بی اختیاری ادراری و عامل اصلی بروز این اختلال چیست؟
اگر فرد قادر به نگه داشتن ادرار خود تا زمان رسیدن به توالت نباشد، مبتلا به بی اختیاری ادراری است. عوامل زیادی باعث بروز این اختلال است که عبارتند از : عفونت، داروها، ماهیچه های ضعیف مثانه، انسداد ناشی از بزرگی پروستات، عوارض ناشی از جراحی، بیماری های مزمن مثل دیابت، ام اس و پارکینسون. بیماری های دیگری که اعصاب مثانه و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد نیز چنین عارضه ای را به همراه خواهد داشت.
چه کسانی مبتلا به بی اختیاری ادراری می شوند؟
بیش از 13 میلیون از مردم امریکا این اختلال را تجربه می کنند. با این حال زنان دو برابر بیشتر از مردان مستعد این بیماری هستند. زنان و مردان ممکن است در زمینه کنترل مثانه به دلیل آسیب عصبی، نقص مادرزادی، سکته ها، ام اس و سایر مشکلات جسمی دچار مشکل شوند. زنان مسن بیشتر از زنان جوان مبتلا به این اختلال می شوند. از دست دادن کنترل مثانه در زنان اغلب به دلیل مسائل مربوط به ماهیچه هایی است که مسئول کنترل ادرار می باشد و بعد از یائسگی بدتر می شود.
آیا کاهش وزن و تغییر رژیم غذایی به درمان این عارضه کمک می کند؟
دفع ادرار ناگهانی می تواند ناشی از اضافه وزن باشد. اگر دچار اضافه وزن هستید، رژیم غذایی و ورزش می تواند به کاهش وزن و بهبود کنترل ادرار کمک کند. غذاها و نوشیدنی های خاص نیز می تواند منجر به بی اختیاری شود. مثلا کافئین موجود در قهوه، شکلات و .. و یا چای و الکل از جمله موادی است که مصرف آن ها باید محدود شود.
داروهای موثر برای درمان بی اختیاری چیست؟
Oxybutynin:  این دارو ماهیچه های مثانه را رلکس می کند. عوارض جانبی آن عبارتند از خشکی دهان و زیاده روی در مصرف دارو باعث کدر شدن بینایی، یبوست و افزایش ضربان قلب و برافروختگی می شود.
Tolterodine: برای درمان بیش فعالی مثانه و دفع کنترل نشده ادرار به کار می رود.
Estrogen: هر دو فرم خوراکی و واژنی آن برای زنان یائسه تجویز می شود.
Imipramine hydrochloride: دارویی ضد افسردگی که برای شل شدن ماهیچه های مثانه و تنگ شدن ماهیچه میزراه استفاده می شود. عوارض جانبی این دارو عبارتند از خستگی، خشکی دهان، سرگیجه، کدر شدن بینایی، تهوع و بی خوابی.