قرار است کودک به همراه یکی از والدین خود با کسی زندگی کند که پدرخوانده یا مادرخوانده نامیده می‌شود.

بهرامی‌زاده عنوان کرد: در سنین پایین معمولاً کودک اوقات بیشتری را با مادر خود سپری می­‌کند، بنابراین زمانی که مادر اصلی کودک وجود دارد و فرد جدید پدرخوانده است، مدت زمان بیشتری لازم است تا کودک با پدرخوانده­ی خود انطباق پیدا کند، اما زمانی که والد جدید مادرخوانده است و کودک باید زمان بیشتری را با او باشد باید تمام موارد فوق را مد نظر قرار داد.

این مدرس دانشگاه تهران در پایان تأکید کرد: در مواردی که احساس می­‌کنید نمی‌­توانید کودک و رفتارهای او را مدیریت کنید و یا زمانی که احساس خستگی و ناامیدی کردید، بهترین کار مراجعه به روانشناس است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha